พนันร้อนซ่อนสวาท (ปราบต์ & ชาร์ม) / R.Porn (ภรปภัช) ( หนังสือทำมือ ใหม่ )

ผู้แต่ง  ภรปภัช

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

‘ชนัญชิดา’ ไม่เคยคิดเลยว่า

ตนเองจะกลายมาเป็นเพียง ‘ของรางวัล’

ของการเดิมพันที่แสนจะน่ารังเกียจ

ระหว่างพี่ชายกับมาเฟียจอมโหดอย่าง ‘ปราบต์’

ผู้ชายแสนร้ายที่กำลังจะกลายมาเป็นโลกทั้งใบของเธอ

🔥โปรยปราย🔥

"คุณเป็นใคร....แล้ว...ที่นี่มันที่ไหนกันคะ"

ชนัญชิดาหันมองรอบกายด้วยสายตาหวาดหวั่น สภาพของเธอตอนนี้ไม่ต่างจากลูกแมวน้อยที่เปียกฝนซ้ำยังอยู่ตรงหน้าราชสีห์ที่ดูน่ากลัว เพียงแค่สายตาดุดันที่เขามองมาก็ทำให้เธอตัวสั่นงันงกไปหมด

"พี่ชายของเธอไม่บอกเหรอว่าเค้าพาเธอมาที่ไหนและมาทำอะไร"

ปราบต์ค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาตัวใหญ่ ขณะที่ไล่สายตามองเธอตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาจนถึงใบหน้างดงามราวกับเทพธิดานั้นด้วยความพอใจ

"มะ...ไม่ได้บอกค่ะ พี่ชินแค่บอกว่าจะพาหนูมาทำงานพิเศษกับเจ้านายของเค้า หรือว่าคุณ...เป็นนายจ้างของพี่ชินเหรอคะ"

"เปล่า ฉันไม่ใช่นายจ้างพี่ชายของเธอหรอก และเธอก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำงานพิเศษด้วย แต่เธอมาในฐานะของรางวัลของฉันต่างหากล่ะ"

"ของรางวัล? นี่คุณพูดอะไรคะหนูไม่เข้าใจ"

"ก็หมายความว่านับจากนี้ไปอีกหนึ่งปี เธอจะต้องมาเป็นนางบำเรอของฉัน เพราะพี่ชายของเธอแพ้พนันและเค้าก็ไม่มีเงินมาจ่ายคืนฉันได้ตามเวลาที่กำหนด เธอ...ก็เลยต้องชดใช้หนี้สินทั้งหมดแทนยังไงล่ะ"

ชนัญชิดาตัวชาวาบเมื่อได้ยินอย่างนั้น และสิ่งที่เขาพูดมาก็ทำให้เธอนึกย้อนไปถึงคำพูดสุดท้ายของชนินทร์ ก่อนที่เธอจะก้าวลงจากรถแล้วก็มาอยู่ในห้องนี้โดยไร้เงาพี่ชายของตน

'พี่ขอโทษนะชาร์ม แล้วพี่จะกลับมารับชาร์มให้เร็วที่สุด พี่สัญญา'

"เอาล่ะ ตอนนี้เธอคงเข้าใจในสถานะของตัวเองแล้วนะ ถอดเสื้อผ้าที่น่ารำคาญพวกนั้นออกซะ แล้วไปรอฉันที่เตียง ฉันจะได้พิสูจน์ดูว่าของรางวัลชิ้นนี้มันคุ้มค่ากับเงินสิบล้านที่ฉันต้องเสียไปรึเปล่า"

เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเริ่มปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกทีละเม็ดอย่างใจเย็น แต่อีกคนกลับค่อยๆ ก้าวถอยหลังไปทางประตูห้องด้วยความหวาดกลัว

"อย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ คุณจะให้หนูทำงานใช้หนี้ยังไงก็ได้ แต่...ช่วยปล่อยหนูไปเถอะนะคะ หนูกลัวแล้ว..." เธอยกมือขึ้นพนมเหนือศีรษะ น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลออกมาจากสองตากลมจนคนที่ไม่เคยมีหญิงใดกล้าปฏิเสธเสน่ห์อันร้อนแรงของตนถึงกับชะงักไปเล็กน้อย

"จะถอดเองหรือจะให้ฉันเป็นคนถอด เลือกมา!" เขาคว้าข้อมือเธอไว้แล้วกระชากร่างบางเข้าหาตัว ก่อนที่เธอจะได้เอื้อมมือไปจับลูกบิดประตูนั้น

"กรี๊ด"

หญิงสาวกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนที่เธอจะหมดสติไปในอ้อมแขนของเขานั่นเอง

"นี่เธอ! เธอ! เวรเอ๊ย! แค่แตะตัวก็เป็นลม ไอ้ชินมันเอาตัวอะไรส่งมาให้กูวะเนี่ย!"

ปราบต์สบถออกมาอย่างหัวเสีย เขาถอนหายใจเฮือกแล้วช้อนอุ้มร่างบอบบางของเธอไปที่เตียงใหญ่ แม้ความนุ่มนิ่มที่สัมผัสได้จะทำให้เขานึกอยากรังแกคนหมดสติไปเสียตั้งแต่ตอนนี้จะได้สิ้นเรื่องสิ้นราวไปเสียที

แต่ในใจก็ยังอยากได้ยินเสียงหวานๆ นั้นครางชื่อเขาดูสักครั้ง...

มาเฟียหนุ่มมองคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงด้วยความเหนื่อยใจ ไม่นานก็ต้องลุกออกไปจากห้องนั้น เพราะวันนี้เขามีเวลาไม่มาก แถมยังต้องเดินทางไปต่างประเทศในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้แล้วด้วย

เอาเป็นว่าเขาจะปล่อยให้ลูกแมวน้อยรอดตัวไปสักหนึ่งอาทิตย์ แล้วค่อยกลับมาขย้ำเธอทีหลังก็คงไม่สายเกินไป เพราะไม่ว่ายังไงเธอก็หนีเขาไปไหนไม่พ้นอยู่แล้ว...