ซีรีส์คือเธอ(รอยรักคุณหมอ+คุณหมอจองรัก) (NC25+) / ณิการ์ ยักษ์ (ทำมือ ใหม่ ฟรีปกพลาสติกใส )

ผู้แต่ง   ณิการ์  ยักษ์

สำนักพิมพ์  ทำมือ

สภาพหนังสือ  หนังสือใหม่

1.รอยรักคุณหมอ

“จริงใจท้องค่ะหมอปืน” เธอบอกคนที่เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวของตนด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล

มือที่กำลังปลดกระดุมเสื้อหยุดชะงักแล้วเดินมากระชากแขนคนตัวเล็กดึงรั้งเข้ามาหาตน อีกมือที่ว่างก็ยกขึ้นมาบีบเชยคางมนเต็มแรงโทสะให้แหงนเงยขึ้นสบตาตน

“ยัยโง่! ไม่รู้จักยาคุมรึไงถึงไม่กิน” จากที่อารมณ์ดีตอนทานมื้อเย็น ตอนนี้อารมณ์ของเขามันเหมือนกับพายุทะเลทรายเมื่อได้ยินคำพูดของจริงใจ

“โอ๊ย! จริงใจเจ็บค่ะหมอปืน” เธอจับมือใหญ่ที่บีบคางตนเองเต็มแรงให้ปล่อยคางตน

“เธอคิดจะจับฉันใช่ไหมถึงไม่กินยาคุมแล้วปล่อยตัวเองท้องแบบนี้จริงใจ” ปืนไม่โทษตัวเองเลยสักนิด ทั้งๆ ที่ตนนั่นแหละผิด อีกอย่างเธอก็ไม่เคยคิดถึงความผิดพลาดเรื่องนี้ด้วย

“เปล่านะคะ จริงใจไม่เคยคิดที่จะทำแบบนั้น” สาวน้อยส่ายหน้าปฏิเสธทั้งน้ำตา

“เปล่างั้นเหรอ” พอได้ยินสาวเจ้าเอ่ยปฏิเสธ อกของเขามันก็ร้อนเป็นไฟ หากจริงใจไม่อยากจับเขาแล้วอยากจับใคร

“อย่าบอกนะว่าเธออยากได้พี่ชายฉัน” เขาถามแล้วก็ขบกรามแน่นเมื่อคิดว่าคนที่จริงใจต้องการคือพี่ชายตน

“มะ…ไม่นะคะหมอปืน ปล่อยจริงใจก่อนได้ไหม จริงใจเจ็บ”

“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอรักพี่ชายฉัน แต่เสียใจด้วย เธอเป็นเมียฉันไม่ใช่ของพี่ตุลย์” เขาผละมือจากคางและผลักร่างเล็กออกห่าง

เธอเกือบเสียหลักล้มตอนถูกหมอหนุ่มผลัก

2.คุณหมอจองรัก

“ลงมา! ”

 เธอกอดเข็มขัดนิรภัยแน่นไม่ยอมปลดเข็มขัดลงรถไปตามคำสั่งเขา

 “อย่าดื้อน่าจีน ลงมา! ใช่เราจะไม่เคย ‘เอา’ กันสักหน่อย หรือว่าไอ้หนุ่มนั้นจัดให้อิ่มแล้วจึงไม่อยาก ‘เอา’ กับหมอหึ” โน้มตัวก้มลงไปปลดเข็มขัดนริภัยแล้วก็ดึงลากคนตัวเล็กลงจากรถเพื่อเข้าห้องไปเชือด

 ปึก!

 เสียงกระชากประตูเปิดดังขึ้นแล้วเขาก็ลากร่างเล็กเข้าไปในห้องพร้อมกับใช้เท้าถีบปิดประตู

 ปึก!

 “ดูสิจีน ดูห้องที่หมอเลือกสิ มีโซ่ แส้ กุญแจมือให้ด้วย อยากลองไหม”

 ว้าย!

 แล้วเหวี่ยงคนตัวเล็กไปบนเตียงทันที

 เจตปรียากระแทกกับเตียงนอนนุ่นสีดำแล้วไฟในห้องก็เป็นสีแดง น่ากลัวจนขนลุก และยิ่งมีพวกโซ่ แส้ กุญแจมือพวกนี้อีก ทำให้เธอหวาดกลัวจนต้องขยับตัวถอยไปชิดหัวเตียงแล้วยกมือกอดตัวเองมองดูคนที่กำลังคลานขึ้นมาหาตัวเองบนเตียง

 หึหึ

 “ไม่ต้องกลัวหรอก หมอไม่ใช้มันกับจีนหรอก แต่ถ้าจีนดื้อไม่เชื่อฟัง แส้ โซ่ และกุญแจมือพวกนี้ผัวจะใช้มันกับเมียแน่นอน หรืออยากลองดูได้นะ ดื้อสิ แล้วหมอจะเอาแส้ฟาดก้น” พูดพร้อมคว้ามือไปหยิบแส้หนังสีดำมาลากลิ้นเลียตามเส้นของแส้หนังราวกับโรคจิต

 อึก!

 เจตปรียากลืนน้ำลายลงคอกอดตัวเองตัวสั่นเมื่อเห็นเขาใช้ลิ้นเลียแส้หนังในมือ

 “ยะ...ยอมแล้ว หมอตุลย์จะทำอะไรกับฉัน ฉันยอมทุกอย่าง ขอแค่อย่าใช้แส้ โซ่ กับกุญแจพวกนี้กับฉันได้ไหม”

 “ผัวเมียกันเขาใช้คำพูดห่างเหินแบบนี้เหรอจีน”

 เธอขมวดคิ้วคุ้นคิดคำพูดของเขาว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปและห่างเหินตรงไหนแล้วก็เลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดใหม่อีกครั้ง

 “จีนยอมแล้ว หมอตุลย์จะทำอะไรกับจีนก็ได้ แต่อย่าใช้ของพวกนี้กับจีนได้ไหมคะ? ” ไม่พูดเปล่าแต่ขยับตัวเข้าไปหาเขาแม้จะรู้สึกเขินอาย แต่ตอนนี้เธอต้องทำเพื่อเอาใจหมอโรคจิตคนนี้

 “แบบนี้สิค่อยอยากคุยด้วยหน่อย” แล้วก็โยนแส้หนังในมือทิ้งแล้วเปลี่ยนมาเชยคางมนให้แหงนเงยขึ้นแล้วก็ก้มหน้าทาบทับริมฝีปากหนาสีเข้มของตนเองลงบนกลีบปากอวบอิ่มสีระเรื่อของสาวน้อยในชุดนักศึกษา