อ้อมกอดเจ้าชายลวง (NC25+) / Yochita Uri (ทำมือ ใหม่ แถมฟรีปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง      Yochita Uri           

สำนักพิมพ์   ทำมือ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

สนุกใช่ไหมที่เห็นพี่วิ่งไล่ตามเราเหมือนคนบ้า” เพชรถามพร้อมกับถอดเสื้อสูทโยนทิ้ง

“อ๊ะ! จะ...จะทำอะไร ยะ...อย่าเข้ามานะ” ฟ้ารดาร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ๆ อีกฝ่ายก็ขยับตัวขึ้นมาบนเตียงอย่างรวดเร็ว

“พี่ก็จะทำสิ่งที่ควรจะทำมานานแล้วน่ะสิ” เพชรดนัยรีบดึงร่างบางที่ขยับหนีเข้ามาใกล้

“ไม่นะ...อะ...อื้อ...” ฟ้ารดาสั่นไปทั้งเนื้อทั้งตัวเมื่ออีกฝ่ายโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ แล้วจูบเธออย่างไม่เปิดโอกาสให้ตั้งตัวใดๆ

เพชรดนัยควานหาความหวานจนหนำใจ ก่อนจะผละออกเมื่อเห็นว่าสาวเจ้าทำท่าจะขาดใจ

“ฮึก...พอใจแล้วใช่ไหม ทีนี้ฟ้ากลับได้หรือยังคะ” ฟ้ารดาถามขณะที่น้ำตาเอ่อล้นออกมาอย่างรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ

“กลับงั้นเหรอ? ไม่มีทาง จูบเมื่อกี้มันก็แค่ชดใช้ดอก” เพชรดนัยมองริมฝีปากจิ้มลิ้มที่บวมเจ่อนิดๆ นั้น ก่อนจะแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างเร่งรีบ

“ฮึก... แต่เราสัญญากันแค่นี้ พี่เพชรจะให้ฟ้าชดใช้อะไรอีก” ฟ้ารดาถามพลางขยับหนีลงจากเตียงอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นสายตาที่มองมากำลังสื่อถึงอะไรบางอย่าง

“ความรู้สึกดีๆ ของพี่ที่เสียไปไง พร้อมจะชดใช้หรือยัง” เพชรดนัยโยนเสื้อเชิ้ตทิ้ง แล้วรีบเดินเข้าไปคว้าแขนของสาวเจ้าเอาไว้มั่น

“อ๊ะ! ปล่อยนะ” ฟ้ารดาน้ำตาเอ่อล้นออกมาอย่างเก็บไม่อยู่ เมื่อได้ฟังถ้อยคำที่แสนจะเจ็บปวดของอีกฝ่าย ‘ความรู้สึกดีๆ ที่เสียไปงั้นเหรอ?’

“หึ! ไม่ต้องบีบน้ำตาหรอก พี่ไม่ใช่เจ้าชายในนิทานก่อนนอน” เพชรดนัยบอกอย่างไม่สนใจ เขาเฝ้าถนอมและให้เกียรติเธอราวกับเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ แต่เธอกลับไปดินเนอร์กับไอ้พระเอกนั่นในวันที่เขาตามง้อ แถมยังไม่ยอมเปิดโอกาสให้เขาได้พูดหรืออธิบายใดๆ

“ฟ้าก็ไม่เคยคิดว่าพี่เพชรจะใช่” ฟ้ารดาบอกด้วยน้ำเสียงอันขมขื่น ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะมีวาจาที่เชือดเฉือนความรู้สึกได้เจ็บขนาดนี้

“งั้นก็ดี! พี่ก็เบื่อที่จะสร้างภาพเต็มทีแล้ว” เพชรดนัยบอกก่อนจะช้อนอุ้มคนเจ้าน้ำตาเดินกลับไปที่เตียงอย่างไม่สนใจ เพราะวินาทีนี้ก็ไม่มีสิ่งไหนที่จะหยุดความต้องการของเขาได้

“อ๊ะ... ปล่อยนะ... ปล่อย!” ฟ้ารดาดิ้นพล่านเมื่ออีกฝ่ายวางเธอบนเตียงแล้วขึ้นมาทาบทับ

“ไม่ต้องมาทำท่าทางรังเกียจพี่หรอกน่า จริงๆ แล้วก็อยากได้พี่จนตัวสั่นเหมือนคนอื่นๆ นั่นแหละ” เพชรดนัยบอกด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

ฟ้ารดาตวัดฝ่ามือลงที่ใบหน้าหล่อเหลาทันทีที่อีกฝ่ายเอ่ยถ้อยคำดูถูกเธอ

เพียะ!

เพชรดนัยหน้าหันไปตามแรงตบ ชะงักนิ่งไปครู่หนึ่ง! ก่อนจะค่อยๆ หันกลับมาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเดือดดาล “นี่กล้าตบพี่งั้นเหรอ!”

“มากกว่านี้ฟ้าก็กล้า” คนที่โดนเหยียดหยามเหมารวมไปกับคู่ขาคนอื่นๆ ตอกกลับอย่างโมโห

“งั้นก็ลองตบดูอีกครั้งสิ” เพชรดนัยพยายามข่มอารมณ์ดิบเถื่อนที่มีอยู่ในตัวไม่ให้ลุกขึ้นมาหักหาญน้ำใจสาวตรงหน้า แต่ทว่า... มันเป็นจังหวะเดียวกับที่ฝ่ามือบางตวัดลงมาที่ซีกหน้าของเขาอีกครั้ง และนั่นทำให้ฟางเส้นสุดท้ายขาดลงทันใด

เพียะ!

ฟ้ารดามองคนที่ครั้งหนึ่งเธอเคยเทใจให้ผ่านม่านน้ำตาอย่างเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดหวัง

“หึ! วันนี้พี่จะทำให้น้องฟ้ารู้จักผู้ชายที่ชื่อ คารอส ร็อฟเวลล์ ดีกว่าผู้หญิงทุกๆ คน” เพชรดนัยบอกจบก็กระชากชุดเดรสสีชมพูอ่อนของสาวเจ้าออกอย่างไม่ปรานีปราศรัย

“กรี๊ดดดด” ฟ้ารดากรีดร้องเสียงหลง เมื่อชุดที่สวมใส่ขาดออกจากกัน เผยให้เห็นอาภรณ์ชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่ปิดบังอยู่