คุณอัทธ์ / พิชญวดี (หนังสือทำมือ ใหม่ แถมฟรีปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง พิชญวดี

สำนักพิมพ์   ทำมือ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

“ดูเหมือนว่าคุณมีเรื่องอยากจะคุยกับผมนะ” ทันทีที่สะโพกหญิงสาวแตะลงกับเบาะนุ่ม ชายหนุ่มก็ยิงคำถามออกมาตรงๆ จนวรัทยาปั้นหน้าไม่ถูกเท่าไหร่

เพราะครั้งก่อนเธอเล่นยืนกรานหนักแน่นว่าไม่มีทางกลับไปทำเรื่องแบบนั้นอีกเด็ดขาด แต่นี่ผ่านมายังไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ อย่าเรียกว่ากลืนน้ำลายตัวเองเลย ตอนนี้เธอแทบกำลังจะกลืนตัวเองไปทั้งร่างด้วยเถอะ

“ผมไม่ชอบคนอ้อมค้อม ขอเนื้อๆ ไม่เอาน้ำ”

วรัทยาสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ดีเหมือนกันที่เขาให้พูดตรงๆ เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอ้อมๆ ยังไงเพื่อให้ดูน่าเกลียดน้อยที่สุด

“คุณยังอยากนอนกับวุ้นอยู่หรือเปล่าคะ” บอกตามตรงว่าตอนนี้หน้าเธอร้อนผ่าวเพราะความอับอาย แต่ถึงกระนั้นก็ยังใจดีสู้เสือ บอกจุดประสงค์ตัวเองไปตรงๆ “คุณอาจจะคิดว่าวุ้นเป็นพวกกลับกรอก ใช่ค่ะ...เพราะตอนนี้วุ้นกำลังเดือดร้อนเรื่องเงิน”

อัทธ์ยังคงนั่งนิ่งมีเพียงเส้นโค้งบนริมฝีปากที่หยัดโค้งขึ้นเล็กน้อย อันที่จริงเขาพอจะเดาออกตั้งแต่เห็นความเครียดบนคิ้วเรียวที่พาดอยู่เหนือดวงตาคู่กลมแล้วล่ะ

หญิงสาวดูมีอะไรหลายๆ อย่างให้ครุ่นคิดและดูจะเหมือนจะเป็นเรื่องที่ซีเรียสจนทำให้เจ้าตัวเผลอย่นคิ้วอยู่หลายครั้งหลายครา อาการที่ลอบมองเขาอยู่บ่อยครั้งราวกับถกเถียงกับตัวเองแบบนั้น

มันทำให้เขานึกสนุก...

“อะไรที่ทำให้คิดว่าผมยังอยากจะนอนกับคุณเป็นครั้งที่สอง?” กับบางเรื่องโอกาสมันอาจจะผ่านมาเพียงแค่ครั้งเดียว และใช่ผู้หญิงตรงหน้าเลือกที่จะเป็นฝ่ายปฏิเสธด้วยปากของตัวเอง “ผมชอบคนมีประสบการณ์ ไม่ใช่คนที่เอาแต่นอนทื่อเป็นไม้ ปล่อยให้คนจ่ายเงินออกแรงอยู่คนเดียว”

ตอนนี้วรัทยาไม่รู้ว่าควรจะอายกับคำพูดประโยคไหนก่อนดี สิ่งที่อัทธ์พูดมามันไม่ได้เกินจริงสักนิด แต่ให้ทำยังไงได้ในเมื่อเธอไม่เคยผ่านเรื่องพวกนั้นมาก่อน ไม่มีเวลาให้เตรียมตัวทำการบ้านด้วยซ้ำ

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ!

“คุณบอกว่าชอบคนที่มีประสบการณ์ แต่ก็ยังเป็นฝ่ายติดต่อกลับไปเพื่ออยากจะดีลกันอีกครั้ง?” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยก่อนคลี่ยิ้มกว้าง “ฟังแล้วมันไม่ดูย้อนแย้งไปหน่อยเหรอคะ”            

สำหรับอัทธ์แล้วนับว่าน้อยคนนักที่จะมีโอกาสได้นั่งต่อปากต่อคำกับเขา ที่น่าแปลกก็คือเขากลับไม่มีอาการอารมณ์เสียหรือหัวร้อนอย่างที่ควรจะเป็น

นัยน์ตาเข้มหลุบมองริมฝีปากจิ้มลิ้มสีกุหลาบที่เม้มแน่นตึงราวกับกำลังพยายามระงับโทสะตัวเอง เสียงครางต่ำในลำคอเกิดขึ้นเพียงชั่วครู่เมื่อจินตนาการถึงการสอนพิเศษในแบบฉบับของเขา

ถ้าจับ ‘มัน’ เข้าปากจิ้มลิ้มนั่น จะให้ความรู้สึกประมาณไหนกันนะ

“ยังไงก็ขอโทษที่รบกวนเวลาของคุณนะคะ วุ้นคงต้องขอตัวกลับก่อน สวัสดีค่ะ” วรัทยาตัดสินใจแล้วว่าเธออาจจะกลับไปขอร้องสาวรุ่นพี่เพื่อขอรับงานอีกครั้ง ซึ่งมีโอกาสที่ทางนั้นจะปฏิเสธแต่คิดว่าเธอน่าจะร้องขออีกฝ่ายจนได้

ถึงไม่อยากทำแต่เมื่อถึงทางตันเธอก็ขอเลือกเอาชีวิตของตัวเองกับแม่ให้รอดไว้ก่อน

“ไม่คิดจะรอฟังคำตอบก่อนเหรอ” อัทธ์ทิ้งเวลาไว้นานจนเจ้าของปลายเท้าเรียวยืนอยู่ตรงหน้าประตูแล้ว เขาเหลือบมองก็พบว่าหญิงสาวหยุดยืนอยู่กับที่เพื่อรอฟัง “กลับมานั่งที่เดิมสิวุ้น”

หากวรัทยาไม่อคติจนเกินไป ตอนนี้เธอกำลังมองว่าคุณอัทธ์กำลัง ‘เล่นแง่’ บางอย่างกับเธอ ทั้งแววตารวมถึงรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าหล่อเหลามันทำให้เธอเกิดอาการหวั่นใจ

เขาดูสนุกกับการไล่ต้อนและดึงเชิงไปมา ทำเหมือนกับว่ามันเป็นการผ่อนคลายหรือไม่ก็เป็นเกมประเมินอะไรสักอย่าง

สิ่งที่เธอต้องการในตอนนี้คือ ‘เงิน’ เพราะงั้นวรัทยาจึงกลับมานั่งอยู่ที่เดิมตามคำสั่งของชายหนุ่ม

“คำตอบของคุณคืออะไรเหรอคะ”

อัทธ์ยกยิ้มอย่างพึงพอใจกับท่าทีของกระต่ายตัวน้อย ดวงตาคู่กลมสั่นไหวแต่มันก็เป็นเพียงเศษเสี้ยววินาทีเท่านั้น เขาชอบความสั่นสู้ทั้งที่ตัวเองมีไพ่ในมือแค่ใบเดียว

แต่มันดันเป็นใบที่เขาถูกใจเสียนี่สิ!

“หนึ่งปี” อัทธ์รู้ว่าลำพังแค่อีกคืนเดียวมันไม่เพียงพอสำหรับความต้องการของเขา “ผมอยากได้วุ้นมาอยู่ข้างๆ เป็นเวลาหนึ่งปี ไม่ใช่แค่หนึ่งคืน”