จำนวนชิ้น | ส่วนลดต่อชิ้น | ราคาสุทธิต่อชิ้น |
{{(typeof focus_pdata.price_list[idx+1] == 'undefined')?('≥ '+price_row.min_quantity):((price_row.min_quantity < (focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1))?(price_row.min_quantity+' - '+(focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1)):price_row.min_quantity)}} | {{number_format(((focus_pdata.price_old === null)?focus_pdata.price:focus_pdata.price_old) - price_row.price,2)}} บาท | {{number_format(price_row.price,2)}} บาท |
คงเหลือ | 0 ชิ้น |
จำนวน (ชิ้น) |
- +
|
ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า คุณมีสินค้าชิ้นนี้ในตะกร้า 0 ชิ้น
|
|
|
|
คุยกับร้านค้า | |
{{ size_chart_name }} |
|
หมวดหมู่ | หนังสือทำมือออกใหม่ |
สภาพ | สินค้าใหม่ |
เพิ่มเติม | |
สภาพ | สินค้ามือสอง |
เกรด | |
สถานะสินค้า | |
ระยะเวลาจัดเตรียมสินค้า | |
เข้าร่วมโปรโมชั่น | |
ข้อมูล |
น้ำหนัก
บาร์โค้ด
ลงสินค้า
อัพเดทล่าสุด
|
รายละเอียดสินค้า |
ผู้แต่ง โม โมริน สภาพหนังสือ หนังสือใหม่ อธิป คือผู้ชายที่สร้างโลกเอาไว้สองใบ ไม่ใช่โลกสองใบสำหรับหัวใจสองดวง แต่เป็นสองใบสำหรับ ‘ความเจ็บปวด’ และ ‘การเยียวยา’ ตัวเองในเวลาขณะเดียวกัน ปาลิดา เป็นดั่งลมหายใจในวันที่เขาเจ็บเจียนตาย ซ่อมแซมหัวใจที่ชำรุดหม่นไหม้กลับมาใช้งานอีกครั้ง "เพราะหลินรักคุณ รัก...ที่คนอื่นไม่สามารถรักคุณได้ในแบบที่หลินรัก พอรู้แค่ว่ารัก มันก็รักแค่นั้น” “ครั้งหนึ่งเธอเคยบอกฉันใช่ไหม ว่าไม่มีใครรักฉันได้ในแบบที่เธอรักฉัน งั้นวันนี้สิ่งที่อยากบอกตลอดมาคือ ฉันรักเธอในแบบที่ไม่เคยรักใครมาก่อน รักที่มากกว่ารัก เป็นชีวิต เป็นหัวใจ เป็นลมหายใจของผู้ชายคนนี้ เธอคือความรักที่ไม่เคยจางหายไปจากใจ” --------- ตัวอย่าง... “หลินจะไปเรียนแล้วนะคะ ถ้าได้กลับค่ำจะโทร.มาบอก” อธิปปิดหนังสือลงแล้วช้อนสายตามองคนตรงหน้า เขาสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แล้วพยักหน้าให้กับความเรียบร้อยของอีกฝ่าย “ขออะไรสักอย่างได้ไหม” “ได้ค่ะ” “อย่าควบผู้ชายคนไหนในระหว่างเธอยังเป็นของฉันอยู่ แค่คุยฉันก็ไม่อนุญาต ผู้ชายคนไหนก็ไว้ใจไม่ได้ จำเอาไว้” “ถ้าเป็นเพื่อนในกลุ่ม หรือต้องทำกิจกรรมร่วมกันล่ะคะ” “ถ้าเลี่ยงได้ ก็ถือว่าฉันขอแล้วกัน อย่าทำให้ฉันเป็นประสาทเพราะผู้ชายเข้าหาเธอไม่เว้นแต่ละวันแล้วกัน ฉันมันเป็นประเภทความอดทนต่ำ วุฒิภาวะด้านอารมณ์คือเป็นศูนย์ เข้าใจนะ” “หลินเข้าใจค่ะ” “งั้นก็ไปได้” “ขอกำลังใจก่อนไปเรียนได้ไหม” “อยากได้อะไร” ปาลิดายื่นมือสองข้างไปแตะมุมปากของอธิปแล้วยกมันขึ้น “ยิ้มให้หลินได้ไหม” นานมาก ๆ แล้วที่เธอไม่ได้เห็นรอยยิ้มของเขา อธิปคือคนที่มีมุมเศร้าตลอดเวลา ไม่เอนจอยกับอะไรทั้งสิ้น เขาคว้าข้อมือทั้งสองข้างของปาลิดาลงแล้วบอกน้ำเสียงดังไปว่า “ไปเรียน ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจทุ่มเธอลงกับเตียง” ![]() ![]() ![]() |
เงื่อนไขอื่นๆ |
|
Tags |