รอยรักซาตาน / ดมิศรา (ใหม่ )

ผู้แต่ง ดมิศรา

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

พริมา จำต้องแต่งงานกับหนุ่มใหญ่รุ่นราวคราวพ่อเพื่อปกป้องบริษัทจากการล้มละลาย เธอตัดสินใจมอบความสาวให้กับรุ่นพี่สมัยเรียนที่เป็นรักแรกอย่าง เฟรเดอริก ฮาวเซอร์ ความสัมพันธ์ชั่วคืนที่ชายหนุ่มไม่รู้แม้แต่ชื่อของหญิงสาวทำให้เขาต้องออกตามหาเธออย่างเอาเป็นเอาตาย และสุดท้ายก็พบว่าเธอกลายมาเป็นแม่เลี้ยงคนใหม่ในวันที่พ่อของเขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ เธอล่อลวงเขา ยึดสมบัติของพ่อเขา และแน่นอนว่าเขาจะไม่ปล่อยให้เธอได้ทำอะไรตามใจชอบ เธอจะต้องถูกเผาด้วยไฟรักแรงร้อน ถูกลูบโลมให้เป็นสุขจนทรมาน เขาไม่สนว่าเธอจะต้องการสิ่งใด เพราะสุดท้ายพริมาจะไม่ได้อะไรเลย นอกจากไฟปรารถนาจากเขา!

                         “ไม่เล่าให้ลุงเขารู้สักหน่อยล่ะว่าเรารู้จักกันระดับไหน” เขายิ้มแบบตั้งใจให้รู้ว่ากวน

                         “ค่ะ ฉันน่าจะบอกเขาไปเลยว่าเราแก้ผ้านอนเตียงเดียวกันมาแล้ว”น้ำเสียงเฉียบเย็นของพริมาบอกชัดว่าเธออารมณ์เสียอย่างหนักจนชายหนุ่มไม่กล้าเล่นต่อ

                         “โกรธอะไรน่ะ”

                         “คุณมานั่งทำอะไรตรงนี้ คุณภูษิตมาหาฉันนะคะ เราคุยเรื่องบริษัทของฉันกัน ถ้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องก็ขอร้องว่าอย่ามาเสนอหน้าจะได้ไหม ฉันคุยไม่สะดวกค่ะ”

                         แทนที่จะโกรธเพราะถูกไล่ ความอยากแกล้งกลับพุ่งปรี๊ดในหัวเฟรเดอริกทันที เขายิ้มหยอก

                         “เผื่อคุณสนใจอ่อยผู้ชายมีอายุที่รวยแล้วก็ทำงานเก่งอีกคนไงล่ะ ผมเลยต้องมานั่งเป็นก้างขวางคอ ซอร์รี่ที่หึงหวงนะครับ” เฟรเดอริกแทบหลุดขำเมื่อเห็นแววตาดุโหด

                         “ล้อเล่นน่ะ ความจริงผมไม่ได้สนใจเรื่องที่คุณจะคุยกับลุงภูษิตหรอก ผมแคร์แค่ว่าลุงจะพูดอะไรกับคุณมากกว่า ถ้าผมไม่อยู่ คุณจะยังตอบเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเราเหมือนที่ตอบเมื่อกี้รึเปล่า หรือจะเอาเรื่องคืนนั้นมาอ้างว่าคุณมีสิทธิ์ในตัวผม ความจริงแล้วคุณอยากครอบครองผมไว้คนเดียวไม่ใช่เหรอ เราน่าจะมาเป็นคุณผู้ชายคุณผู้หญิงของบ้านนี้คู่กันนะ”

                         พูดจบเฟรเดอริกก็ลุกขึ้นเท้าแขนกับพนักโซฟาเดี่ยวที่เธอนั่งอยู่ แล้วย่อตัวลง

                         “จะทำอะไร!”

                         แม้ส่งเสียงดุแต่ก็ช่างเบาจนดูเหมือนยั่วยวนมากกว่าห้ามจริงจัง อาการผลักเป็นไปแบบเขินอายมากกว่ารังเกียจ ทำให้เฟรเดอริกอดไม่ได้ที่จะก้มลงดูดดื่มริมฝีปากอิ่มอย่างไม่อาจปิดบังความโหยหาได้มิด เธอคงรู้แน่ว่าเขาจะขาดใจเสียให้ได้เมื่อต้องถอนริมฝีปากออกทั้งที่ได้สัมผัสเพียงหนึ่งหรือสองวินาที

                         “อย่าทำอีก ไม่งั้นคราวหน้าฉันฆ่าคุณแน่”

                         “ขู่อีกสิ ผมชอบนะ”

                         “โรคจิต!”

                         “เชื่อเถอะ คุณหลงรักผมที่เป็นคนโรคจิตมากกว่าผมที่เป็นสุภาพบุรุษแน่นอน”