ดื้อรักเมียเก่า / ณิการ์ ยักษ์ ( หนังสือทำมือ ใหม่ )

ผู้แต่ง   ณิการ์  ยักษ์
สำนักพิมพ์  ทำมือ
สภาพหนังสือ  หนังสือใหม่

บอกกับทุกคนไม่ชอบของวินเทจ แต่เหมือนของวินเทจที่เป็น "เมียเก่า" คนนี้จะเป็นของวินเทจข้อ "ยกเว้น" ซะแล้วสำหรับ "โฬม" คนนี้ แล้ว "ญาณิน" จะจัดการกับ "ผัวเก่า" จอมดื้อคนนี้ยังไงดีทีนี้

โบราณว่า..

'น้ำพริกถ้วยเก่า ยิ่งกินยิ่งอร่อย'

เนี่ยขนาดยังไม่ได้กลับไปกินซ้ำ แค่มองก็ยังรู้รสรู้กลิ่นว่า 'เมียเก่า' อร่อยแค่ไหน

"เมย์"

"มาแล้วเหรอคะพี่โฬม เมย์เก็บกระเป๋าลูกเสร็จพอดีค่ะ นี่ค่ะ" เธอส่งกระเป๋าเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวลูกชายสำหรับสองวันหนึ่งคืนให้พ่อของลูก

"เมย์ไม่ไปกับพี่กับลูกจริงเหรอ"

"ไม่ค่ะ พี่โฬมกับลูกไปกันสองคนเถอะค่ะ นั่นไง ตัวแสบมาแล้ว ว่านอย่าดื้อกับพ่อและปู่ล่ะลูก" เธอไม่สะดวกและอึดอัดที่จะไปค้างบ้านอดีตสามี ลูกชายไปคนเดียวดีแล้ว จะว่าอึดอัดก็ไม่ใช่ซะทีเดียว คือเธออายมากกว่า อายทุกคนที่บ้าน ก็ตอนนี้ถึงไม่ประกาศให้ทุกคนรู้ว่ากลับมาคืนดีกับอดีตสามี แต่ทุกคนก็มองออก กลัวทุกคนจะแซวจึงเลือกจะอยู่คอนโด

"สบายใจหายห่วงได้ครับ ว่านไม่ดื้อไม่ซนแน่นอนแม่เมย์"

"แล้วเมย์จะไปรับลูกที่บ้านพี่เองหรือจะให้พี่มาส่งที่บ้าน"

"พี่โฬมมาส่งที่บ้านได้เลยค่ะ พี่โฬมพาลูกไปหาคุณพ่อเถอะค่ะ เดี๋ยวเมย์ก็จะแวะร้านก่อนออกไปข้างนอกเหมือนกัน"

"มีงานเหรอเมย์?"

"มีนัดกินข้าวกับคุณตามค่ะ"

"ไอ้พ่อหม้ายลูกติดนั่นน่ะนะ ไหนบอกว่ามันเป็นลูกค้าไง ทำไมนัดทานข้าวกับมันอีกแล้ว" โฬมหน้าตึงขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าแม่ของลูกนัดกินข้าวกับผู้ชาย และตนก็มองออกว่าไอ้พ่อหม้ายลูกติดนั้นคิดจะจีบ เมียเก่า เขาไปเป็นแม่เลี้ยงของลูกมัน ไม่สิ ตอนนี้ไม่ใช่เมียเก่าแล้ว แต่เป็นเมียคนปัจจุบันและเป็นคนเดิมด้วย

"แสดงว่าจ๊ะจ๋าก็มาด้วยใช่ไหมครับแม่วันนี้ ว่านอยากเจอจ๊ะจ๋า ไปด้วยได้ไหมครับ" ว่านน้อยของพ่อแม่พูดแทรกตัดหน้าแม่

"อือ..ลุงตามพาจ๊ะจ๋ามาด้วย แต่วันนี้ว่านต้องไปบ้านกับพ่อโฬม"

"พาพี่กับลูกไปด้วย ลูกอยากเจอหนูจ๊ะจ๋านี่ ใช่ไหมว่าน เจอแล้วค่อยกลับบ้านได้ แบบนี้ดีไหมว่าน" โฬมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ลูกชาย ส่วนลูกชายก็พยักหน้าเห็นด้วยกับพ่อ

"ใช่ครับ เจอจ๊ะจ๋าแล้วค่อยไปได้ครับแม่เมย์ นะแม่เมย์ ให้ว่านกับพ่อโฬมไปด้วยนะครับ" ว่านน้อยจับมือแม่แกว่งไปมาจนแม่ต้องยอมใจอ่อน

"งั้นก็ได้ ส่วนพี่โฬมไปแล้วอย่าหาเรื่องคุณตามอีกนะคะ"

"ครั้งก่อนเข้าใจผิด พี่อยากขอโทษเขาเหมือนกันมีโอกาสอีกจะต่อยมันให้หน้าแหกเลยคอยดู" ท้ายประโยคเขาพูดต่อในใจไม่ให้แม่ของลูกกับลูกได้ยิน

"เย้ๆ จะได้เจอจ๊ะจ๋าแล้ว ไปกันครับพ่อโฬม แม่เมย์" สองมือน้อยของว่านจับมือพ่อกับแม่ยกชูขึ้นด้วยความดีใจ