ซ่อนกลรัก / รวิญาดา ( ใหม่ )

ผู้แต่ง รวิญาดา

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

เอกดนู มหทรัพย์ไพศาล ชายหนุ่มรูปหล่อเร้าใจที่ผันตัวเองจากทายาทมหาเศรษฐีมาเป็นเจ้าของไร่แบบผสมผสานบนผืนดินอันกว้างใหญ่ เหตุเพราะเขาไม่ต้องการสืบทอดธุรกิจมืดที่ต้องแลกมาด้วยการนองเลือด หากชีวิตที่สงบสุขก็ต้องมาสะดุด เมื่อมีหญิงสาวนางหนึ่งเข้ามาปรากฏกาย เธอคือยายหูกางจอมกวนประสาทที่ชอบกลั่นแกล้งเขาตอนเด็กๆ แต่ในวันนี้สาวเจ้ากลับสวยงามราวกับนางฟ้าเดินดิน ที่สำคัญ หญิงสาวมาพร้อมกับการบังคับให้เขารับมรดกและแต่งงานกับเธออย่างไม่มีข้อแม้ใดๆ ถึงเขาจะพยายามปฏิเสธแค่ไหน เธอก็ยังตามตื๊ออยากได้เขาเป็นสามีโดยเร็วตามเงื่อนไขของพินัยกรรม ชายหนุ่มผู้มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวอย่างเอกดนูจึงคิดหาวิธีสนุกๆ กลั่นแกล้งให้เธอนั่นแหละ ที่จะต้องตกหลุมรักเขาจนต้องยอมอยู่ใต้อาณัติเสียให้เข็ด รับรองได้ว่า เธอจะถูกเขาจัดหนักจัดเต็มอย่างแน่นอน แล้วมาดูสิว่า ใครกันแน่ที่จะถูกขังไว้ในกรงหัวใจ!!

          รักร้อย มณีกุล สาวน้อยในวัยสดใส ลูกสาวบอดี้การ์ดคนสำคัญของตระกูลมหทรัพย์ไพศาล รักร้อยได้รับมอบหมายหน้าที่ให้ไปจัดการลากคอทายาทอันดับหนึ่งของตระกูลมารับมรดกตามพินัยกรรม และแต่งงานกับเธอเป็นของแถม เพื่อแลกกับเงื่อนไขบางอย่าง หากเมื่อหญิงสาวได้พบหน้ากับทายาทของมหทรัพย์ไพศาลแล้ว รักร้อยก็แทบจะถอยทัพ เมื่อเขาทั้งปากร้าย หยิ่ง เย็นชา และปฏิเสธการแต่งงานกับเธออย่างไม่ไยดี แต่หญิงสาวก็ยังจะยืนหยัดปฏิบัติภารกิจนี้ให้ลุล่วง เพราะศึกในครั้งนี้ใหญ่หลวงยิ่งนัก เธอจึงต้องใช้ความสวยเซ็กซี่ขยี้ใจชายที่มีอยู่ในตัวมาเผด็จศึกว่าที่สามี เพื่อแก้แค้นให้เขาอกแตกตายที่บังอาจหมางเมินสาวสวยครบสูตรอย่างรักร้อยเสียได้ ต่อเมื่อมีการแก้เผ็ด ต่อกร และตอบโต้กันไปมา ก็กลับกลายเป็นเธอเองที่ตกบ่วงรักของเอกดนูจนไปไหนไม่รอด!!

          “ฉันไม่ได้...ไม่ได้เกลียดคุณสักหน่อย” รักร้อยบอกเสียงแผ่ว ก้มหน้าหลบสายตาคมกล้า

          เอกดนูยิ้มพราย มองหน้าคนที่ก้มหน้าให้เขาอย่างเอ็นดู

          “ไม่เกลียดแปลว่ารักหรือเปล่าฮึ!” เขาเชยคางเธอให้เงยหน้ามองเขา ดวงตากลมโตมีรอยขวยอาย แก้มนวลแดงปลั่งเป็นคำตอบให้คนถามใจพองโต

          “อย่าโมเมสิ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย”

          “มองหน้าผม แล้วบอกผมใหม่ว่ารู้สึกยังไงกับผม บอกมาสิรักร้อย บอกผมมา”

          เอกดนูยิ้มกริ่มขณะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ดวงตาคมพราวระยับมองจ้องเธอ ราวกับต้องการให้ยอมจำนนต่อข้อกล้าวหานั้น

          “ฉันรัก เอ๊ย! ฉันไม่ได้รักนาย” รักร้อยลิ้นพันกันจนตอบผิดตอบถูก ไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า

          เอกดนูยิ้มกว้าง มองคนปากแข็งอย่างเอ็นดู ก่อนจะบอกออกไปเสียงอ่อนหวาน

          “ขอบคุณที่รักผมนะหนูร้อย”

          “ฉันไม่ได้ระ...อุ๊บ!”