จำนวนชิ้น | ส่วนลดต่อชิ้น | ราคาสุทธิต่อชิ้น |
{{(typeof focus_pdata.price_list[idx+1] == 'undefined')?('≥ '+price_row.min_quantity):((price_row.min_quantity < (focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1))?(price_row.min_quantity+' - '+(focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1)):price_row.min_quantity)}} | {{number_format(((focus_pdata.price_old === null)?focus_pdata.price:focus_pdata.price_old) - price_row.price,2)}} บาท | {{number_format(price_row.price,2)}} บาท |
คงเหลือ | 0 ชิ้น |
จำนวน (ชิ้น) |
- +
|
ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า คุณมีสินค้าชิ้นนี้ในตะกร้า 0 ชิ้น
|
|
|
|
คุยกับร้านค้า | |
{{ size_chart_name }} |
|
หมวดหมู่ | หนังสือทำมือออกใหม่ |
สภาพ | สินค้าใหม่ |
เพิ่มเติม | |
สภาพ | สินค้ามือสอง |
เกรด | |
สถานะสินค้า | |
ระยะเวลาจัดเตรียมสินค้า | |
เข้าร่วมโปรโมชั่น | |
ข้อมูล |
น้ำหนัก
บาร์โค้ด
ลงสินค้า
อัพเดทล่าสุด
|
รายละเอียดสินค้า |
ผู้แต่ง มุกนิล สำนักพิมพ์ ทำมือ สภาพหนังสือ หนังสือใหม่ “ธันวานี้มีรัก” นิยายรัก ฟิลกู๊ด โคแก่ เจ้าเล่ห์ คลั่งรัก พ่อบุญทุ่ม อ่านไปยิ้มไป จบสุขนิยม โปรย ทั้งที่มั่นใจว่าลืมผู้ชายที่ขโมยจูบแรกได้แล้วแท้ ๆ แต่พอมาเจอหน้าเขาอีกครั้ง ความรู้สึกร้อนผ่าวกลับแล่นมาปะทะที่ริมฝีปากอย่างไม่ทันตั้งตัว ยิ่งพอได้เห็นแววตายียวนของ “คนหน้ายักษ์” เธอแทบอยากจะหนีไปให้ไกล แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้ถูกชายคนนี้ตามขโมยจูบครั้งแล้วครั้งเล่า โคแก่อย่าง “ร่มไม้” ใช้ความเจ้าเล่ห์เป็นข้ออ้างในการทำโทษหญ้า (เกือบ) อ่อนอย่าง “ใบบุญ” สุดท้ายทั้งคู่ก็หนีหัวใจตัวเองไม่พ้น จากคนที่ไม่ชอบหน้าแปรเปลี่ยนเป็นคู่รักแสนหวาน ตัวอย่างบางช่วง ใบบุญทำสมาธิอยู่สักพักจึงจับดินสอมาร่างเส้นลงบนกระดาษจนเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง ซึ่งร่มไม้ที่นั่งห่างออกไปไม่มากมองเห็นเม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามกรอบหน้า เขาจึงลุกจากเก้าอี้โดยไม่บอกไม่กล่าว ก้าวขาเข้ามาช้า ๆ ดวงตาคมจับจ้องมองใบหน้าจิตรกรสาวที่กำลังใจเต้นเป็นจังหวะเดียวกับการย่างก้าวของเขา จนกระทั่งชายหนุ่มยื่นมือซ้ายมายันผนังด้านหลังที่เธอนั่งพิงอยู่ “ลุง…ลุงไม้ จะทำอะไร” “เมื่อไหร่จะเลิกเรียกว่าลุง” “ทำไมล่ะ ก็ฉันจะเรียกแบบนี้” แม้ปากจะเถียง แต่แววตาของเธอกลับมีแววตระหนก เพราะใบหน้าคมโน้มเข้ามาใกล้จนริมฝีปากของเขาปัดผ่านที่ข้างหู “ก็อยากเป็นแฟน ไม่อยากเป็นลุงนี่” ใบบุญนั่งตัวเกร็งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้คล้ายกับจะหาที่ยึดเหนี่ยว เธอมั่นใจว่าตัวเองหูฝาดไปแน่ ๆ ไม่มีทางที่ผู้ชายหน้ายักษ์จะมาพูดอะไรแบบนี้ เป็นไปไม่ได้ จนกระทั่งได้ยินเขาพูดย้ำอีกครั้ง
“เมื่อวานก็บอกแล้วไงว่าขอจีบ จีบมาเป็นแฟน ไม่ได้อยากจีบมาเป็นหลาน” เขายังคงกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู ไออุ่นจากริมฝีปากทำเอาหญิงสาวหูแดงและขนลุกจนต้องเบี่ยงหน้าหลบ แต่ถูกมืออีกข้างยื่นมายันผนังไว้ไม่ให้ดิ้นหนีไปได้ “เลิกเรียกลุงไม้ได้แล้ว”
“แล้ว…จะให้เรียกว่าอะไร” เธอช้อนสายตาขึ้นมอง ยังไม่กล้าสบตาตรง ๆ
“เรียกว่าพี่ไม้” เขาผละมือจากผนังมาจับคางเรียวเล็กของใบบุญให้หันมามองหน้า เพราะเธอเอาแต่หลบสายตาอย่างเขินอาย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มน่าฟัง “หรือจะเรียกว่าที่รักก็ได้ ตามใจน้องใบ” ![]() |
เงื่อนไขอื่นๆ |
|
Tags |