เพียงหยดน้ำตาที่ได้มาเป็นของแทนใจ (NC25+) / มนต์จันทร์ (ทำมือ – ใหม่ แถมฟรีกระเป๋าผ้าและปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง      มนต์จันทร์ 

สำนักพิมพ์   ทำมือ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

โปสการ์ดปฏิทินปี 2024 2 แบบ 2 ใบ

หนึ่งคนรักสุดหัวใจ เข้าใจว่าระหว่างเราคือ ‘คนรัก’ หากแต่อีกคนย้ำชัดกับหัวใจตัวเองอยู่เสมอว่าผู้หญิงที่กกกอดอยู่ทุกวันเป็นได้มากสุดแค่ ‘คู่นอนระยะยาว’ ที่ไม่คิดฝังรากหยั่งลึกความรู้สึกไว้ที่หญิงสาว

ก่อนออกจากบ้าน ดอกหญ้ายังจำได้ว่าเธอทำอาหารให้คนรักรับประทาน ชุดทำงานหมอหนุ่มก็เป็นเธอที่ตระเตรียมไว้ให้ ก่อนแยกย้ายเพื่อไปทำหน้าที่ เรายังกอด เรายังจูบ ยังมองกันและกันด้วยแววตาหวานซึ้ง แล้วทำไมระยะเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงให้หลัง นายแพทย์น่านฟ้ากลับพาผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มาที่บ้าน มิหนำซ้ำชายหนุ่มยังบอกให้เธอเก็บของเพื่อย้ายกลับไปอยู่ที่คอนโดมิเนียม

ยิ่งไปกว่านั้นสายตาที่มองกันว่างเปล่าราวกับมองคนแปลกหน้า ไม่ใช่เธอที่อยู่กับเขามาสองปี เธอที่ทำตัวเสมือนเมียคอยปรนนิบัติผัว

“พี่น่านไม่เห็นบอกหญ้าว่าจะมีคนอื่นมาที่บ้านเรา”

“ไม่ใช่หญ้า พริ้มไม่ใช่คนอื่น” รวินท์วิภาคือเจ้าของบ้านที่แท้จริง และเมื่อเจ้าของบ้านกลับมา ‘คนอื่น’ ก็ควรต้องจากไป “ไปเก็บของเถอะหญ้า เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่คอนโดฯ”

ยิ่งฟังยิ่งไม่เข้าใจ ทำไมต้องเป็นเธอที่ย้ายออก ในเมื่อที่นี่เป็นบ้านหมอน่านฟ้า ผู้ชายของดอกหญ้า เธอมีสิทธิ์เต็มร้อยที่จะอยู่ที่นี่ “ทำไมหนูต้องไป”

“เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านของหญ้า”

คำตอบของนายแพทย์น่านฟ้าพาให้เจ้าของร่างเล็กยืนนิ่งเป็นหิน กว่าจะเรียกหาสติตัวเจอ หยาดน้ำตาก็ร่วงไหลรินอาบสองแก้มจนหล่นลงไปถึงหัวใจแล้ว

นี่มันอะไรกัน..

ที่น่านฟ้าทำอยู่ ชายหนุ่มรู้ใช่ไหมว่าทำอะไร

“พี่น่าน พี่ทำอย่างนี้หนู พี่ไม่รักหนูเลยเหรอคะ”

“ขอโทษนะหญ้า แต่ผมไม่เคยรักคุณ” ความจริงอาจทำให้ดอกหญ้าเจ็บปวด แต่มันจะทำให้หญิงสาวตาสว่าง เขาไม่เคยรักเธอ หัวใจเขายังคงเป็นของผู้หญิงอีกคน

“แล้วที่ผ่านมามันหมายความว่ายังไงคะพี่น่าน” ที่เขาทำเหมือนรัก ปฏิบัติต่อกันราวกับเธอเป็นคนสำคัญ เป็นเพียงแค่ละครฉากหนึ่งของนายแพทย์น่านฟ้างั้นหรือ

“ผมมองหญ้าเหมือนน้องสาว” เรื่องระหว่างเรามันถลำลึกโดยที่เขาไม่ได้ตั้งใจ ในคืนที่หัวใจแตกสลาย จริงอยู่ที่ต้องการใครสักคนเพื่อช่วยบรรเทา แต่ใครเล่าจะคิดว่าผู้หญิงที่ได้มาง่ายๆ จะเกี่ยวเหนี่ยวกันจนพาความสัมพันธ์ผ่านพ้นจากวันเป็นเดือน เดือนเป็นปี จนกระทั่งถึงวันที่รวินท์วิภาหวนกลับมา

น้องสาว?

เฮอะ! พี่น้องที่ไหนเอากันอยู่ทุกคืน

“ขอโทษนะคะ แต่หนูรู้สึกกับพี่แบบพี่ชายไม่ได้จริงๆ”

ดอกหญ้ามองผ่านชายหนุ่มที่ตนรักสุดหัวใจไปหยุดสายตาไว้ที่ผู้หญิงสวยจัดที่ยืนอยู่ด้านหลัง หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากัน สองมือน้อยกำแน่น พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้หลุดเล็ดลอดออกมา เธอไม่รู้หรอกว่าคนที่ลากกระเป๋าเข้าบ้านนายแพทย์น่านฟ้ามาเป็นใคร แต่ที่เธอรู้ เธอไม่ใช่น้องสาว เธอเป็นเมียเจ้าของบ้าน และจะไม่ยอมให้เขาพาอีบ้าหน้าไหนมาอยู่ที่นี่เด็ดขาด

สองปีที่อยู่กับน่านฟ้ามา มีตรงไหนบ้างที่เธอบกพร่อง เรื่องในบ้าน เรื่องบนเตียง ตรงไหนกันที่เธอทำมันไม่ดี แล้วมีเหตุผลอะไรที่ชายหนุ่มจะพาคนอื่นมาอยู่บ้านหลังนี้ ส่วนเธอต้องลากกระเป๋าออกไป สมควรแล้วหรือที่เธอต้องยอม

“และหนูจะไม่ไปจากที่นี่ คนที่ต้องไปคือผู้หญิงคนนั้น ไม่ใช่หนู”