นิยายสองเรื่องในเล่ม(อุ้มรักคุณอาที่รักและรสรักเพื่อนพ่อ)(NC20+) / ธเนศวร (ทำมือ ใหม่.แถมฟรีปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง   ธเนศวร

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

โปรยอาสิงห์ #อุ้มรักคุณอาที่รัก

“เดี๋ยวคุณลุงสิงห์ขาลงไปเปิดประตูรถให้แม่รุ่งก่อนนะคะ สงสัยจะเปิดประตูรถไม่เป็นค่ะ ลุงสิงห์ขาเห็นแม่รุ่งขาของน้องรันยืนอยู่ตรงนั้นนานแล้ว เดี๋ยวคุณลุงสิงห์ขามานะคะ”

“แม่รุ่งเปิดเป็นค่ะ แต่สงสัยอยากให้คุณลุงสิงห์ขาไปเปิดให้ละมั้งคะ คุณลุงสิงห์ขาไปเปิดประตูรถให้แม่รุ่งขาของน้องรันเลยค่ะ คริๆๆ” พูดจบเด็กน้อยก็หัวเราะอย่างขบขันอีก

“ทำไมยังไม่ยอมขึ้นรถอีกล่ะรุ่ง” เสียงห้าวเรียกถามอยู่ใกล้ๆ ทำให้รุ่งระวีสะดุ้งตกใจ ไม่รู้ว่าเขามายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

“อุ๊ย!” สะดุ้งขยับตัวเลยเซปะทะร่างแกร่ง

สิงหราชตวัดลำแขนแข็งแรงรอบร่างนุ่มทันทีเช่นกัน แถมเขายังออกแรงดึงเล็กน้อยเพื่อให้ร่างนิ่มหอมกรุ่นของรุ่งระวีเบียดชิดเข้าหากายหนาของตัวเอง

“หรือว่าคิดจะเปลี่ยนใจ” คนถามยังคงยิ้มเจ้าเล่ห์

แต่รุ่งระวีนี่สิอยากทุบอกเขารัวๆ หากสิ่งที่ทำได้กลับเป็นเพียงแค่ร้องบอกให้เขาปล่อยเท่านั้นเอง

“ปล่อยรุ่งนะ”

“พูดเพราะๆ กับอาบ้างก็ได้นะรุ่ง ไม่ใช่พูดกันทีไรก็จ้องแต่จะทำเสียงแข็งใส่อาอยู่ร่ำไป อย่างนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน อาอายุเยอะกว่ารุ่งหลายปีอยู่นะ ความจริงรุ่งควรคะขากับอาด้วยซ้ำ”

“ปล่อยรุ่งสิ รุ่งจะได้ขึ้นรถ”

“อาพูดขนาดนี้แล้วยังยืนยันที่จะไม่พูดๆ เพราะๆ กับอาอีกหรือไง”

“ปล่อยรุ่งค่ะอาสิงห์” จำเป็นต้องพูดใหม่ทั้งที่ไม่เต็มใจเลยสักนิด เพราะถ้าไม่พูดแบบนี้ คนตัวโตก็คงไม่ปล่อยให้เธอได้ขึ้นรถสักที แต่ต่อให้ยอมขนาดนี้แล้วเขาก็ยังไม่วายยียวนกวนกลับมาอีกจนได้

“ถ้าอาไม่ปล่อยล่ะ”

“รุ่งจะเปลี่ยนใจ” รุ่งระวีคิดว่าการตอบออกไปอย่างนี้คงได้เปรียบ ที่ไหนได้เธอกลับต้องเป็นฝ่ายหงุดหงิดโมโหเจ็บใจเสียเอง

“ถ้าคิดว่าแน่จริงก็ทำเลยรุ่ง เปลี่ยนใจเลย”

“ได้ค่ะ น้อง...” รุ่งระวีขยับตัวดึงประตูรถให้เปิดออกแล้วตั้งท่าว่าจะเรียกลูกสาวให้ลงจากรถ

แต่ให้ตายสิ!...

ประตูรถกลับถูกผลักให้ปิดสนิทด้วยฝีมือของผู้ชายเจ้าเล่ห์ที่ยืนกอดรัดจนเธอแทบหายใจไม่ออกอยู่นี่

“อาจะไม่ให้รุ่งได้เจอลูกอีกเลย ถ้าไม่เชื่ออาก็ลองเลย รุ่งไม่ต้องไปกับอาก็ได้ แต่อาจะพาน้องรันไปอยู่กับอาที่ไร่”

“รุ่งไม่ยอมให้อาสิงห์เอาลูกของรุ่งไปนะคะ อาสิงห์จะทำอย่างนั้นกับรุ่งไม่ได้”

“ถ้าไม่อยากให้อาทำอย่างที่พูดรุ่งก็ไม่ควรดื้อกับอาสิ”

“แต่น้องรันเป็นลูกของรุ่งนะคะ ไม่ว่ารุ่งจะดื้อหรือไม่ดื้ออาสิงห์ก็ไม่มีสิทธิ์มาทำอย่างนี้กับรุ่ง รุ่งจะไปกับอาสิงห์หรือว่าไม่ไปมันเป็นสิทธิ์ของรุ่งนะคะ และอาสิงห์ก็ไม่มีสิทธิ์อะไรมายุ่งวุ่นวายกับลูกของรุ่งทั้งนั้น”

“ลูกรุ่งหรือลูกอา?”

“อาสิงห์!”

โปรยอาเด #รสรักเพื่อนพ่อ

“ปล่อยกี้นะคะอาเด” เสียงแข็งร้องสั่งให้อีกฝ่ายปล่อยหากเหมือนคำพูดแสดงความเกรี้ยวกราดของเธอเป็นเพียงแค่สายลมพัดแผ่ว เพราะนอกจากเขาจะไม่ปล่อยแล้วแดเนียลยังกำแน่นยิ่งกว่าเดิม

“เอ๊ะอาเด กี้บอกให้ปล่อยไงคะไม่ใช่บอกให้กำแรงๆ อ๊ะ...กี้เจ็บนะ” แม้จะร้องโอดโอยคนตัวโตก็หาได้สนใจประเด็นที่เธอร้องบอกสักนิด เขากลับตั้งคำถามใหม่ไปอีกทาง

“ตอบคำถามของอาหรือยัง”

“.............” กีรติท่าทางดื้อดึงเม้มปากจ้องตาเขา ไม่ยอมตอบ

“อาถามว่ากี้กำลังจะออกไปไหน นี่เย็นมากแล้วนะ จวนจะค่ำแล้วด้วย”

“กี้ต้องรายงานอาเดทุกอย่างเลยหรือยังไงคะ ทีอาเด...” กำลังจะจิกกัดเขาแต่ยังยั้งปากเอาไว้ทัน ทำไมจะต้องไปกัดเขาด้วยเขาจะไปไหนมาไหนไม่บอกใครมันก็เรื่องของเขาสิ เธอเป็นอะไรไปนะทำไมต้องรู้สึกว่าน้อยใจเขาด้วย เธอมันแค่คนอาศัย เขาเป็นเจ้าของบ้าน อย่าลืมข้อนี้เด็ดขาดกีรติ

“ทีอาทำไม?”

“..............”

“ว่าไงกี้ อาถามว่าเมื่อครู่ กี้กำลังจะว่า ว่าทีอาอะไร พูดออกมาค่ะ”

“กี้จะว่าอะไรมันก็เรื่องของกี้ ปล่อยกี้ด้วยค่ะอาเด เพื่อนกี้รอนานแล้วกี้เกรงใจเขา”

“ถ้ากี้ยังไม่ตอบคำถามของอา กี้ก็จะไม่ได้ไปไหนทั้งนั้นแหละค่ะ”

“อย่ามาบังคับกี้นะคะ อาเดไม่มีสิทธิ์อะไรที่จะมาคาดคั้นให้กี้ต้องตอบขนาดนี้”

“อาน่ะหรือที่ไม่มีสิทธิ์ พูดผิดพูดใหม่ได้นะกีรติเพราะอาคิดว่าอายิ่งกว่ามีสิทธิ์”