ซีรีส์ห่ามรัก เด็กของปาณัสม์ (เฮียหมี) และ ผู้จัดการของคมธรรม (พี่หอย) รวม 2 เล่ม (NC 25+)/ กรองนฏา (ขยาทิมาต)และ ณิการ์ (ทำมือ ใหม่ แถมฟรีปกพลาสติกใส.)

ผู้แต่ง    กรองนฏา (ขยาทิมาต)และ ณิการ์

สำนักพิมพ์  ทำมือ

สภาพหนังสือ  หนังสือใหม่

1.เด็กของปาณัสม์ (เฮียหมี)

ปาณัสม์...เฮียหมีสายเปย์ ผู้ไม่เคยอยากได้ผู้หญิงคนไหนจนเนื้อตัวสั่น!

มิณทร์ธารา...สาวน้อยที่ถูกตีตราว่าเป็นเด็กเฮีย และก็เป็นผู้หญิงคนนั้น คนที่ทำให้เขาเนื้อเต้นทุกครั้งที่เจอ

------------------------------------------------------------------------------

“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่” โกรธมากจนเผลอบิดแขนเล็กในมือแน่น

“แล้วทำไมจะมาไม่ได้ เฮียมีสิทธิ์อะไรมาห้าม” พยายามขยับออกห่าง แต่ยิ่งถูกเขากระชากเข้าไปหา

“สิทธิ์ของความเป็นผัวไง!”

“หยาบคาย เราไม่เคยมีอะไรกัน!”

ตาคมมองคนที่เถียงไม่ได้ลดราวาศอก ยิ่งเห็นไอ้ชุดพริตตี้ที่แทบจะปิดอะไรไม่มิดสักอย่าง ก็ยิ่งโมโหจนอยากจะกระชากเธอเข้ามากอดรัดและบรรเลงหนังสดมันตรงนี้ไปเลย

“เลิกยุ่งกับมิณนี่สักที มิณนี่เบื่อ ได้ยินไหมคะ”

“เบื่อ! ทั้งที่เมื่อคืนก็เกือบเอากันเนี่ยนะ” เออ...พูดมันแบบนี้แหละ รับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับ

“ฉันจะไม่คุยอะไรกับคุณอีก! เชิญไปบ้าที่อื่นค่ะ”

“ได้! งั้นก็ไปบ้าที่อื่นด้วยกัน”

“ว้าย!” หวีดร้องดังลั่นเมื่ออยู่ดีๆ ก็ถูกอุ้มขึ้นพาดบ่า ตั้งใจจะกรี๊ดให้ดัง แต่แล้วกลับ...

เพียะ!

นี่เขากล้าตีก้นเธองั้นเหรอ?

“คืนนี้เฮียจะประกาศสิทธิ์ความเป็นผัว แล้วเรามาดูกันว่าพอเป็น ‘เมีย’ จริงๆ แล้ว ยังจะกล้าขัดใจผัวอีกไหม!”

2.ผู้จัดการของคมธรรม (พี่หอย)

“ตื่นนะคุณ...ตื่นๆๆ ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!” มือเล็กทุบตีปลุกคนตัวโตที่นอนเบียดตัวเองบนเตียงเล็กแรงๆ

“อือ อะไรอีกเมียจ๋า....” คมธรรมไม่ยอมลืมตาตื่นแต่กลับคว้าคนตัวเล็กล้มลงมากอดรัดแน่น

“ไปโรงพัก” มัลลิกาบอกพร้อมกับขืนตัวเองออกจากอ้อมแขนแข็งแรง

“ไปทำไม” เขาลืมตาขึ้นพร้อมถามและกอดเธอแน่นกว่าเดิม

“ไหนคุณบอกว่าจะไปมอบตัวไง คุณจำไม่ได้รึไงว่าพูดอะไรเมื่อคืน”

“ออ ไปมอบตัวเรื่องอะไรกัน ผัวเมียเอากันเรื่องปกติ อีกอย่างจะไปเพิ่มงานให้ตำรวจทำไม ให้ตำรวจไปจับพวกค้ายา ทำลายชาติดีกว่ามาทำคดีผัวๆ เมียๆ เอากันนะ”

“คุณข่มขืนฉัน”

“เปล่าเลยที่รัก เพื่อนสมยอมพี่ หรือจะเถียงว่าไม่สมยอมก็เห็นครางดังทั้งคืนตอนพี่เอาแรงๆ”

“คนเลว”

“ผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรัก พี่จะไม่คิดเข้าข้างตัวเองแล้วกันนะว่าเพื่อนรักพี่หลงพี่มากแค่ไหน แต่ถ้าจะไปโรงพักน่ะมีหลักฐานเหรอ พี่รุนแรงก็ไม่ ไม่เห็นมีรอยบาดเจ็บตรงไหนสักหน่อย จะมีก็แต่รอยดูดของพี่เท่านั้น” คนห่ามเอ่ยแล้วก็กดจมูกแรงๆ กับกระหม่อมบางของเธอ

“กะ....ก็เจ็บ....” แล้วก็ต้องเม้มปากแน่นเพราะเขาพูดถูก และมีแค่ที่เดียวที่เจ็บคือตรงความเป็นสาว จะให้บอกตำรวจก็ไม่กล้าบอกว่าเจ็บตรงนั้น

“เห็นไหม อย่าเอาเรื่องเล็กน้อยไปให้ตำรวจหัวเราะเยาะเลย ไหนๆ ก็ตื่นแล้วล้างหน้าไก่ตอนเช้าดีไหมจ๊ะ”

ว้าย!

แล้วหล่อนก็ตกอยู่ใต้ร่างใหญ่โตของคมธรรมอีกครั้ง แม้ว่าจะพยายามดิ้นขัดขืนมากเท่าไหร่แต่ก็พ่ายแพ้ต่อแรงของบุรุษที่แข็งแรงกว่าอยู่ดี