พันธะลวงผูกรัก (NC25+) / ณิการ์ ยักษ์ (ทำมือ ใหม่ ฟรีปกพลาสติกใส )

ผู้แต่ง   ณิการ์  ยักษ์

สำนักพิมพ์  ทำมือ

สภาพหนังสือ  หนังสือใหม่

มาเฟียโฉดกลับมาเพื่อ 'ลูก' หรือเพื่อ 'เธอ' กันแน่ เมื่อ 9 ปีก่อน 'คาร์ล' ใช้เงินปาใส่หน้าเธอเพื่อไล่เธอออกจากชีวิตเขา

'ปาลิกา' ทั้ง 'เจ็บ' และ ‘จำ’ แต่ความเจ็บซ้ำในครั้งนั้นทำให้เธอมี 'ทายาทมาเฟีย' ติด 'ท้อง' มาด้วย

วันนี้เขากลับมาทวงสิทธิ์ของเขาคืน แต่ 'เซเรส' เป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น ฝันไปเถอะ!

มันสายไปแล้ว เธอมีเงินและเลี้ยงลูกเองได้ เขาไม่จำเป็นสำหรับเธอและ 'ลูก' นานแล้ว...

“อย่าขยับพาย”

“คาร์ล...”

“ผมเอง ผมต้องการคุณ ให้ผมได้ไหมพาย” ไม่ได้พูดเปล่า มือที่สวมกอดอยู่หน้าท้องแบนราบนั้นเคลื่อนมาจะกอบกุมเต้าของหญิงสาว แต่เธอก็รู้ทันจับมือของเขารั้งไว้

“อย่าทำแบบนี้คาร์ล และก็ปล่อยฉันได้แล้ว” น้ำเสียงแหบพร่าของเขาทำให้เธอรู้สึกขนลุกไปทั่วทั้งตัว แต่ก็เก็บกดความรู้สึกนั้นไว้ในใจแล้วก็สั่งเขาเสียงเรียบ

“ไปกับผมพาย ถ้าไม่ไป ผมจะจัดการคุณข้างเซเรส ไม่กลัวเซเรสตื่นรึไง”

เก้าปีที่ไร้อารมณ์เสน่หากับผู้หญิง แต่วันนี้พอเจอปาลิกามันกลับมีชีวิตชีวาจนนอนไม่หลับ หากอยู่ห่างกันเขาจะพึ่งพาสองมือสากกร้านของตนเอง แต่วันนี้แค่ผนังห้องกั้นเท่านั้นเอง เดินไม่กี่ก้าวก็จัดการปล้นสวาทแม่ของลูกได้แล้ว และเขาจะไม่ยอมจากไปแน่นอนถ้าไม่ได้แตกซ่านในกายปาลิกา

“สารเลว!” เธอด่าเขาในความมืด แต่ไม่ดังเท่าไรนักด้วยกลัวว่าจะปลุกลูกชายตัวเองตื่นกลางดึก

“ผมเป็นมาเฟียนะพาย คุณก็รู้ว่าผมทำได้ทุกอย่างเพื่อตัวเอง และผมก็สารเลวอย่างคุณพูดนั่นแหละ ไปกับผมหรือจะให้ผมเอาคุณข้างลูกของเรา เสียงครางของคุณจะปลุกเซเรสตื่นนะ ผมเตือนแล้วนะพาย” แล้วเขาก็ไม่สนใจมือน้อยที่จับมือใหญ่ตนเองห้ามไม่ให้เคลื่อนมากอบกุมเต้าเธอ เขากอบกุมเต้าอวบอูมขนาดพอดีมือแล้วบีบเคล้น

“อะ...ฉะ...ฉันจะไปกับคุณ” สุดท้ายแล้วเธอก็ยอมไปกับเขา เพราะรู้จักมาเฟียทรามคนนี้ดี

“หึหึ...แค่นี้” มาเฟียหนุ่มยิ้มในความมืดสลัวแล้วลุกลงจากเตียงและอุ้มร่างเล็กขึ้นแนบอกพาเดินลงส้นเท้าเบาๆ ออกไปจากห้องนอนไปยังห้องของตัวเองที่อยู่ติดกับห้องของปาลิกาและลูก

ปาลิกาถูกอุ้มมาวางบนเตียงของห้องข้างๆ ที่เป็นห้องพักของคาร์ล และยังเปิดไฟอยู่ เธอมองเขาด้วยสายตาเอาเรื่องจะลุกหนีจากเตียง แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วอย่างรู้ทันทาบทับคร่อมร่างเธอกักไว้กับเตียงนอนนุ่ม

“คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่คาร์ล?” เธอจ้องตาคนคร่อมทับตนเองเหนือร่าง

“ต้องการ ‘เมคเลิฟ’ กับคุณ พาย”

“ต่ำทราม!”

“ผมรู้ว่าผมต่ำทราม สารเลว แต่ผมต้องการคุณ พาย ผมต้องการคุณ ให้ตายสิ! คุณไม่รู้หรอกตั้งแต่วันนั้นเมื่อเก้าปีที่แล้ว ผมก็ไม่แข็งตัว จนมาเจอคุณเมื่อวาน มันปวดหนึบทรมานมาก และตอนนี้ผมก็ปวดมากเพราะคุณ พาย” เขาบอกเรื่องของตนกับแม่ของลูกที่อยู่ใต้ร่าง

เธอสบจ้องดวงตาสีเฮเซลแบบลูกชายก็เหมือนกับต้องมนตร์สะกด เธอพ่ายแพ้ดวงตาคู่นี้ และพ่ายแพ้ให้กับคนเหนือร่าง ใจของเธอเต้นไหวสั่นแรง ไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือโกหกว่าตลอด