2เรื่องใน1เล่ม (ครรภ์รักเมียชังและเมียเก็บคนทราม) (NC25+) / ณิการ์ ยักษ์ (ทำมือ ใหม่ ฟรีปกพลาสติกใส )

ผู้แต่ง   ณิการ์  ยักษ์

สำนักพิมพ์  ทำมือ

สภาพหนังสือ  หนังสือใหม่

ประกอบด้วย 2 เรื่องใน 1 เล่ม

✅โปรย….ครรภ์รักเมียชัง👇

อยู่ๆ สามีก็บอกว่า "ไปเอาเด็กออกซะ!" เขาแทบทรุด เนี่ยสินะคือชีวิตแต่งงานจริงๆ การแต่งงานของเธอกับ "แทน" มันคือจุดเริ่มต้น ไม่ใช่จุดจบแบบในเทพนิยายที่ "นภษร" เคยอ่านในหนังสือตอนเด็ก

+++++++

“ไปเอาออกซะ!” เขาพูดย้ำอีกครั้งพร้อมส่งซองเอกสารสีน้ำตาลในมือของตนให้กับนภษรดูสิ่งที่อยู่ข้างใน

นภษรรับมาแล้วก็เปิดซองเอกสารนำเอกสารข้างในออกมาอ่าน มันคือ ‘ใบหย่า’ ที่เขาเซ็นไว้ก่อนหน้า

“ไอ้คนสารเลว!” เธอกำกระดาษที่เขาส่งให้ตนอ่านแน่นด้วยความเดือดดาล

“ไปเอาเด็กออกซะ! ฉันไม่ต้องการเด็กที่เกิดจากเธอ”

เขาไม่ได้สนใจคำด่าเกรี้ยวกราดของคนตรงหน้า เขาสนใจแต่ความต้องการของตัวเอง

++++++++

“เธอแน่ใจว่ามารหัวขนในท้องเธอเป็นลูกของฉัน?”

++++++

“ษรจะกลับบ้านพ่อกับแม่ษร คุณแทนไม่ต้องไปส่งหรอกค่ะ” เธอบอกเขาหลังจากที่หมอสั่งให้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว

“ฉันคิดว่าเธอเมาเบลอยาสลบแล้วขอหย่ากับฉัน สรุปเธอพูดจริงเหรอษร?” เขาถามเธอ

“ษรไม่เคยพูดเล่น คุณแทนก็รู้”

“ฉันไม่หย่า!” แทนปฏิเสธเสียงแข็ง

“ไม่หย่าก็ได้ค่ะ แต่เราจะแยกกันอยู่”

“ให้ตายสิ อย่าปัญญาอ่อนได้ไหมษร หัดมีเหตุผลมั่งสิ ตอนนี้เธอคลอดลูกแล้วนะษร”

“ค่ะ ษรคลอดแล้ว คลอดลูกที่คุณบอกว่าเป็นลูกชู้ไงคะ”

“ไม่ใช่ลูกชู้ นั่นลูกฉัน”

🍀โปรย….เมียเก็บคนทราม👇

“คงรอวันนี้มานานแล้วสินะ วันที่เมียฉันทิ้งฉันไปแล้วตัวเองจะมาแทนที่ หึ! ” มองดูสาวน้อยด้วยสายตาดูถูก

 “คุณอาชาพูดอะไรคะ พลอยไม่เข้าใจค่ะ”

 “อย่ามาทำใสซื่อไร้เดียงสาน่า ฉันรู้ว่าเธอเข้าใจที่ฉันพูด ก็อยากจับฉันมาตลอดไม่ใช่เหรอ เอาสิมาจับฉันเป็นผัวสิ ตอนนี้เมียฉันไม่อยู่แล้ว” พูดพร้อมถอดเสื้อยืดที่ไอ้แสงเพิ่งใส่ให้ตนไปไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ทิ้งเปิดเผยหน้าอกที่มีแผลเป็นที่อกขวาให้คนตัวเล็กดู

 “พลอยแค่เอามื้อเย็นมาส่งเท่านั้นค่ะ” เธอตอบกลับแล้วเดินไปวางถาดอาหารที่ถือมาตรงโต๊ะแล้วเข็นไปอยู่ข้างเตียงของเขา พอเขายื่นมือมาจะคว้าจับมือตนเองก็รีบชักออก

 “พลอยขอตัวนะคะ หมดหน้าที่แล้ว” แล้วเธอก็หมุนตัวจะจากไปแต่ก้าวเท้าได้ครึ่งก้าวก็ต้องหยุดชักกลับเมื่อเสียงเข้มห้วนดังขึ้น

 “หึ! ตอนนี้คงหัวเราะเยาะฉันลับหลังสินะที่เห็นฉันในสภาพนี้ ฉันไร้ประโยชน์ขนาดนี้ เดินก็ไม่ได้ ไปไหนก็ต้องพึ่งพาคนอื่น อาบน้ำเองยังไม่ได้ แม่งชีวิตบัดซบ! ”

 พลอยปภัสหันหน้าไปมองหน้าของเขาแล้วก็สบตาเข้มสีเหล็กของอาชา

 “ไม่นะคะ คุณอาชายังคงเป็นคนน่าภูมิใจเสมอในสายตาของพลอยค่ะ”

 หึหึ

 อาชาสบตาเม็ดอัลมอนด์ของพลอยปภัสแล้วขบกรามแน่น เขาเกลียดสายตาแบบนี้ เกลียดสายตาที่เจอมาตลอดสองเดือนที่นั่งรถเข็นเส็งเคร็งนี้ ทุกคนมักมีสายตาสมเพชและสงสารส่งมาให้ตลอด สายตาแบบนี้เขาอนุญาตแค่ให้แม่ของเขาเท่านั้นมอง ส่วนคนอื่นไม่มีสิทธิ์!

 “งั้นเหรอ เลิกพูดให้ฉันรู้สึกดีเถอะ เพราะสายตาของเธอตอนนี้มันเต็มไปด้วยความสงสารและสมเพชฉันที่ฉันมีสภาพเป็นแบบนี้ ไสหัวไปซะ! อย่าเสนอหน้ามาให้เห็นอีก”