รักร้ายเล่ห์พยัคฆ์ / ติกาหลัง ( ทำมือ ใหม่. แถมฟรีปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง  ติกาหลัง

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

            พยัคฆินทร์ จิระกิจวาณิช ลูกเสี้ยวมาดเท่ผู้เงียบขรึม วัย 40 ปีที่ครองตัวเป็นโสดเพราะปัญหาทางใจที่ยากจะทำลืมไปได้ กลับสะดุดตาแทบตกหลุมหญิงสาววัยใสคราวลูกอย่าง ข้าวขวัญ ที่เขาไม่อาจละสายตาได้เพราะใบหน้าคล้ายกับคุณย่าที่เสียชีวิตไป

            เล่ห์เหลี่ยมของมาเฟียใหญ่ผู้มีธุรกิจนำเข้ารถยนต์และเปิดผับระดับสูง จึงต้องเข้าไปตีเนียนทำดีกับหญิงสาวแสนสวย และรวบรัดจัดการพาเธอเข้าสู่ถ้ำพญาเสือโคร่งของเขาให้ว่องไวที่สุด จำกัดขอบเขตให้เธออยู่ใกล้ตัวและดูแลหัวใจแกร่งแสนหนาวเหน็บของเขาให้อบอุ่นได้อีกครั้ง และหนูข้าว ของ คุณเสือ ก็อดทนมากทีเดียว แถมน่ารัก สดใส และจริงใจ จนเขาแทบหลงลืมว่าตนเองเป็นมาเฟีย

.............

            “นั่งสิ จะยืนค้ำหัวฉันหรือไง” เขาทักเมื่อทรุดนั่งลงบนโซฟาเดี่ยวของชุดนั่งเล่นเล็กแล้ว แต่เธอยังยืนมองรอบด้านของโถงรับแขกตาโตปากหวออยู่ จนเสียงของเขาทำให้เธอสะดุ้งและพยักหน้ารับคำทันที พร้อมรีบก้าวไปนั่งที่โซฟาเดี่ยวอีกตัว

            “เธอชื่ออะไร”

            “คะ? อ๋อ...หนูชื่อข้าวค่ะ”

            “ชื่อจริงนามสกุลละ”

            “หนูชื่อ นางสาวข้าวขวัญ ธาดาวรวงศ์ แต่หนูไม่ได้มาสมัครงานจริงๆ นะคะ”

            “แล้วทำยังไงให้คนของฉันดึงเธอเข้าไปในห้อง” เขาเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้านหนึ่งที่เธอตวัดค้อน “เข้าไปในห้องนั้นมันก็เริ่มดูตัวทำงานแล้ว”

            “ก็ไม่ได้มาสมัครทำงาน ก็บอกแล้วนี่คะ มาเที่ยวต่างหาก” เธอว่าเสียงดังขึ้นอย่างเริ่มหงุดหงิด แล้วนั่งขมวดคิ้วนิ่วหน้าถอนหายใจแรง ก่อนจะตวัดสายตาค้อนเขาอีกรอบ หากก็ไม่กล้าจ้องนานได้แต่เสหลบสายตามองรอบห้องที่สวยงามแทน “ก็บอกตั้งแต่หน้าห้องจนในห้อง จนออกมาแล้ว ก็ยังจะพาขึ้นมาสัมภาษณ์อีก”

            “สัมภาษณ์...” เขาทวนคำก่อนจะหัวเราะในลำคอ อย่างนึกขันหญิงสาวตรงหน้า ไร้เดียงสาเหลือเกิน...

            “แล้วคุณชื่ออะไรอะคะ หนูบอกชื่อแล้ว คุณไม่เห็นแนะนำตัวเองบ้างเลย”

            คนถูกถามกลับถึงกับผงะไปนิดหน่อย ดวงตาสีเทาประกายฟ้าเบิกค้าง ก่อนจะหรี่ลงและหัวเราะขันเบาๆ “เธอไม่เคยเที่ยวกลางคืน หรืออ่านนิตยสารหรือข่าวสังคมเลยรึ”

            “ไม่อะ เรียนก็หนักแล้ว ทำงานพิเศษอีก” ตอบตามตรงแล้วกะพริบตามองเขากับผู้ชายมาดนิ่งในชุดดำที่เดินเข้ามาเสิร์ฟไวน์แดงให้เขา แล้วก็เดินถอยออกไปอีก “คุณเป็นเจ้าของที่นี่เหรอคะ”

            “อือ...” เขาจิบไวน์แล้วตอบรับในลำคอ เห็นเธอทำตาโตแล้วอ้าปากหวออีกรอบก็ได้แต่ส่ายหน้ายิ้มขัน ก่อนจะเอ่ยแนะนำตัวเสียงห้าว “ฉันชื่อเสือ...ส่วนชื่อจริง นายพยัคฆินทร์ จิระกิจวาณิช”

            “พญาเสือโคร่งก็มา...” เสียงใสๆ จากคนฟังชื่อจริงที่แปลว่า พญาเสือโคร่ง แถมชื่อเล่นก็ชื่อ เสือ ไปอีก เริ่มพึมพำอย่างเกรงๆ ก่อนจะยกยิ้มในหน้าไปหาเขา และพยายามเอาตัวรอดจากถ้ำเสือแห่งนี้...