เสพอสูร (NC 18+) / อุณหภูมิปกติ ( ทำมือ ใหม่.แถมฟรีปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง  อุณหภูมิปกติ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

เจ้าชายกอร์เวน ลีโอนิคส์ แห่งอาณาจักรนอร์เซียผู้ยิ่งใหญ่ พระองค์เป็นมนุษย์ผู้คลั่งสงคราม ของสะสมคือสตรีผู้งดงาม ทุกนางล้วนยอมสยบแทบพระบาทของพระองค์

เว้นแต่เพียง...อลิซาเบธ ลูกสาวคนเลี้ยงวัวผู้มีรูปโฉมงดงามเหนือใคร นางทำให้เจ้าชายต้องเจ็บปวดเพราะไปมีใจให้ผู้ชายชั้นต่ำ และเลือกผลักไสพระองค์

มันผู้ใดก็ตามที่ขัดพระทัยขัตติยราช มันผู้นั้นต้องตาย

"เมื่อใดที่ศีรษะของข้าร่วงสู่พื้น แผ่นดินนี้จะล่มสลาย ผู้คนล้มตาย ทุกสิ่งทุกอย่างที่พระองค์ครอบครองจะพังทลายลง มีแค่เพียงพระองค์...เจ้าชายอสูร ผู้มีใบหน้างดงามแต่จิตใจหยาบช้า กับหมารับใช้...”

ดวงตากลมโตตระหวัดมองเดมอน นัยน์ตาเย้ยหยั่น

“จะยังมีชีวิตอยู่เป็น

นิรันดร์ และเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาผู้สูญสิ้นทุกอย่าง ไร้คนเหลียวแล"

-------

มารี ใจภักดี เด็กสาวกำพร้ำที่เติบโตขึ้นมาด้วยการเลี้ยงดูของแม่เลี้ยง แน่นอนเมื่อ ขึ้นชื่อว่า 'แม่เลี้ยง' ก็ต้อง 'ใจร้าย'

แต่ขณะที่แม่เลี้ยงกำลังขายเธอให้กับเสี่ยตัณหากลับ เจ้าชายขี่ม้าขาวก็มาช่วยเอาไว้ได้ทัน

ชีวิตของมารีนับตั้งแต่นั้น มอบให้เจ้าชายแต่เพียงผู้เดียว

-------

 “ถูกต้องค่ะ เพราะเราทุกคนเกิดมาเพื่อมีความสุขนี่คะ”

“ไม่ใช่ฉัน”

“ทำไมคะ”

“ไม่ใช่ทุกคนที่จะเกิดมาเพื่อมีความสุข ฉันเกิดมาเพื่อเจอกับความทุกข์ แล้วส่งต่อความทุกข์นั้นให้คนอื่น”

“ไม่หรอกค่ะ” มารีจับมือกอร์เวนไว้ เธอไม่รู้ว่าเขาพบเจออะไรมาบ้าง แต่หลังจากได้ใช้ชีวิตด้วยกันมา เธอรู้ว่าเขามีบาดแผลในชีวิตที่ใหญ่อยู่เหมือนกัน

เขาฝันร้ายในตอนกลางคืน และมักมีสีหน้าเครียดขรึมอยู่เป็นนิจในยามปกติ

“ถ้าเป็นแบบนั้น หนูคงไม่มีความสุขมากแบบนี้เวลาที่อยู่กับคุณ”

กอร์เวนยิ้มบาง ถึงจะพูดเหตุผลของตัวเองดีแค่ไหนก็ต้องแพ้ให้มารีทุกครั้งไป เธอช่างเป็นคนที่ทำให้เขาลืมตัวตนของตัวเองได้เสมอเลยจริง ๆ

“งั้นเหรอ แต่ว่าฉันอยากให้เธอ...” กอร์เวนจับมือเธอขึ้นมาจูบหลังมือ ใช้ดวงตาสีน้ำตาลอันเย้ายวนจับจ้องดวงตาใส แล้วหลุบตาลง

มองที่ริมฝีปากอิ่ม บ่งบอกให้เธอรู้ว่าเขาปรารถนาจะครอบครองมัน

“...รู้สึกอย่างอื่นมากกว่าเวลาอยู่กับฉัน”

“รู้สึกอะไรคะ”

“รู้สึกหื่นไง”

มารีควรจะชินกับคำพูดสองแง่สองง่ามของเขาได้แล้ว แต่ไม่เลย เธอไม่ชิน และคงไม่มีวันชินง่าย ๆ ด้วย การสนทนากับผู้ชายร้ายกาจแบบเขาต้องใช้ความหน้าทนอย่างมากเลย

“ถึงจะรู้สึกแบบไหน มันก็มีความรู้สึกมีความสุขอยู่ด้วยเสมอค่ะ ถึงจะหื่น แต่ก็หื่นแบบมีความสุขไงคะ”

“ยายตัวแสบ”

“อะไรคะ” เธอหัวเราะที่เห็นสีหน้าผิดหวังของเขา

“เหนื่อยจะเถียงกับเธอจริง ๆ นอนดีกว่า” ร่างสูงหันศีรษะไปข้างหน้าแล้วหลับตาลง แต่มือยังเกาะกุมมือเล็กอยู่ไม่ยอมปล่อย

“นี่”

เสียงเรียกเบา ๆ จากคนข้างกายดึงให้เธอหันไปมอง เธอพบว่าเขายังหลับตาอยู่ แต่ริมฝีปากหยักขยับพูดเบาๆ

“ถึงยังไงฉันก็อยากให้เธอชอบฉันมาก ๆ แต่อย่ารักฉันเป็นอันขาดอยู่ดี จำไว้นะ แค่ชอบก็พอ อย่าได้รักฉัน”

มารีไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร เรื่องแบบนั้นมันสั่งกันได้เสียที่ไหน

คนใจแคบ เธอเคยเห็นแต่คนไม่เคยรักใคร แต่นี่...เป็นคนประเภทไม่ยอมให้ใครมารัก

“ไม่รับปากนะคะ”

กอร์เวนลืมตาขึ้นทันที เขาทำตาดุใส่เธอ ทว่ามารีก็เอาแต่ยิ้มไม่สะทกสะท้าน

“แล้วถึงเวลาฉันทิ้ง อย่าน้ำตาเช็ดหัวเข่าก็แล้วกันนะ”

“อันนี้...หนูรับปากค่ะ”

‘โว้ย !’ กอร์เวนตะโกนในใจ มารีช่างขยันทำให้เขาหงุดหงิด ‘จะน่ารักอะไรนักหนาวะ’