เจ้าสาวที่ไม่ประสงค์ออกนาม ( NC20+) / มุกนิล (ทำมือ ใหม่ แถมฟรีปกพลาสติกใส )

ผู้แต่ง       มุกนิล

สำนักพิมพ์   ทำมือ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

เพราะเจ้าสาวตัวจริงหายไปในเช้าวันแต่งงาน อาชวินจึงทุ่มเงินไม่อั้นแกมขู่ให้หญิงสาวที่หมายตาไว้เข้าพิธีแทน โดยที่แม่ของเขาไม่เต็มใจรับผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้า งานแต่งที่ไม่มีใครคาดคิดจึงเกิดขึ้น พร้อมการปรากฏตัวของ “เจ้าสาวที่ไม่ประสงค์ออกนาม” ซึ่งถูกแม่เจ้าบ่าวตั้งแง่รังเกียจตั้งแต่วินาทีแรก

=================

‘อาชวิน’ นักธุรกิจหนุ่มลูกเสี้ยว ทายาทเจ้าของโรงแรมและห้างสรรพสินค้า ผู้ชัดเจนในความรู้สึก แต่ถูกคุณหญิงแม่ที่ยึดมั่นในสายเลือดเก่าแก่ของตัวเองจับแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่รัก แต่แล้วในเช้าวันงานกลับเกิดเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิด ทำให้เจ้าสาวของเขาหายไปก่อนพิธีจะเริ่มขึ้น

            ‘นับหนึ่ง’ สาวน้อยสู้ชีวิต มีเหตุให้ต้องออกจากบ้านมาดิ้นรนเพียงลำพังในเมืองใหญ่ ทำงานทุกรูปแบบเพื่อหาเงินมาเป็นค่าเทอม ซ้ำยังต้องคอยหลบหนีนักการเมืองผู้ทรงอิทธิพลที่อยากได้ตัวเธอไปเป็นนางบำเรอ แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อถูกชายหนุ่มเจ้าของดวงตาสีน้ำตาลอ่อนซึ่งเคยช่วยเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ขอร้องแกมขู่ (เบา ๆ) ให้ยอมมาเป็นเจ้าสาว

===========

น้ำจิ้ม 1

“ผมรับปากว่าถ้าคุณยอมตกลงเป็นเจ้าสาวของผม ท่านเจตต์จะไม่มาวอแวหรือแตะต้องคุณได้อีกเลย” อาชวินหยุดคิดนิดหนึ่ง ก่อนจะยื่นข้อเสนอที่คิดว่าน่าสนใจด้วยการหยิบสมุดเช็คออกจากกระเป๋าเสื้อแล้วเซ็นชื่อลงในนั้น “และผมจะให้เงินคุณ…เท่าไหร่ก็ได้ตามที่คุณต้องการ แลกกับการแต่งงานในวันนี้”

 “อะไรนะ?” นับหนึ่งขมวดคิ้วมองหน้าคนพูด แล้วก้มมองเช็คที่ถูกฉีกออกมาหนึ่งใบซึ่งอาชวินยื่นมาตรงหน้า บนนั้นมีแค่ลายเซ็นของเขาแต่ไม่ได้กรอกจำนวนเงินลงไป

 “คุณได้ยินไม่ผิด คุณมีสิทธิกรอกตัวเลขลงไปตามที่ต้องการ และเงินจำนวนนี้ก็จะทำให้คุณอยู่ได้สบาย ๆ โดยไม่ต้องทำงานทั้งชาติก็ยังได้”

 “เท่าไหร่ก็ได้จริงเหรอคะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองทั้งที่ยังงุนงง ส่วนอาชวินพยักหน้ายืนยันคำพูดตัวเอง เขายิ้มมุมปากก่อนจะพูดกลั้วหัวเราะ

 “แต่อย่าให้ผมหมดตัวก็แล้วกัน” คนยื่นข้อเสนอจ้องมองเข้าไปในดวงตาสุกใสตรงหน้าพร้อมเร่งรัดไปในตัว “ผมให้เวลาคุณคิดสิบ…วินาที”

 “อะไรนะ?” นับหนึ่งเงยหน้าขึ้นมองและอุทานคำเดิม สิบวินาทีแทบไม่เรียกว่าเป็นการให้เวลาเลยด้วยซ้ำ

 “จะยอมเป็นเจ้าสาวของผมดี ๆ หรือจะออกไปให้ผู้ชายคนนั้นปู้ยี่ปู้ยำ เลือกเอา”

===========

น้ำจิ้ม 2

 “เธอก็แค่เจ้าสาวตัวสำรอง ไม่มีทางจะมาแทนลูกสาวของฉันได้ รอให้ลูกฉันกลับมาก่อนเถอะ เธอได้โดนเฉดหัวออกไปแน่” พรประภาเทน้ำสังข์ลวก ๆ แล้วเดินจากไปทันที ตามมาด้วยคุณหญิงวิไลลักษณ์ที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงและอารมณ์ไม่ต่างกัน

 “อย่าคิดนะว่าเธอเข้าพิธีแต่งงานกับลูกชายฉันแล้ว เธอจะได้ใช้ชีวิตสุขสบาย หัดเจียมเนื้อเจียมตัว และจำใส่กะลาหัวไว้ด้วย” แม่เจ้าบ่าวพูดขณะที่กำลังรินน้ำจากสังข์ลงสู่มือของนับหนึ่ง สายตาของเธอดูอาฆาตอย่างรุนแรง ทั้งที่เรื่องนี้ไม่ได้เป็นความผิดของหญิงสาวเลยสักนิด “จบงานนี้ก็ถือว่าหมดหน้าที่ของเธอ อย่าคิดว่าจะได้ชูคอเป็นภรรยาของอาชวิน ไม่มีทางเด็ดขาด เธอมาจากไหนก็ควรกลับไปอยู่ในที่ของตัวเอง”

 “คุณแม่ครับ” เจ้าบ่าวที่นั่งฟังอยู่รู้สึกขัดใจในคำพูดของแม่เป็นอย่างมาก แม้จะรู้ว่าผู้ให้กำเนิดเจ้ายศเจ้าอย่าง และค่อนข้างยึดติดเรื่องชาติตระกูล แต่เขาก็ไม่คิดว่าแม่จะพูดออกมาโดยไม่คำนึงถึงจิตใจคนอื่นแบบนี้

 “ส่วนลูก…” คุณหญิงวิไลลักษณ์มองลูกชายตาขวางแล้วขยับไปรินน้ำสังข์ให้ แต่ไม่ได้กล่าวอวยพรตามที่คิดคำพูดมาก่อนหน้านี้ “อย่าคิดว่าจะยกย่องผู้หญิงคนนี้ออกหน้าออกตา เพราะไม่มีอะไรคู่ควรกับลูกของแม่เลย แค่ชื่อ…แม่ยังไม่อยากพูดถึง”