ใจอำพรางรักฉบับแถมตราบาปซาตานเถื่อน (NC25+) / ธัญพิชชา (ทำมือ – ใหม่ แถมฟรีปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง      ธัญพิชชา  

สำนักพิมพ์   ทำมือ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

ความผิดพลาดที่ไม่ได้ตั้งใจ ก่อเกิดอีกหนึ่งชีวิตที่ทำให้ศัตรูคู่อาฆาตจำต้องฝืนใจอยู่ร่วมกัน

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

มือหนาเหวี่ยงหญิงสาวในอุ้งมือให้พ้นทาง ก่อนจะก้าวหนีไปอีกหนึ่งก้าว ในขณะที่นิชาวีล้มหงายใส่เตียงนุ่ม แรงกระแทกทำให้ร่างกายจุกและเจ็บร้าว สติกระเจิดกระเจิงแต่ก็ยังสู้ชันตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนมาส่งสายตาอ้อนวอนทรมานใส่ร่างสูงที่ยืนห่างออกไปมือบางลูบไล้เนื้อตัวของตนเอง ยิ่งสติเธอเหลือน้อยเท่าไหร่ ท่าทางยิ่งเย้ายวนมากเท่านั้น

“ละ...ร้อน” แลบลิ้นเลียริมฝีปาก ปรือตามองร่างสูงตรงหน้าที่เดี๋ยวลีบแบน เดี๋ยวขยายกว้าง

“ทรมานสินะ ยังไงก็ช่วยทรมานจนเจียนตายให้ฉันเห็นที!” เปิดเผยแผนชั่วตัวเองออกมา ร่างสูงเดินไปเปิดทีวีที่มักจะเปิดหนังอย่างว่าไว้ในม่านรูด เขาต้องการจะแกล้งให้เธอคลั่งกับความต้องการที่ไม่ได้ปลดปล่อยเพราะฤทธิ์ความอยาก

“อะ...อื้อ...” ร่างบางทิ้งตัวลงบนเตียง ครวญครางด้วยอารมณ์ที่ยากจะฝืน ฟันคมขบลงที่ริมฝีปากล่างจนฮ่อเลือด กลั้นไว้สุดความสามารถ ขยุ้มเสื้อผ้าและกอดตัวเองไว้เพื่อกันให้ไม่ต้องดิ้นรนถอดมันออก

อธิปมองเหยียด ทั้งเกลียดทั้งรังเกียจ “แต่เสียใจด้วยนะ ต่อให้อยากแค่ไหนก็ไม่มีใครช่วยให้เธอได้ดั่งใจ” เขาตั้งท่าจะเดินออกไปเพราะรังเกียจและไม่อยากจะเล่นด้วย แต่สาวเจ้ากลับดีดตัวจากเตียงมาคว้าแขนเขาไว้

“ไม่...ไม่...อย่าไป...อย่าไป” ร้อนรุ่มไร้สติ

“อะไรเล่า!” ชายหนุ่มสะบัดหนีขยะแขยง

“ได้โปรด ช่วยฉันด้วย” ดึงเขาให้กลับมามองหน้า ให้เห็นสายตาอ้อนวอน และช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ของเธอชัดๆ “ช่วยด้วย” ไม่ว่าเปล่า กลับพยายามปลดเปลื้องเข็มขัดและตะขอกางเกงของอีกฝ่ายด้วยมือสั่นๆร้อนรน

“ไม่! ฉันรังเกียจและขยะแขยงเธอยิ่งกว่าอะไรดี ฉันไม่ช่วยเธอเด็ดขาด” ปากว่ารังเกียจแต่กลับตื่นตัวผงาดกับมือน้อยๆที่ปาดผ่านไปมาทั่วทั้งใจกลาง

“ฉันต้องการ ต้องการคุณ” พูดไปมาซ้ำๆขาดสติจนอธิปรำคาญต้องผลักเธอหลีกพ้น

“ว๊าย!” ร่างสวยกระเด็นหงายลงไปที่เตียง แรงกระแทกกับฟูกนอนสปริงทำให้หญิงสาวเห็นดาววิบวับประกายเปล่ง และเป็นวินาทีสุดท้ายก่อนสติที่ฝืนไว้จะลอยล่องไปอยู่ในโลกแห่งความฝันอันเร่าร้อนรัญจวน

ในตอนเช้าหัวใจของนิชาวี คล้ายถูกบีบเคล้นอย่างรุนแรงเมื่อพบว่าร่างที่นอนคว่ำหน้าอยู่เคียงข้างเธอบนเตียง เป็นผู้ชายและเขาก็อยู่ในสภาพไม่เรียบร้อยไม่ต่างจากเธอเลย ฝ่ามือบางรีบยกปิดกลั้นเสียงสะอื้นแห่งความใจเสียและหวาดหวั่น หญิงสาวกรีดเสียงร้องไห้...อย่างเงียบกริบ ต่อความผิดหวังในตัวเอง ความเครียดและรู้สึกมืดมนกลับมาอีกครั้งอย่างรุนแรง ร่างบางรีบลุกขึ้นลนลานแต่งตัว เตรียมจะหนีออกจากสถานที่ที่ตนเองรู้สึกไม่ปลอดภัย ทว่า อยู่ๆคนที่กำลังหลับสบายกลับตื่นขึ้นและพลิกตัวขึ้นมา หญิงสาวได้แต่ยกมือปิดปาก น้ำตาไหลพราก ทันทีที่เห็นว่าชายที่นอนร่วมเตียงกับเธอนั้นเป็นใคร และพอจะเริ่มดึงสติได้แล้วว่าเธอมานอนอยู่ตรงนี้ได้ยังไง “อธิป!”

“เธอมันผู้หญิงประเภทไหนกันถึงได้เสนอตัวให้ผู้ชายไปทั่วแบบนี้! เมื่อคืนเธอทำตัวได้ร่านมาก ถ้าเมื่อคืนผู้ชายที่นอนกับเธอไม่ใช่ฉัน เธอจะว่ายังไง!” ชายหนุ่มลุกขึ้นด่าพร้อมทั้งชี้หน้าคาดโทษให้เธอเป็นคนผิด ผู้หญิงไร้ค่าที่ลากเขาขึ้นเตียงเมื่อคืน!