ติดกับ (พระนางมาจากเรื่องเร้นรู้สึก) ( NC20+) / กระต่ายเงาจันทร์ (ทำมือ – ใหม่ แถมฟรีปกพลาสติกใส.)

ผู้แต่ง  กระต่ายเงาจันทร์

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

ติดกับ เรื่องราวน่ามันเขี้ยวระหว่าง หมอรดิษ ปะทะ นางเจ้าของสวนมะลิตัวตึงอย่างมิ่ง (ทั้งคู่มาจากเรื่องเร้นรู้สึก) สำหรับเรื่องนี้ NO ดราม่า NO ปมซับซ้อน เน้นอ่านสบาย ๆ และทะลึ่งตึงตังไปกับความแสบของนางเอก

จำนวนคำ 8x,xxx - 9x,xxx คำ

จำนวนหน้า 350 - 400

แถมฟรีที่คั้นหนังสือ โปสการ์ด ปกสีสดใสสุด ๆ ปั้มนูนด้วยค่ะ

#เมื่อหมอมาชวนเธอไปเป็นเมีย

“บ้าหรือเปล่าวะ อยู่ ๆ จะมาขอให้ไปเป็นเมีย นิสัยใจคอเป็นยังไงยังไม่เคยรู้เลย หน้าก็หล่ออยู่หรอก แต่มันก็ต้องรู้จักกันก่อนแก้ผ้าให้หรือเปล่าวะ”

อ้าว มิ่งไปไหนมาแต่เช้า”

“ไปเปลี่ยนชื่อมาจ้ะป้าออด” ไหน ๆ แม่ค้าไก่ปิ้งอุตส่าห์ทักแวะซื้อหน่อยดีกว่าหิวพอดี

“ฉันเอาตูดไก่เจ็ด ข้าวเหนียวสามนะป้า”

“เอาไปเผื่อแม่เลี้ยงด้วยเหรอ”

“หึ เปล่า ฉันกินคนเดียว” งอนไม่หาย มาปลุกตีสี่ให้ไปเปลี่ยนชื่อ ใช่เวลามั้ย ฮะ! อดไปนะแม่ อีลูกทรพีจะฟาดให้เรียบ

“เออดี กินเท่าไรก็ไม่อ้วนนะเรา หุ่นสวยเชียว โชคดีจริง ๆ” จับตูดไก่เจ็ดไม้ใส่ถุงพร้อมข้าวเหนียวตามสั่งแล้วยื่นส่งให้ หญิงสาวรับส่งเงินสวนกลับ

“ไม่ต้องทอนนะป้า”

“จะทอนทำไมแกให้ป้ามาพอดี” คนซื้อหัวเราะร่า อยากลองทำตัวรวย ตัวป๋า รับขวัญชื่อใหม่สักหน่อย

“มิ่ง ๆ แล้วเปลี่ยนเป็นชื่ออะไรล่ะ” แม่ค้าก็ยังเป็นแม่ค้าวันยันค่ำ ถึงกับปากยาวตะโกนถาม คนหันมองกันเกือบทั้งตลาด เพราะด้วยรู้จักเจ้าของชื่อใหม่กันเป็นอย่างดี

แล้วไง หน้าอย่างนางมิ่งอายเหรอ? ไม่มีทาง

“มิ่งมาศ! เป็นไง เพราะพริ้งเลยนะ แม่บอกถ้าเปลี่ยนจะได้ผัว ป้าคอยดูหน้าผัวฉันได้เลย” แต่ถ้าไม่ได้ หลวงพ่อที่หาชื่อให้ เตรียมหากุฏิใหม่อยู่ได้เลย อีมิ่งจะเผาให้เรียบ แค้นนัก มาปลุกกันตีสี่!!!

ออกจากอำเภอ เดินผ่านตลาดเลี้ยวเข้าซอยมาหน่อยก็ถึงสวนมะลิแม่เลี้ยงเทวี บ้านกับอำเภอห่างกันแค่หอยมาตูด จะปลุกทำไมแต่เช้าถามหน่อย

เดินหัวเสียบ่นในใจ มือหนึ่งจับไม้ตูดไก่ย่างกัดเข้าปาก มืออีกข้างกำข้าวเหนียวกัดตามเข้าไปหนึ่งคำ

“ไก่ร้านป้าออดนี่มันฟินจริง ย่างตูดฉ่ำมาก เด็ด” ชมอย่างถึงใจ เพลินได้เพียงครู่ สายตามองเห็นรถสีดำหรูหรายี่ห้อ...??

ช่างแม่ กูไม่รู้จัก จอดอยู่ใกล้ๆ กับทางเข้าสวนมะลิ ชายรูปร่างสูงใหญ่สวมเสื้อโปโลสีเหลืองอ่อน กางเกงชิโนสีดำ พอดีตัว สวมแว่นกันแดดสีดำ ลงมายืนเต็มความสูงอยู่ข้างรถ หันซ้ายหันขวาท่าทางเหมือนกำลังมองหาใคร

“ผู้ที่ไหนวะ” มิ่งมาศนึกสงสัย ปีชาติไม่มีหรอกนะผู้ชายหล่อ ๆ จะหลงเข้ามา เต็มที่ก็ไอ้ตี๋ลูกพ่อค้ารับมะลิไปขายกับไอ้ยักษ์ลูกชายกำนันที่ชอบวนมากวนตีเธออยู่บ่อย ๆ

 หญิงสาวกวาดมองคนแปลกหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้าจากในระยะสองร้อยเมตร

“ตัวโคตรสูง ไหล่กว้างจังวะ มีกล้ามด้วย น่าใช้ให้ไปยกกระสอบปุ๋ยให้” เพราะดูแข็งแรงกว่าคนงานในสวนตัวเอง ก้าวขาไปมองไปแล้วหรี่ตาแคบลงจ้องเน้น ๆ เมื่อสายตามาหยุดที่

“อือหือ ก้นแน่นมาก น่าฟาดชะมัด” ตายังจับอยู่ที่เดิม ทว่าตอนนี้ชายหนุ่มหันตัวกลับมา จุดโฟกัสจึงเปลี่ยนทันที ขาเรียวถึงกับหยุดกึก

“โอ้ว วาสนาผู้ใด๋หนอ คออีมิ่งจะลึกพอมั้ยวะ”

“สวัสดีครับคุณมิ่ง”

รู้จักกูด้วย! ใคร? มิ่งมาศเงยหน้าขึ้นจากเป้า ไปสบตากับเจ้าของเป้าที่อีกสามก้าวจะถึงตัวเธอ ชายหนุ่มถอดแว่นออกจากกรอบหน้า คลี่ยิ้มไปถึงดวงตา

“คุ คุณหมอ”

“ครับ ผมหมอรดิษ จำได้มั้ยครับ” คนตัวสูงกว่าก้มหน้าหล่อสะอาดปานเทพบุตรลงมาหา

เชี่ยแล้ว! นี่เปล่าวะเนื้อคู่ ถ้าใช้ กุฏิหลวงพ่อรอดไป

“จะ จำ ได้”

“คุณมิ่งทำอะไรอยู่หรือเปล่าครับ

“เอ่อ ดูตูด เออ อมตูด ไม่ใช่ ๆ“ หญิงสาวสะบัดหน้าแรง ๆ “กินตูดไก่อยู่ค่ะ”

หึ พัง! พังตั้งแต่ยังไม่เริ่ม ถ้าอีมิ่งเป็นผู้ชายแล้วเจอผู้หญิงแบบตัวเอง กูจะรีบกลับขึ้นรถแล้วเหยียบหนีให้มิดไมล์