เทวีอโณณา ปกอ่อน แถมฟรีกระเป๋าพวงกุญแจรูปช้าง (NC20+) / จิรัฐติกาล (ทำมือ ใหม่ แถมฟรีปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง      จิรัฐติกาล

สำนักพิมพ์   ทำมือ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

จำนวนคำ 110000 คำ / 460 หน้า

ราคาปกอ่อน  429 บาท

แบบปกแข็ง 529 บาท (เย็บกี่)

จบสุขนิยม (แม้ระยะทางจะเปียกปอน)

👑คำโปรย👑

เมื่อเพื่อนของเธอหายไปในอุทยานแห่งหนึ่งอย่างไร้ร่องรอย

เธอที่เปรียบเหมือนเพื่อนที่สนิทก็แอบออกตามหา

จนกระทั่งหลงทางไปเจอกับอาณาจักรที่ไม่เคยถูกค้นพบ

จนนำพาเธอไปยังอาณาจักรแห่งนั้น..

ย้อนเวลามาหากเป็นคนปกติก็คงไม่เป็นไร

แต่เธอเกิดรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าว่าตัวเธอในร่างนี้กำลังจะตายในอีกสามวัน

เธอจะทำเช่นไร รอให้ถึงวันตายเพื่อได้กลับไป

หรือทำทุกทางเพื่อเอาชีวิตใหม่นี้ให้รอด...

"ด้วยเลือดแห่งขัตติยาเจ้าครั้งนี้

อาจต้องแลกมาด้วยเลือดเนื้อและความเสียสละ

หากแต่ตัวนางเล่าปรารถนาสิ่งใด

อำนาจหรือเพียงแค่คนที่นางรักผู้นั้น.."

"แม้จะต้องให้เลือกใหม่อีกร้อยครั้ง

กระหม่อมก็เลือกที่จะตายแทนพระนาง

ข้าไม่ได้ต้องการคนตายแทน

แต่ต้องการคนที่ตายไปพร้อมกัน"

ตัดตอนบางส่วน

อคิราห์จับจูงมือเจ้าหญิงอโณณาลงเรือคิดหมายจักแยกกันหนี แต่มือของเจ้าหญิงกลับไม่ยอมปล่อย “ลงเรือนี้เถอะพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจักล่อพวกมันไปอีกทาง”

 “เยี่ยงไรข้าก็ไม่ปล่อย หากจักหนีก็หนีด้วยกัน หากจักรอดก็รอดด้วยกัน” เธอจะไม่มีวันปล่อยมือเขาแน่นอน

 อคิราห์เห็นเช่นนั้นก็หันมองมโนที่รีบผลักเขาลงเรือ “ข้าจักต้านไว้ก่อน”

 “ไม่ได้เจ้าก็ลงมาด้วย ข้าจักไม่ยอมให้ผู้ใดต้องเสียสละเพราะข้า”

 มโนหันมองก็คิดว่าไม่ทันแล้วรีบกระโดดลงเรือไปด้วยกันจากนั้นก็พายเรือให้เร็วกว่าคนบนบก คราวนี้เสี่ยงกว่าคราวก่อนเพราะพวกเราล้วนอยู่ในน้ำ ส่วนพวกทหารกลับขี่ม้าวิ่งตามพวกเราอย่างรวดเร็ว

 โชคดีที่แม่น้ำนี้ใหญ่พอสมควร แถมกระแสน้ำตอนนี้ก็เชียวมาก จนทำให้พวกเราพายเรือโอนเอนไปตามแรงน้ำจนเรือใกล้จักล้ม

 “ขืนกระแสน้ำเชียวเช่นนี้เกรงว่าจักได้รับอันตราย”

 อโณณาที่คิดหนีก็ไม่คิดกลับหันหลังไปแล้ว ยามนี้เธอต้องหาวิธีหนีให้รอดจากมือของเจ้าชายเทวกูล แต่ตอนนี้เรือที่เธออยู่นั้นเหมือนรับน้ำหนักสามคนไม่ไหว

 “มีคนของเรารออยู่ที่ปากอ่าวอย่างไรก็ต้องเร่งมือให้ถึงให้ได้พ่ะย่ะค่ะ เจ้าหญิงโปรดวางพระทัย” สีหน้าอคิราห์นั้นมั่นใจว่าพวกเราจะรอดจากมือของเจ้าชายเทวกูลที่ขี่ม้าวิ่งเลียบตามแม่น้ำมองพวกเราอยู่ตอนนี้ แถมตอนนี้กำลังหยิบธนูขึ้นมาเล็งที่พวกเราอีก

 “หมอบ”