ไม่คิดสักนิดว่าจะรัก (NC25+) / มนต์จันทร์ (ทำมือ – ใหม่ แถมฟรีปกผ้า และ ปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง      มนต์จันทร์ 

สำนักพิมพ์   ทำมือ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

คู่คุณชุณ × หนูผักกาด จากเรื่อง ของขวัญสุดท้ายคือใบหย่า

คู่นี้ฟีลกู๊ด น่ารักตามประสาหนุ่มวัยสามห้ากับเมียเด็กเด้อ แต่ก็มีดราม่าบ้างประปราย

ถึง คุณ

สวัสดีค่ะคุณเจ หนูเรียนจบแล้วนะคะ ไม่อยากจะอวดเลยว่าจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง หนูทำตามที่เคยให้สัญญากับคุณไว้ได้แล้วนะคะ เดือนหน้าหนูเริ่มทำงานประจำแล้วค่ะ เป็นพนักงานธนาคารประจำที่สำนักงานใหญ่  หวังว่าจะมีโอกาสให้บริการคุณเจ ผู้มีพระคุณของหนูนะคะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

ช่วงนี้มีโรคระบาด อย่าลืมใส่หน้ากากและพกเจลแอลกอฮอล์ด้วยนะคะ

ด้วยความห่วงใย จาก มัทนา เด็กดีของคุณเจ ^ - ^

From P.J@mail.com

เด็กดีของคุณเจ

ประโยคนี้ทำให้คนอ่านเผลอยิ้มออกมา

"เฮอะ! เด็กดีของคุณเจ แต่เป็นเด็กแสบของไอ้ชุณสินะ" จิรัสย์นั่งอ่านจดหมายที่เด็กในอุปการะของเขาเขียนส่งมาทางอีเมล กว่าเจ็ดปีแล้วที่มัทนาอยู่ในการดูแลของ คุณเจ ผู้ไม่ประสงค์ออกนามที่บริจาคทุนทรัพย์ช่วยเหลือเด็กสาวกำพร้าพ่อแม่ในวัยเพียงสิบห้าปีจากเหตุการณ์รถหรูพุ่งชนรถจักรยานยนต์พ่วงข้างขายลูกชิ้นของสองสามีภรรยา เจ้าหล่อนเหลือแต่ญาติพี่น้องที่ไม่พร้อมรับเธอไปดูแล ทุกคนต่างอ้างเหตุผลเดียวกันว่าภาระเยอะจนไม่อาจหยิบยื่นความช่วยเหลือให้ใครได้อีก

เพราะเหตุผลบางอย่าง มัทนาจึงกลายเป็นความรับผิดชอบของเขาตั้งแต่นั้นมา

ผักกาดตัวน้อยผู้น่าสงสาร

ถึง Mattana

ดีใจด้วยที่เรียนจบแล้ว ขอให้ผักกาดประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานนะครับ

From : J.P@mail.com

จิรัสย์วางสมาร์ตโฟนลงบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่หลังตอบกลับอีเมลมัทนา เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้สำนักงานตัวนุ่ม เดินไปที่ผนังกรุกระจกใสซึ่งสามารถมองผ่านออกไปข้างนอกได้ ชายหนุ่มมองลงไปที่หน้าสำนักงานกฎหมาย ตรงนั้นมีร้านลูกชิ้นทอดร้านเล็กๆ ตั้งอยู่ ขาดก็แต่เพียงแม่ค้าหน้าตาจิ้มลิ้มที่วันนี้ยังไม่มาเปิดร้าน แต่อีกไม่นานคนขยันก็คงมาแล้วแหละ ยายเด็กนั่นงกเงินจะตาย ตั้งแต่เปิดร้านขายลูกชิ้นมา หากไม่ป่วย ไม่มีธุระ ไม่ติดเรียน หรือไม่ต้องทำงานให้แม่เขา มัทนาก็ไม่เคยปิดร้านไปเที่ยวเล่นไหน เธอไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นเหมือนอย่างคนรุ่นราวคราวเดียวกัน ตั้งหน้าตั้งตาหาเงินอย่างเดียว

"เฮ้อ.. ไม่รู้จะปักใจอะไรกันนักกันหนากับไอ้คุณเจเนี่ย" เจ้าของสำนักงานทนายความที่ให้มัทนาเช่าพื้นที่ทำมาหากินอ่อนอกอ่อนใจกับหญิงสาวในเรื่องที่เจ้าหล่อนไม่ยอมถอนใจจากผู้ชายที่ไม่เคยเห็นแม้กระทั่งหน้าตา เธอส่งอีเมลมาหาเขาหลายครั้งว่าอยากพบหน้าผู้มีพระคุณสักครั้ง แต่เขาจะเอาหน้าไอ้ชุณไปหาได้ยังไงกัน ในเมื่อเคยทำกับเธอไว้ซะขนาด

...

"คุณเจ.. คุณคือคุณเจจริงๆ เหรอคะ" ที่แท้คนที่เธออยากพบหน้ามาโดยตลอด คือคนใกล้ตัวที่ไม่เคยคิดว่าจะเป็นเขา

J.P@Mail.Com

ที่แท้ J เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษตัวแรกของจิรัสย์ ส่วน P คงย่อมาจากพัฒนสุวรรณ นามสกุลชายหนุ่มกระมัง

"ใช่ครับพี่เอง ขอโทษนะที่ไม่ได้บอก" ปากพูดไป ฝ่ามือใหญ่ก็ลูบสะโพกไป อยากอธิบายให้มัทนาฟังว่าทำไมถึงปิดบังเจ้าหล่อนมาตั้งหลายปี แต่คิดว่าเวลานี้คงไม่เหมาะสมนัก เพราะเขาหูอื้อตาพร่าไปหมดแล้วกับสองเต้าที่กระเพื่อมไหวอยู่ตรงหน้า "แต่ว่าเรื่องคุณเจเอาไว้คุยกันทีหลังเนอะ พี่ว่าตอนนี้เรามาทำเรื่องที่กำลังทำให้เสร็จก่อนดีกว่า"

"อร๊ายยย~ คนบ้า! จะทำอะไรหนู" จิรัสย์พลิกตัวเธอให้นอนราบกับเตียงนุ่ม มีชายหนุ่มคร่อมอยู่ด้านบน ไม่รู้ว่าเรื่องที่ปล่อยให้ดำเนินต่อไปโดยไม่คิดห้ามปรามจะทำให้เสียใจทีหลังหรือไม่ แต่ที่รู้.. เธอเต็มใจเป็นของจิรัสย์ ไม่ใช่เพราะเขาเป็นคุณเจ แต่เพราะเขาเป็นเขา

จิรัสย์ พัฒนสุวรรณ

ไอ้ต้าวตัวร้าย เพลย์บอยหนุ่มที่เสนอหน้ามาให้เห็นทุกครั้งที่เธอเดือดร้อน

ผู้ชายที่ร้ายกับคนทั้งโลก รวมถึงเธอด้วย แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้อบอุ่นและรู้สึกปลอดภัยนักเมื่อมีเขาอยู่ข้างกาย

ปากถามอย่างนั้น แต่แววตาสาวน้อยวัยยี่สิบต้นเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากลอง เร้าอารมณ์คนมองจนจิรัสย์เผลอครางในลำคอด้วยความพึงพอใจ

"อยากรู้เหรอคะ" จิรัสย์มองคนใต้ร่าง มัทนาฉ่ำไปทั้งตัวจนเขาอดใจแทบไม่ไหว "ก็ทำให้ผักกาดเป็นของพี่ไง"