ซีรีส์ วาเรนไทม์ (3 เรื่องใน 1 เล่ม ) / ดากานดา (อัคนียา) (หนังสือทำมือ ใหม่)

ผู้แต่ง      ดากานดา (อัคนียา)

สำนักพิมพ์   ทำมือ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

1.ทิวาอย่างร้าย (วา)

ในค่ำคืนที่ฝนเทกระหน่ำ ฉันบังเอิญช่วยผู้ชายคนหนึ่งไว้ กว่าจะรู้ว่าเก็บตัวอันตรายติดมือมาด้วย ก็สายไปแล้ว

< < < < < < < < < < < < < <

"คนไม่สนิทกันแล้ว ไม่ต้องติดมารยาท"

"ฉันควรเรียกนายว่า 'ไอ้' ด้วยไหมล่ะ เราก็ไม่ได้สนิทกันเหมือนกัน"

"ก็ลองเรียกให้ได้ยิน"

ทำไมฉันรู้สึกว่ากำลังถูกข่มขู่ พอเหลือบมองคนตรงข้าม เขายังนั่งกินข้าวเป็นปกติคล้ายว่าคุยเรื่องสัพเพเหระทั่วไป

"ถ้าเรียกแล้วจะทำไม"

คราวนี้ตาคมตวัดขึ้นมามองจ้องหน้าตรง ๆ ปากได้รูปสวยกดยิ้มมุมปาก ก่อนกายแกร่งจะโน้มข้ามโต๊ะเข้ามาใกล้

"จูบให้ปากแตกมั้ง"

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

2.ร้ายละลายรัก (เรน)

ลมพัดเบา ๆ เย็นชื่นฉ่ำใจ แต่เมื่อไหร่ที่ลมพัดกระหน่ำ ทุกอย่างที่ขวางหน้า...ระเนระนาด

“เธออยากให้ฉันเป็นลมที่พัดแบบไหนล่ะเรน”

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

“ฮื่อ อุ้มหน่อย”

ปากตอบแต่ตาไม่ลืม หลับลึกไม่ได้สติ แต่คำพูดนั่นทำให้ผมอยากจะดีดหน้าผากสักที

“คงอ้อนให้คนอื่นอุ้มบ่อยสิท่า”

ผมลงจากรถ เดินอ้อมไปเปิดประตูอีกฝั่ง ตั้งใจจะปลุกคนขี้เซาอีกรอบ ครั้นแตะตัวพบว่ามีความร้อนบางเบา เปลี่ยนเป็นอุ้มออกมาจากรถ พาขึ้นห้อง

“กระหม่อมบางจริง”

หลังจากวางเรนไว้บนเตียง ผมหาผ้าไปชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตัวให้คนเริ่มเป็นไข้อ่อน ๆ แล้วปลุกให้กินยา

“อ้าปาก”

“ปวดหัว... อยากนอน...”

“ค่อยนอน อ้าปาก” เธอนิ่วหน้าแต่ยอมอ้าปากรับยาและดื่มน้ำตาม

“ขอนอนหน่อย” ทำเสียงอ้อนทั้งยังเอาหัวมาซุกไซ้อกผม ทำท่าจะยึดเป็นที่นอน “ตรงนี้อุ่นดีจัง”

“เธออ้อนไอ้พวกนั้นแบบนี้บ่อยสินะ มันน่า...”

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

3.บาร์โฮสต์ที่รัก (ไทม์)

“ของีบหน่อย”

“ง่วงก็ไปนอนดี ๆ”

“ฮื้อ... นี่ดีแล้ว”

“แม่คุณ ใจคอจะออฟผู้ชายมาเป็นหมอนไว้หนอนหนุนเฉย ๆ รึไง เสียของหมด”

เสียงบ่นงึมงำของไทม์ทำให้ฉันต้องฝืนปรือตาขึ้นมองค้อนคนใจคอคับแคบ แค่ขอยืมอกหนุนแค่นี้จะอะไรนักหนา

“ขี้งกไปได้”

< < < < < < < < < < < < < <