ดุดัน(รวมเรื่องสั้น 3 เรื่อง ถอดใส่_สวมรัก_คนระยำ) (NC25+) / ณิการ์ ยักษ์ (ทำมือ ใหม่.ฟรีปกพลาสติกใส )

ผู้แต่ง   ณิการ์  ยักษ์

สำนักพิมพ์  ทำมือ

สภาพหนังสือ  หนังสือใหม่

โปรย….#ถอดใส่

"เสือขาว" กับ "เสือดำ" สองพี่น้องโหยหาความรักมาตลอดจนกระทั่งมาเจอกับ "เพียงพิณ" และ "เสียงแคน" และสองสาวพี่น้องก็ได้สอนให้ผู้ชาย "กเฬวราก" อย่างเสือขาวกับเสือดำได้รู้จักความรักที่แท้จริง.....

+++++

“คะ...คุณเสือขาว อื้อ...” เธอเรียกชื่อของเขาอีกครั้งและเขาก็โน้มโถมตัวที่คุกเข่ากลางหว่างขามาคร่อมทับเธอไว้ใต้ร่างหนาใหญ่แข็งแรงบึกบึน

“โอว์...น่ารักเหลือเกินเด็กน้อย อ่า...ไม่ไหวแล้ว ตอดรัดดีเหลือเกิน อูว์...เสียว”

+++++

“อ่า...คุณมันเลว อุ๊ย!”

“ถ้ามีคนบอกว่าฉันดีจะแปลก แต่เลวเนี่ยฉันชินแล้ว เป็น ‘เมีย’ ฉันมันไม่ได้น่าอายสักหน่อยเสียงแคน สาวๆ ในหมู่บ้านของเราก็ต่างพากัน ‘อ้าขา’ ให้ฉันมาแล้วทั้งนั้น ส่วนเธอ ฉันก็จะทำให้ ‘อ้าขา’ ให้และตอดรัดฉันแรงๆ แข่งกับห่าฝนข้างนอก”

+++++

โปรย…#สวมรัก

“ต่ำทรามที่สุด อึก! ฮือ...”

น้ำเสียงเล็กปนสะอื้นเอ่ยขึ้นตามหลังคนที่กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำจนต้องหยุดเท้าที่กำลังเดินเอี้ยวหน้าหันกลับมามองที่เตียง

“แล้วไง ไม่เป็นเมียฉันวันนี้วันหน้าก็ต้องเป็นอยู่ดีนี่”

“คุณข่มขืนมีน อีกอย่างทำไมคุณไม่ป้องกัน” เธอทักท้วงเขา

“ข่มขืนอะไร ก็เห็นเธอมีความสุขดีนี่ตอนฉันแตกใน อีกอย่างถ้าใส่ถุงยางแล้วจะท้องไหมล่ะ คิดสิยัยโง่! ออกไปจากห้องฉันได้แล้ว เรื่องวันนี้อยากบอกแม่ฉันหรือคนอื่นก็ได้นะ เพราะยังไงคนที่อายคือเธอไม่ใช่ฉัน และยังไงเธอก็ต้องเป็นเมียฉันอยู่แล้วนี่ ฉันให้ยืมเสื้อคลุมอาบน้ำไปหยิบที่ตู้เสื้อผ้าได้ หวังว่าฉันอาบน้ำเสร็จออกมาจะไม่เจอหน้าโง่ๆ ของเธออยู่บนเตียงฉันล่ะ รำคาญ! ร้องไห้จะเป็นจะตาย ก็แค่เสียซิง!” พูดจบเขาก็ส่งยิ้มเย้ยหยันให้มีนแล้วเดินฮัมเพลงเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ดี

++++++++

“ปล่อยมีนนะคุณกันย์ อย่ามาแตะต้องมีน” เธอดีดดิ้นทุบตีไหล่หนาที่อุ้มตนขึ้นพาดไหล่กว้างพาเดินออกจากห้องนั่งเล่น

“ไม่อยากคุยก็ไป ‘เอา’ กันบนห้อง แม่งเอ้ย! รู้ไหมว่าสองวันแทบลงแดงตาย” เขาเดินอย่างมั่นคงเดินตรงไปยังบันได ไม่สนใจสาวใช้ที่วิ่งออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ส่วนคนที่กอดอุ้มพาดบนไหล่ก็ดิ้นไม่ยอมหยุดจนเขาต้องฟาดตีก้นกลมกลึงให้หยุด

เผียะ!

โอ๊ย!

มือน้อยเกาะไหล่หนาแน่นเมื่อถูกตีก้นเต็มแรงจนน้ำตาเล็ด เธอทั้งแค้นและชิงชังคนโอหังในตอนนี้

“นิ่งและทำตัวว่าง่าย ไม่งั้นฉันจะ ‘เอา’ เธอให้คนใช้ที่บ้านดู หรือต้องการแบบนั้นก็ได้ ฉันมันคนสารเลวอยู่แล้วนี่” เขาเอ่ยเน้นท้ายประโยคด้วยความน้อยใจหญิงสาว

“คุณมันขุดนรกมาเกิดเสียด้วยซ้ำคุณกันย์” เธอตอบเขากลับ

หึหึ

“ได้เป็นผัวเธอก็คุ้มแล้วกับการหนีนรกมาเกิด”

โปรย…#คนระยำ

“พะ...พอรึยังคุณหมี และปล่อยฉันได้รึยัง ฉันอยากกลับบ้าน” สาวน้อยเงยหน้าขึ้นถามคนที่นั่งบนเก้าอี้

“ยังหรอก ยังไม่ใช่ตอนนี้ บ้านมันไม่หายไปไหนหรอก อีกอย่างเธอก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะคะน้า จะอยากกลับบ้านไปทำไม”

“ฉันมีแม่รออยู่ แม่จะเป็นห่วง”

“เดี๋ยววันนี้ให้โทรหาแม่ก็แล้วกัน แต่ตอนนี้ขอแตกในท้องก่อนได้ไหม หลายวันที่ไม่ได้ ‘เอา’ เธอมันทรมานรู้ไหม” แล้วหมีก็ก้มลงไปอุ้มคนที่นั่งคุกเข่ากลางหว่างขาตนขึ้นมานั่งคร่อมทับสวมกอดบนตักตน

“อะ...อื้อ” แล้วเอ็นเนื้อของเขาก็กดกายเข้าไปในกายคับแน่นของสาวน้อยที่นั่งเกาะไหล่หนาตนบนตัก