ใคร่รักต้องห้าม Forbidden Love ( NC20+) / ฅนหลังเขา(ทำมือ ใหม่ แถมฟรีปกพลาสติกใส )

ผู้แต่ง     ฅนหลังเขา

สำนักพิมพ์   ทำมือ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

เพราะเขามีพี่สาวเป็นจุดหมาย จึงทำให้อยากจะเติบโตมาเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่ง

“"ปกป้องคนที่ผมรัก?"

"ใช่แล้ว เมื่อเราโตขึ้น เราก็มีคนที่จะต้องอยู่เคียงข้างเราตลอดไป คนที่เราจะต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยเหมือนคุณพ่อกับคุณแม่ของเราไงคะ"

"คนที่จะต้องปกป้อง? งั้นถ้าผมโตขึ้น พี่เป็นเจ้าสาวของผมได้ไหมครับ เพราะผมอยากปกป้องพี่ ผมเคยเห็นในทีวี เวลาผู้ชายขอแต่งงานก็จะคุกเข่าสวมแหวน แต่รอผมโตแล้วหาเงินเองได้ ผมจะขอพี่แต่งงานได้ไหมครับ"

“ความรัก” ที่ไม่สามารถบอกกับใครได้ แม้แต่คนในครอบครัวหรือเพื่อนสนิท แต่เมื่อโตขึ้น…ความคิดที่อยากจะครอบครองพี่สาวให้เป็นผู้หญิงของเขาเพียงคนเดียวก็เริ่มต้นขึ้น

ความเจ้าเล่ห์ แผนสูงและเอาแต่ใจ เขาทำทุกอย่างเพื่อต้อนเหยื่อให้จนมุม ยิ่งเธอหนี เขาก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อไล่ต้อนเธอเข้ามาอยู่ในกับดักของเขาให้ได้ แม้ว่าจะต้องทำให้คนที่เขารักเสียน้ำตาก็ตาม

"นะ...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย เราอยู่ที่ไหน แล้วนี่เป็นห้องของใครกันล่ะ" ฮันนี่พยายามคิดย้อนไปเหตุการณ์เมื่อก่อนหน้านี้ ก่อนจะนึกออกแล้วเผลอเรียกชื่อน้องชายออกมา

"ทิกเกอร์..."

"ครับ พี่กำลังเรียกผมอยู่หรือครับ"

"ทิกเกอร์? ที่นี่ที่ไหนล่ะ ทำไมถึงพาพี่มาที่นี่" ฮันนี่มองน้องชายที่ยืนกอดอกอยู่ปลายเตียงด้วยสายตาระแวง ตอนนี้เธอไม่กล้าไว้ใจน้องชายตรงหน้าได้สนิทใจเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เพราะพฤติกรรมที่แสดงกับเธอที่ผ่านมาทำให้เธอระแวงไปหมด

"รังรักของเราสองคนไงครับ"

"รังรัก? พูดบ้าอะไรเนี่ยทิกเกอร์ พี่ขอตัวนะ แล้วนี่กี่โมงกี่ยามแล้วล่ะเนี่ย โทรศัพท์พี่อยู่ที่ไหน"

"โทรศัพท์ของพี่ก็อยู่ที่ผมไงครับ"

"เอาคืนมานะทิกเกอร์ พี่จะกลับแล้ว"

"ก็บอกอยู่นะครับว่านี่คือรังรักของเรา พี่จะให้ผมปล่อยพี่ไปได้ยังไงล่ะครับ"

"อย่ามาล้อเล่นนะทิกเกอร์ ปล่อยนะ!"

ทิกเกอร์รวบตัวพี่สาวเข้ามากอดทันที ก่อนจะประกบจูบแล้วสอดลิ้นหนาเข้าไปทันทีอย่างหนักหน่วงจนน้ำลายไหลเลอะไปถึงคาง ฮันนี่ไร้ทางหนีเพราะถูกแขนแกร่งของน้องชายรวบไว้เต็ม ๆ แต่ก็ยังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะได้หลุดพ้นจากพันธนาการที่แข็งแกร่งนี้ไปให้ได้

"ผมคิดถึงพี่ขนาดไหนรู้บ้างหรือเปล่าครับ"

ฮันนี่ไม่รู้ตัวเลยว่าถูกควบคุมโดยไร้หนทางหนีแล้ว เพราะข้อมือเธอทั้งสองข้างได้ถูกตรึงกับหัวเตียงหรูโดยใช้กุญแจมือเกี่ยวไปที่ข้อมือทั้งสองข้าง

"ทิกเกอร์! ทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยพี่เดี๋ยวนี้เลยนะ พี่กลัว" มือแกร่งของทิกเกอร์จับไปที่คางเล็กแล้วยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้

"พี่รู้หรือเปล่าว่าผมอดทนให้พี่ใช้ชีวิตอย่างอิสระมาตลอด ทั้ง ๆ ที่ผมจะไล่ต้อนให้พี่มาอยู่กับผมก็ได้ แต่ว่าผมกลับคิดผิด เพราะพี่ออกไปอยู่โลกภายนอกคนเดียวไม่ได้หรอกครับ คนหัวอ่อนไม่ทันคนแบบพี่จะอยู่ตัวคนเดียวได้ยังไง ตัวก็เล็กแค่นี้ ผมแค่ออกแรงผลักนิดเดียวพี่ก็ต้านแรงผมไม่ได้แล้ว ถ้าไปเจอผู้ชายเจ้าเล่ห์อีกพี่จะเป็นยังไง"

"พูดอะไรน่ะทิกเกอร์ พี่โตแล้วนะ แล้วพี่ก็ดูแลตัวเองได้ อย่าพูดเหมือนพี่เป็นเด็ก ๆ สิ"

"ครับ พี่ไม่ได้เด็กแล้วผมรู้" ใบหน้าหล่อเหลาจ้องไปที่เนินอกอวบสวยในชุดทำงานของพี่สาวอย่างเปิดเผย จนฮันนี่ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอาย

"หยุดจ้องพี่ด้วยสายตาแบบนั้นสักทีนะทิกเกอร์ ทำไมถึงต้องทำแบบนี้ด้วย"

"ถ้าพี่ดูแลตัวเองพี่ได้จริง ๆ ทำไมถึงปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นมาจูบพี่ได้ล่ะครับ"

"นะ...นี่ทิกเกอร์รู้ได้ไงน่ะ รู้ได้ยังไงว่าพี่โดนจู...เอ่อ..."

"แล้วนี่หรือครับที่บอกว่าดูแลตัวเองได้ รู้หรือเปล่าว่าพี่ทำให้ผมหงุดหงิด ตั้งแต่เส้นผมยันปลายเล็บของพี่มันต้องเป็นของผม" นิ้วเรียวยาวค่อย ๆ ลูบที่ศีรษะอย่างเบามือ ก่อนจะค่อย ๆ แกะกระดุมเสื้อออกช้า ๆ