ตัวแสบแสนซน แถมกระเป๋าผ้า / ละอองหญ้า (หนังสือทำมือ ใหม่)

ผู้แต่ง ละอองหญ้า

สำนักพิมพ์ หนังสือทำมือ

สภาพหนังสือ หนังสือใหม่

ราคาปก 330 บาท จำนวน 300+ หน้า มีที่คั่น + โปสการ์ด

เปิดจองวันนี้ - 20 มิย 68 จัดส่งภายในเดือน กค 68

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อลูกชายตัวแสบอยากให้แม่มีแฟนจึงไปจีบคุณลุงที่มีใบหน้าสวยมาเป็นแฟนแม่แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้เลยว่าผู้ชายคนนี้คือพ่อ “กังฟูอยากได้แฟนคับคุณลุงคนสวย”

“คุณลุงเป็นแฟนมี้คับ”

“เฮ้ย” / “อะไรนะลูก”

“แฟนไง กังฟูชอบคุณลุงคนสวยคับ” เด็กหน้าหวานหันไปส่งยิ้มให้คุณลุงหน้าสวยพร้อมขยิบตาทำตาปิ้งๆ ใจจริงจะขยิบตาให้ข้างเดียวแต่ยังเด็กทำให้ดวงตาขยิบทั้งสองข้าง

“ลุงก็ชอบกังฟูสุดหล่อครับ แต่เรื่องแฟนลุงรับปากไม่ได้หรอกนะครับ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่”

“คุณลุงสุดหล่อใจร้าย” กลายเป็นแบบนั้นไป ฟ้าครามรีบลุกจากเก้าอี้แล้วเดินมาหยุดตรงหน้าเจ้าตัวยุ่ง ก่อนยกมือขึ้นมายีหัวเจ้าเด็กแก่แดดอย่างมันเขี้ยว

“ขอโทษนะคะท่านประธาน อย่าถือสากังฟูเลย”

“ไม่เป็นไรหรอกครับผมเข้าใจ”

“ไปครับลูก เรากลับไปเล่นกันต่อ”

“เราเคยรู้จักกันมาก่อนไหมครับ ผมคุ้นหน้าคุณมาก”

ชายหนุ่มเอ่ยถามหลังจากที่จ้องหน้าหญิงสาวเต็มสองตาพลางครุ่นคิดในใจ คืนนั้นผู้หญิงที่เขานอนด้วยไม่ได้มีหน้าตาแบบนี้ แม่ของกังฟูแต่งตัวเรียบร้อยไม่เหมือนกับผู้หญิงคนนั้น

“ไม่นะคะ เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ท่านประธานคุ้นหน้าหนูเพราะหนูเป็นพนักงานของที่นี่มากกว่า” เธอปฏิเสธตาใสถึงแม้ในใจจะแอบกลัวจนฉี่จะราดก็ตาม ฟ้าครามก็ดูเหมือนจะโอนเอนเห็นด้วยจึงพยักหน้ารับ

“น่าจะใช่อย่างที่คุณว่า” แต่เขาก็ยังไม่หายสงสัยเรื่องหน้าตาของเด็กน้อยกับตนเองอยู่ดี เป็นไปได้ไหมว่าเราสองคนหน้าเหมือนกันเพราะความบังเอิญ ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด เขาคิดแต่ไม่ได้ถามเธอ

“หนูขอพากังฟูไปนะคะ ขอบคุณที่ช่วยดูแลค่ะ”

“ไม่เอากังฟูจะเล่นกับคุณลุงคนสวยอีก”

“ได้ยังไงกันครับ กังฟูไม่อยากไปกินอูด้งเหรอครับ”

“อูด้ง! อูด้งอร่อยๆ ใช่ไหมคับมี้” ดวงตาที่โตอยู่แล้วเบิกกว้างยิ่งกว่าไข่ห่าน นาทีนี้ถ้าต้องเลือกระหว่างคุณลุงหน้าสวยกับอูด้งแสนอร่อย กังฟูต้องเลือกอูด้งสิ

“ครับ อร่อยเท่าท้องฟ้าเลย” เข้าทางแม่ เด็กน้อยจึงเงยหน้าไปสบตาคุณลุงหน้าสวยพร้อมกับชี้มาพุงของตนเอง

“คุณลุงคนสวยคับ ท้องของกังฟูร้องจ้อกๆ แล้ว กังฟูต้องไปกินอูด้งอร่อยๆ เท่าท้องฟ้า” อูด้งจ๋ารอกังฟูแป๊บ ฟ้าครามเห็นความเอาตัวรอดของเด็กน้อยก็อดขำไม่ได้ เมื่อกี้ยังอยากเล่นกับลุงอยู่เลย มาตอนนี้อยากไปกินอูด้งแล้ว

“ครับแล้วเราค่อยมาเล่นกันใหม่นะ ลุงจะรอกังฟู”

“ไปลูก ลงมาได้แล้ว ซนจริงๆ เลยเรา”

“เดี๋ยวก่อน คุณชื่ออะไรเหรอ ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย”

“มี้ชื่อกะทิคับ เอ๊ะ ไม่ใช่คับชื่อซามอยด์”

“นั่นมันชื่อพันธ์หมาแล้วลูก”

โอ๊ยไอ้ลูกคนนี้ไม่เคยพูดชื่อแม่ถูกต้องเลยสักครั้ง หญิงสาวจึงรีบแก้ไขความเข้าใจผิดบอกว่าตนเองชื่อเล่นกระถิน ชื่อจริงศมนเป็นพนักงานในแผนกพัฒนาผลิตภัณฑ์

“เกี่ยวก้อยคับคุณลุงคนสวย” เจ้าตัวป่วนกำลังจะเดินออกจากห้องทำงานไปแล้วเชียว แต่ยังวิ่งกลับไปหาฟ้าครามพร้อมกับยกนิ้วก้อยขึ้นมาเพื่อทำสัญญา

ศมนที่ยืนมองคนทั้งสองอยู่ไม่ห่างได้แต่บีบมือตัวเอง ภาวนาขอให้เจ้านายหนุ่มไม่สงสัยในเรื่องหน้าตาของลูกชาย เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมลูกถึงได้เหมือนพ่อขนาดนี้ แม่อุ้มท้องลูกมาตั้งเก้าเดือน แต่ลูกไม่มีส่วนไหนเหมือนแม่เลย

“มี้คับสัญญากัน” เด็กน้อยเรียกแม่แต่แม่ไม่ได้ยินเพราะมัวแต่ใจลอยคิดถึงเรื่องในอดีต

“...” หญิงสาวยืนนิ่งไม่ตอบลูกชาย เหมือนคนหูดับก็ไม่ปาน เธอทำหน้าครุ่นคิดหน้าเครียด ไม่ว่าลูกจะเรียกอย่างไรก็ไม่ได้ยิน

“มี้คับ มี้”

“คุณศมน”

“มี้คับ”

“คุณศมน คุณ..”

“คะ..ท่านประธานมีอะไรเหรอคะ”

“กังฟูเรียกคุณแต่คุณไม่ได้ยิน กังฟูอยากให้เราสามคนเกี่ยวก้อยกัน” เขายิ้มให้เธอก่อนจะก้มมองเจ้าตัวแสบที่กำลังยื่นนิ้วน้อยๆ เพื่อให้แม่กับคุณลุงทำสัญญา

“มาคับมี้เกี่ยวก้อยชนกัน สัญญามาเล่นกันอีก”

เจ้าตัวแสบเอ่ยอย่างไรเดียงสา หารู้ไม่ว่ามารดาหน้าซีดเป็นไก่ต้มไปแล้ว เพราะกลัวจะโดนฟ้าครามจับได้ว่ากังฟูเป็นลูกของเขา เธอทำผิดร้ายแรงมากหากเขารู้ต้องตายอย่างแน่นอน แต่คนที่กำลังจะทำให้ความแตกไม่ใช่ลูก เพราะทุกปฏิกิริยาของหญิงสาวตกอยู่ในสายตาของชายหนุ่มทุกอย่าง

ตอนนี้ฟ้าครามชักจะอยากรู้แล้วสิ

พ่อของกังฟูเป็นใครกัน?