ซีรีส์พรหมกามเทพ (NC25+) / นัทธ์หทัย นะระตี (ทำมือ – ใหม่ แถมฟรีปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง      นัทธ์หทัย นะระตี  

สำนักพิมพ์   ทำมือ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

ซีรีส์พรหมกามเทพ : ประกอบด้วย

ลำดับที่ 1 โซ่รักพรหมพิศวาส โดย นัทธ์หทัย

ธิกันต์ VS บัวบุษยา = น้องกอหญ้า

ให้ตายอธิกันต์ก็ไม่มีทางเชื่อ!

บัวบุษยาจะแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นเพราะมีรักใหม่ได้ยังไง ในเมื่อลูกสาวตัวน้อยของเธอหน้าตาเหมือนเขาราวกับพิมพ์เดียวกันขนาดนี้!

‘เรื่องบ้าๆ นี่มันจะต้องไม่เกิดขึ้นอีก’

บัวบุษยาย้ำกับตัวเองในใจ ตอนนี้เธอต้องหาทางลงจากเตียงให้ได้ก่อน จากนั้นก็หาทางออกไปจากห้องพักของอธิกันต์ หญิงสาวกลั้นหายใจขณะเอื้อมมือข้างหนึ่งจับมือใหญ่ที่พาดอยู่บนตัวออกอย่างแผ่วเบาที่สุด แต่ทว่า...มันก็ยังเบาไม่พอ

“เมียจ๋า คิดจะหนีผมไปไหน...หืม” อธิกันต์ปรือตาขึ้นมองเจ้าของร่างนุ่มหอมและยิ้มน้อยๆ อย่างเกียจคร้าน

บัวบุษยาหน้าแดงก่ำ คำเรียกขานของอธิกันต์ทำให้เธอทั้งโกรธทั้งอาย จนต้องใช้น้ำเสียงเข้มๆ และดวงตาแข็งๆ เพื่อกลบเกลื่อนอาการ เธอจะยอมให้เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้มาทำลายจุดยืนของตัวเองไม่ได้

“คุณอย่าคิดว่าลากบัวขึ้นเตียงได้แล้ว บัวจะยอมเป็นเมียคุณนะ”

“คุณไม่อยากเป็นเมียผมไม่เป็นไรหรอกบัว ผมเป็นพ่อของลูกๆ คุณเองก็ได้”

อธิกันต์ตอบด้วยน้ำเสียงยียวนท่าทางดูผ่อนคลายจนน่าหมั่นไส้ แถมยังจงใจเน้นคำว่าลูกซ้ำๆ ความจริงที่ได้รู้ทั้งหมดและบทรักเร่าร้อนที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทำให้อธิกันต์มั่นใจว่า...บัวบุษยาไม่เคยหมดรักเขาเช่นเดียวกับที่เขาไม่เคยหยุดรักเธอ...

ลำดับที่ 2 กามเทพหมายรัก โดย นะระตี

ธัญ ศิระมงคล VS แก้ม กติกา

กับการทดสอบรักแท้ครั้งสำคัญ ครั้งแรกและครั้งเดียวของเขาและเธอ

“ข้อหนึ่ง...คุณไม่ได้รังเกียจผม”

ธัญก้มลงจูบขมับบางแผ่วเบาอย่างนุ่มนวลหลังจากที่พูดจบ จากนั้นก็ย้ายไปจูบหน้าผากนูนเนียนเกลี้ยงเกลาหนึ่งครั้งแล้วบอกกับเธอต่อ

“ข้อสอง...เพราะผมเป็นสามีของคุณ เราสองคนเป็นเจ้าของกันและกัน”

สิ้นเสียงทุ้มหนักของสามีกติกาก็รู้สึกอุ่นวาบในหัวใจ

ธัญกดปลายจมูกโด่งคมลงบนแก้มเนียนใสหนักๆ พร้อมกับสูดดมความหอมละมุนเข้าสู่ปอดฟอดใหญ่ ก่อนจะเปลี่ยนไปทำแบบเดียวกันกับแก้มเนียนนุ่มอีกข้างของหญิงสาว

“ข้อสาม...”

ธัญเว้นจังหวะพร้อมกับผละห่างเล็กน้อยเพื่อจะได้สบตากับคนตัวเล็ก อุ้งมือใหญ่ประคองใบหน้างดงามของเธอเอาไว้อย่างทะนุถนอม แล้วเอ่ยต่อเสียงทุ้มนุ่มทว่าเต็มไปด้วยความหนักแน่น

“ที่คุณโกรธผมไม่ลง...เพราะคุณรู้ว่าผมรักคุณ”