นิยายชุดนางบำเรอ มี 2 เรื่องสั้น ใน1 เล่ม นางบำเรอพาร์ตไทม์ , เผลอรักนางบำเรอ (NC18+) /ขยาทิมาต (ทำมือใหม่ แถมฟรีปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง    ขยาทิมาต

สำนักพิมพ์  ทำมือ

สภาพหนังสือ  หนังสือใหม่

นิยายชุดนางบำเรอ 

ประกอบด้วย 2 เรื่องสั้น 1. นางบำเรอพาร์ตไทม์ 2. เผลอรักนางบำเรอ

โปรย #นางบำเรอพาร์ตไทม์

เกวลีกับเวธน์เป็นเพื่อนกันมาแสนยาวนาน

จนวันหนึ่งเธอก็มาขอให้เขาช่วยหางาน "นางบำเรอ" ให้

เขาควรจะช่วยเธอยังไงดี

_______________________________________________________________

 “ยืมเงินเราไปแทนได้ไหม” หยิบสมุดเช็คขึ้นมา เตรียมโทรศัพท์จะโอนเงินก็ได้ อะไรก็ได้หมด ขอแค่เธอล้มเลิกความคิดไร้สาระทั้งหมดนั่น

“ไม่ล่ะ”

“ทำไม?” ไม่คิดเลยว่าจะใจร้อนถามออกไปกลางปล้อง ก็หวังว่าใบหน้าจะไม่แสดงออกว่ากำลังตัดพ้อ หรือห่วงใยมากจนเกินกว่าสถานะเพื่อน

“ก็...เราเพื่อนกันไง ไม่ควรยืมเงินกันถ้ายังอยากคบกันเป็นเพื่อน” มองจ้องกลับไปอย่างจริงใจ จะไม่ขอเสี่ยงเสียมิตรภาพที่ดีที่สุดไปกับเงินก้อนหนึ่งเด็ดขาด

“แล้วมาให้เราช่วยทำไม” ไม่คิดเลยว่าเสียงจะกระเง้ากระงอดเป็นสาวๆ

“ก็...” เกวลีก็ตอบไม่ถูกเหมือนกัน ยิ่งเห็นคนตรงหน้าทำท่างอนๆ มันเป็นอะไรที่แปลกตาเหลือเกิน “เห็นว่า ‘สังคม’ ของเวธน์ ผู้ชายจะ ‘นิยม’ เลี้ยงผู้หญิง”

สังคมของเขา? นิยมเลี้ยงผู้หญิง? นี่คือตรรกะของคนโลกไหนกันนะ

_______________________________________________________________

“คุณชื่ออะไรคะ...” งงเลยตอนเห็นร่างแกร่งที่ยังคงหันหลังให้สะดุ้ง

นี่เขาตกใจเหรอ แล้วตกใจเรื่องอะไรกันนะ

เวธน์ยังไม่ทันหายตกใจจากที่ไม่คิดว่าเธอจะยังตื่นอยู่ ก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเธอเปิดโคมไฟจนห้องสว่างขึ้น

“ว่าไงคะ...ฉันยังไม่ทราบชื่อคุณเลย” จะว่าไปเธอนี่ก็บ้าใช่ย่อย จะทำเรื่องแบบนั้นกับเขา ทั้งที่ก็ยังไม่ได้รู้แม้กระทั่งชื่อเขาเนี่ยนะ 

“เรียกว่า...คุณ...”

“ขุนเหรอคะ” ไม่แน่ใจว่าเขางึมงำอะไร แต่คิดว่าได้ยินอะไรประมาณนี้แหละ

“ใช่ๆ เรียกขุนก็ได้” อย่างน้อยเธอได้ยินผิดก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องมาหาเรื่องโกหกกันอีก

“ส่วนฉันชื่อเกวนะคะ อยากให้ฉันแทนตัวเองว่าอะไรดีคะ” พยายามจะทำความคุ้นเคยกันให้มากที่สุด

“ตามนั้นก็ได้...”

ตามนั้น ตามไหนอ่ะ งงอีกแล้ว

“งั้นเกวขออนุญาตแทนตัวเองว่าเกว เรียกพี่ว่าพี่ขุนดีไหมคะ” นี่พยายามสุดๆ แล้วนะ ขนาดตอนนี้เขายืนหันหลังให้ก็ยังบ้าพูดคุยอยู่คนเดียวแบบนี้แหละ

“ตามนั้น...แต่ตอนนี้ผมอยากให้คุณปิดไฟให้มืดสนิทครับ”

“อ๋อ...โอเคค่ะ” แม้จะไม่เข้าใจอะไรเลย แต่ก็ทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย ก็เขาเป็นเจ้านายนี่

ทำได้แค่มองเงาตะคุ่มของคนที่หุ่นดีเกินกว่าป๋าแก่ๆ เดินไปแต่งตัว อยากถามเขานะว่าจะแต่งทำไม แต่คิดอีกทีก็เอาเถอะคืนนี้เธอควรเป็นฝ่ายหยุดพูดได้แล้ว

โปรย #เผลอรักนางบำเรอ

เกตน์สิรี...เธอแค่มาทำงานแทนยายที่เป็นแม่นมของเขา

อัทธ์...เขาเผลอรักนางบำเรอของตัวเองโดยไม่ตั้งใจ

กว่าจะรู้ตัวอีกครั้ง เธอก็จากเขาไปแล้วพร้อมกับหัวใจและพันธะสายสวาทที่ติดท้องเธอไปด้วย!

-----------------------------------------------------------------------------------------------

 “ของกินพร้อมแล้วค่ะ”

 มองใบหน้าหวาน ก่อนจะเห็นเจ้าของหุ่นกะทัดรัดหันไปหยิบชามมาม่ามาจ่อตรงหน้า

 “ทานเองไหวไหมคะ” มองคนที่อยู่ดีๆ ก็ล้มตึงนอนหงายลงไปอีกครั้ง

 “ฉันหิวเหล้า ไม่ใช่หิวโจ๊กซองของเธอ!”

 “มาม่าค่ะ แล้วจะกินเหล้าอีกเหรอคะ...แบบนั้นหนูว่าคุณไม่น่าไหวนะคะ” จำใจต้องวางชามมาม่าลง ก่อนจะพยายามพยุงลากคนที่นอนหงายให้ลุกขึ้นนั่งอย่างทุลักทุเล

 ‘ไม่ว่าอย่างไร ก็ห้ามปล่อยคุณหนูให้นอนตากยุงนะลูก ต้องแบกขึ้นไปส่งที่บนห้องทุกคืน!’

 นี่เป็นคำสั่งเดียวจากยาย ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมยายให้ค่าขนมเธอเยอะจัง ก็เพราะงานนี้มันหินใช่ย่อย แบกผู้ชายที่ตัวใหญ่อย่างกับยักษ์กับตึกขึ้นชั้น 2 ถึง 7 วันเต็มๆ

 ไม่เธอหลังหัก เขาก็อาจจะตกบันไดพิการล่ะงานนี้

 “คุณอัทธ์...พอจะมีแรงเดินเองไหมคะ”

 เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเสียงหวานๆ ของหลานแม่นมเรียกชื่อตัวเอง แล้วจิตอกุศลก็ดันเกิดขึ้น นี่นมมยุรีไม่รู้จักคนแบบเขาเหรอ ไม่รู้เหรอว่าเขาน่ะต้องมีผู้หญิงอุ่นเตียงทุกคืน

 “ไปค่ะ...ขึ้นห้องกัน” หนักเอาการ หนักมากดีกว่า

 ยิ่งได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ใจเขาก็ยิ่งเตลิด พยายามคิดนะว่าเด็กนี่คือหลานแท้ๆ ของนมที่เขารัก พยายามไม่คิดอกุศลแต่มันก็ช่างยากเหลือเกิน

 “จะขึ้นบันไดแล้วนะคะ คุณอัทธ์อย่าเซนะคะ!”

 เขาแกล้งลองเซ ก่อนจะกดหอมไปบนแก้มนวลฟอดหนึ่ง ทำเหมือนบังเอิญทั้งที่ตั้งใจ

 “โอ๊ย!! เป็นอะไรไหมคะคุณอัทธ์” รีบคว้าร่างแกร่งที่ขมำลงไปกับขั้นบันได ไม่ได้สนใจเลยว่าเมื่อกี้จมูกโด่งกดลงมาที่แก้ม ตอนนี้เป็นห่วงคนสำคัญของยายมากกว่า

 “ปวดหัว!” แกล้งทำท่าบีบขมับ พอได้กลิ่นสาบสาวความรู้สึกเมามายก็เหมือนจะสาลงเล็กน้อย

 “งั้นรีบขึ้นบ้านกันนะคะ”

 มองคนที่สอดศีรษะเข้ามาใต้วงแขน ตอนนี้เธอขยับมาประครองอีกด้าน แล้วบังคับให้เขาเกาะราวบันได ในขณะที่มืออีกข้างก็เกาะเกี่ยวเอวบางเอาไว้แน่น

 โชคดีชิบหาย อยู่ดีๆ บ้านก็ไม่ได้น่าเบื่อเหมือนทุกวัน