บ่วงเสน่หาอาญาพิศวาส / อัญชิษฐา ( ใหม่ )

ผู้แต่ง อัญชิษฐา  

สำนักพิมพ์ เขียนฝัน

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

ราเมนทร์ รัชนาท นักบริหารหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ที่ทำผลกำไรได้มากมายมหาศาล ไม่ใช่แค่รูปลักษณ์และมันสมองที่หล่อหลอมให้เขากลายเป็นที่จับตามองในแวดวงธุรกิจ ทว่าในสนามรัก ความเจนจัดและความใจป้ำของเขายังทำให้สาวๆ ต่างพากันหว่านเสน่ห์เพื่อคว้าหัวใจเขามาไว้แนบกาย หากสุดท้ายก็ไม่มีใครไปไกลเกินกว่าได้เป็นแค่ผู้หญิงในสังกัดที่ไร้ข้อผูกมัด แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด กับสาวน้อยหน้าใสที่พลัดหลงเข้ามาในบ่วงเสน่หาที่เขาผูกไว้จึงทำให้หัวใจแกร่งเกิดความสับสนอย่างประหลาด หรือจะเป็นเพราะความดื้อรั้นแสนอวดดีที่ดูเหมือนจะท้าทายให้เขาอยากเอาชนะ ก็ได้! ในเมื่อพยศนัก เขาก็จะต้องลงทัณฑ์ให้เธอได้เข็ดหลาบและจดจำไปนานแสนนาน! 

แต่ว่าความไร้เดียงสา ความบริสุทธิ์ผุดผ่อง รวมทั้งจูบแรกที่เขาได้มาโดยไม่ตั้งตัวนี่สิ ที่มันกำลังสั่นคลอนความตั้งใจของเขาที่จะไม่รักใครให้ต้องเจ็บปวดทรมานใจซ้ำสอง ไม่ได้! เขาจะทลายกำแพงหัวใจที่ตั้งไว้เองไม่ได้ ต่อให้ต้องทุกข์ทรมานยิ่งกว่าครั้งไหนๆ เขาก็จะไม่ยอมอ่อนไหวเป็นอันขาด 

หลังจากสาวน้อยหน้าหวาน อสมาภรณ์ อติกานต์กุล ก้าวออกจากรั้วมหาวิทยาลัย เธอก็เข้ามาทำงานในบริษัทเล็กๆ ของครอบครัว และด้วยความไร้เดียงสาต่อโลก บวกกับความหล่อเหลาและน้ำคำอ่อนหวานของเขา เธอจึงเผลอเดินเข้าไปในหลุมพรางเสน่หาที่เขาขุดไว้ ทว่าวินาทีก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไปเธอก็ได้รับรู้ว่าเทพบุตรสุดหล่อที่เธอหลงรักหัวปักหัวปำผู้นี้แท้ที่จริงคืออสูรร้ายไร้หัวใจ ที่มีเดิมพันอันประเมินค่ามิได้อยู่ในกำมือ ไม่ว่าจะต้องสูญเสียอะไรไป แต่หัวใจของเธอที่มอบให้เขาทั้งดวงล่ะ ต้องทำเช่นไรถึงจะได้มันกลับคืน! 

“อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันขอร้อง” เธอยกมือไหว้ วอนขอให้เขาเห็นใจ

“ฉัน...จะ...ทำ” ราเมนทร์เน้นทีละคำอย่างชัดเจน

ความหนักหน่วงถูกส่งผ่านมือหนาใหญ่ที่สัมผัสทั่วกายเธอ อสมาภรณ์รวบรวมแรงกายแรงใจทั้งหมดที่มีคว้าเอามือใหญ่ไว้ ตั้งแต่เติบโตเข้าสู่วัยสาว เธอยังไม่เคยอนุญาตให้บุรุษคนใดได้ใกล้ชิดแนบสนิทถึงเพียงนี้

“ได้โปรดเถอะ ยะ...อย่า” อสมาภรณ์พยายามระงับความสะท้านรัญจวนที่ก่อตัวขึ้นเงียบๆ แต่ก็ทำได้ยากเย็นเหลือเกิน

“ฉันจะทำในสิ่งตรงกันข้าม” ราเมนทร์ยื่นหน้าไปกระซิบข้างหู 

“ปล่อยฉันไปเถอะ” อสมาภรณ์ขอร้อง เธอหวังว่าจิตใจในส่วนดีที่เขายังพอมีเหลือจะฉุดให้ราเมนทร์ล้มเลิกความตั้งใจที่เขากำลังจะเดินหน้าต่อไป

ราเมนทร์แค่นยิ้ม สีหน้าบ่งบอกว่าสะใจที่เห็นเธอในสภาพนี้

“หมดเวลาแล้ว คราวนี้ห้ามร้องขอหรือวิงวอนอะไรอีกทั้งสิ้น”