Bad Engineer วฤทธิ์แสนร้าย (วฤทธิ์ & กัญญาดา) / ภรปภัช ( หนังสือทำมือ ใหม่ )

ผู้แต่ง  ภรปภัช

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

‘วฤทธิ์’ กับ  ‘กัญญาดา’

เป็นเหมือนไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง

คงเป็นเพราะบิดาของเธอเป็นคนเจ้าชู้และมีเมียน้อยหลายคน

ส่วนวฤทธิ์ก็เป็นหนุ่มเจ้าชู้เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า

เธอเกลียดเขาตั้งแต่แรกพบ

เขาเองก็ดูจะไม่ได้ประทับใจสาวห้าวแบบเธอนัก

แต่แล้วความมึนเมาก็ทำให้คู่กัดเผลอมีสัมพันธ์กันโดยไม่ได้ตั้งใจ

และนั่นก็ยิ่งทำให้เธอเกลียดเขาเข้าไส้

ทว่าเขากลับมองเธอเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม...

=โปรยปราย=

            “จะรีบไปไหนล่ะเมียจ๋ายังเช้าอยู่เลยนะ”

            วฤทธิ์กอดก่ายร่างนุ่มในอ้อมแขนเอาไว้แน่น

ไม่ยอมให้เธอลุกจากเตียงได้โดยง่าย

            “ใครเมียนาย”

            “อ้าวเมียจ๋า อึ๊บกันทั้งคืนเลยนะไม่ให้เรียกเมียจะให้เรียกว่าอะไรกันล่ะ”

            “หุบปาก! อย่ามาพูดจาพล่อยๆ อีก

แล้วก็ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนด้วย ฉันจะคิดซะว่าทำทานให้หมามันกิน

แล้วถ้านายเอาเรื่องนี้ไปพูดให้ใครฟังล่ะก็ ฉันจะกระทืบนายให้จมดินเลยคอยดูสิ!

ปล่อยสิวะ! ไอ้ฤทธิ์บอกให้ปล่อยไง!”

เธอพยายามดิ้นรนออกจากวงแขนแข็งแรงนั้นแต่เหมือนเขาจะยิ่งแกล้งรัดเธอให้แน่นกว่าเดิมอย่างคนที่ไม่กลัวคำขู่เลยสักนิด

            ก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องอยากรั้งเธอไว้

ทั้งที่ปกติแล้วเขาก็ไม่เคยสนใจคู่นอนชั่วคราวคนไหนเลยสักครั้ง

            “อยากให้ผัวปล่อยมากเหรอเมียจ๋า

งั้นก็ลองพูดจาน่ารักๆ อ้อนวอนผัวให้ฟังหน่อยสิจ๊ะ

ไม่งั้นก็นอนกอดกันทั้งวันทั้งคืนแบบนี้แหละ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น”

            “ไอ้ฤทธิ์!”

            “พี่ฤทธิ์สิจ๊ะ ผัวเกิดก่อนเมียตั้งหลายเดือนนะ ต้องเรียกพี่ไม่ใช่ไอ้”

            “นายอยากตายมากใช่มั้ย”

เธอมองเขาตาขวางและยิ่งเห็นเธอโกรธเขาก็ยิ่งรู้สึกชอบใจและอารมณ์ดีมากกว่าเดิมเสียอีก

            “ตายคาอกเมียมั้ยล่ะถ้าตายคาอกเมียผัวก็ยินดี โอ๊ย!”

            วฤทธิ์ร้องเสียงหลงเมื่อเธอกัดเข้าที่ท่อนแขนของเขาจนจมเขี้ยว

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ยอมคลายอ้อมแขนเลยสักนิด

แถมยังพลิกตัวขึ้นมาคร่อมเธอไว้อีกด้วย

            “ไอ้หมาบ้า! จะทำอะไรลุกไปเลยนะ”

เธอมองเขาเหมือนอยากจะฆ่าให้ตายไปตอนนี้เลย

            “ก็เมียทำร้ายผัวก่อนทำไมล่ะ

ในเมื่อพูดกันดีๆ ไม่ฟัง มันก็ต้องสั่งสอนกันซะหน่อย”

            เขาก้มหน้าลงมาจนเกือบชิดแต่เธอก็รีบยกมือขึ้นมาปิดปากเขาเอาไว้ทัน

            “อย่าแม้แต่จะคิด แค่นี้ฉันก็ขยะแขยงนายมากพอแล้ว”

            วฤทธิ์หยุดชะงักกับคำพูดที่เธอพ่นใส่

ทั้งยังแววตาที่มองมาอย่างรังเกียจนั่นอีก

มันทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นไส้เดือนกิ้งกือสำหรับเธอ