กัปตันและผู้พันหมอ (NC18+) ติยากร (ทำมือ – ใหม่ แถมฟรีกระเป๋าผ้าและปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง       ติยากร  

สำนักพิมพ์   ทำมือ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

กัปตัน / ติยากร

 “ผมชื่อน่านฟ้า”

“ฉันชื่อกันตา และคิดว่าคุณคงรู้ก่อนแวะมาหาฉันถึงที่นี่อยู่แล้ว”

ร่างเล็กหยุดเมื่อเดินมาถึงรถจักรยานที่จอดทิ้งไว้หน้าห้องสมุด ก่อนที่เธอจะขึ้นคร่อมและจากไป เสียงเล็กก็ดังขึ้นมาอีกว่า

“และคุณคงไม่ได้มาที่นี่ เพื่อมาบอกฉันว่าคุณชื่ออะไรหรอก จริงไหมน่านฟ้า”

ร่างกายสูงสั่นสะท้าน เสียงรวมถึงแววตาสีเขียวน่าพิศวงของเธอทำให้หัวใจของน่านฟ้าเต้นเสียจังหวะไปเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะทำความเข้าใจและหาคำมาอธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นได้ เสียงของเขาก็พูดออกไปว่า

“ไม่ใช่”

“แล้วคุณต้องการอะไรจากฉันล่ะ”

“…บางสิ่งบางอย่างที่คุณมี แต่คนอื่นไม่มี”

“…”

หญิงสาวไม่ตอบ เธอจ้องเข้ามาในดวงตาคมแล้วพยักหน้ารับก่อนจะจากก็ยังไม่วายทิ้งทวน

“ทุกอย่างที่ฉันมี ผู้หญิงคนอื่นก็มี”

แต่บางอย่างที่เธอมี ผู้หญิงบางคนไม่มี นั่นคือ เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ทำให้น่านฟ้าเกิดความรู้สึกที่ว่า เขาไม่สมควรมาที่นี่และไม่สมควรทำร้ายเธอ…ไม่สมควรเลยจริงๆ

ผู้พันหมอ / ติยากร

ม่านเมฆ ตินานนท์ได้รับมอบหมายให้รักษาผู้ป่วยพิเศษคนหนึ่ง ซึ่งตลอดชีวิตการเป็นหมอ เขาเจอกับคนไข้มาหลากหลายรูปแบบ แต่เขาไม่เคยเจอคนไข้ประเภทนี้มาก่อน…เธอถูกจัดอยู่ในหมวดที่ชายหนุ่มไม่สามารถรับมือได้เลย ไม่ใช่หมอหนุ่มรับมือกับหญิงสาวไม่ได้ แต่เขารับมือกับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ต่างหาก

-------------------------------------------------------------

“เป็นอะไร”

“ลุงมีกิ๊กโคตรเยอะเลย”

“พูดเรื่องอะไร” ชายหนุ่มทำหน้างงสุดขีด จนกระทั่งเธอยื่นโทรศัพท์มือถือให้ ตาคมเหลือบมองมันแล้วเอ่ยตอบไร้อารมณ์

“ฉันไม่เคยตอบไลน์พวกนี้”

“…”

“ไม่เคยตอบไลน์กลุ่มเพื่อนด้วย เห็นไหมนั่น”

“เห็น”

เขาไม่ค่อยตอบไลน์จริงอย่างว่า แต่ม่านเมฆตอบไลน์เธอเสมอนี่

“ลุงตอบไลน์หนูตลอดนะ”

“เพราะเป็นเมียไง”

คำตอบของเขาทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น…เล็กน้อย

“จะยิ้มก็ยิ้ม”

เธอหลุดยิ้มออกมาจนได้ คนที่กำลังจับกิ๊กของสามีคล้ายจะลืมไปแล้วว่าเธอต้องไล่ต้อนคนตัวโต ทำไมทำไปทำมาเธอถึงกลายเป็นคนถูกต้อนเสียเอง

“ลุงบล็อกเลยนะ ผู้หญิงนิสัยไม่ดีพวกนี้ต้องมาแย่งลุงไปจากหนูแน่”

“คิดว่ามีกี่คน และฉันยุ่งขนาดนี้จะมีเวลาไปสนใจเรื่องไร้สาระพวกนี้หรือไง”

คนตัวโตจะออกไปทำงานแล้ว แต่เหมือนเขาจะลืมโทรศัพท์ มือขาวเลยยกมันขึ้นมาโบก

“โทรศัพท์ค่ะ”

“เก็บไว้เถอะ คงเสียเวลานั่งบล็อกทั้งวัน”

“นี่อวดว่าสาวเยอะ?”

“หึ”