ซีรีส์ชุด Romantic of Love(ภรยยา72ชั่วโมง,พยศหัวใจ,ลมหายใจแห่งวายุ,บุพเพลงทัณฑ์)(NC18+)/วรนิษฐา (ทำมือ ใหม่)

ผู้แต่ง      วรนิษฐา

สำนักพิมพ์   ทำมือ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

สั่งครบ 4 เล่มแถมฟรี Boxset แสนสวย 1 กล่อง  และ ที่คั่น โปสการ์ด สมุดฉีก A5 ตามเล่มของหนังสือ  

1.      โปรยปกหลัง ภรรยา 72 ชั่วโมง

เธอคือภรรยาจำยอมที่มีใจ ส่วนเขาก็คือสามีจำเป็นที่ไร้ใจ

----------------------------------

 “ไหนพี่ขอชิมบ้าง” เสียงทุ้มเอ่ยขอ ลดาที่เวลานี้กำลังเคี้ยวสตรอว์เบอร์รี่อยู่ในปากก็หยิบสตรอว์เบอร์รี่อีกลูกออกมาเช็ดๆ ถูๆ ที่เสื้อ จากนั้นก็หวังจะป้อนให้พ่อเลี้ยงโอบได้ชิมรสชาติดูบ้าง

            แต่สิ่งที่พ่อเลี้ยงโอบกลับตรงกันข้าม เพราะแทนที่จะกินสตรอว์เบอร์รี่ที่ลดาป้อนให้ เขากลับโน้มใบหน้าลงไปกินสตรอว์เบอร์รี่ที่อยู่ในปากของเธอเวลานี้เสียเอง นั่นทำเอาลดาอึ้งแต่ก็ยอมให้พ่อเลี้ยงโอบกินสตรอว์เบอร์รี่ เขาดูดกลืนความหวานจากโพรงปากของเธอจนหมด ก่อนจะถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง

            “หวานจริงๆ ด้วย”

            “ทะลึ่ง พี่เปรมกับสมหมายยืนมองอยู่ตรงนั้นนะคะ” ใบหน้าของลดาเวลานี้แดงก่ำด้วยความขัดเขิน จู่ๆ พ่อเลี้ยงโอบก็จูบเธอต่อหน้าลูกน้องแบบนี้ได้ยังไง เวลานี้เธอนั้นอายจนไม่รู้จะอายยังไงดีแล้ว

            “ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็พี่แค่ชิมสตรอว์เบอร์รี่นี่ครับ”

2.      โปรยปกหลัง พยศหัวใจ

หัวใจที่พยศยังต้องสงบเมื่อเจอรักที่เร่าร้อน

----------------------------------

“อุ๊ย! พี่น่าน” พุฒตาลอุทานออกมาได้แค่นั้นจริงๆ เพราะทันทีที่แผ่นหลังของเธอสัมผัสกับเตียงนอนของน่านฟ้า พุฒตาลก็แทบจะไม่มีสิทธิ์ได้พูดอะไรอีก

เจ้าของห้องและเป็นเจ้าของเตียงรวมทั้งเป็นเจ้าของหัวใจเธอปิดกั้นคำพูดใดๆ ของพุฒตาลด้วยริมฝีปากหยักได้รูปอันร้อนผ่าว จูบที่แสนจะช่ำชองจากเขาทำให้หัวใจของพุฒตาลเต้นไม่เป็นจังหวะ นั่นเพราะเธอเองก็รักเขาอยู่เต็มอก ทิฐิที่เคยมีลดน้อยลงไปมากแล้วทำให้เธอจูบชายหนุ่มกลับไปเช่นเดียวกัน

ส่งผลให้น่านฟ้ายิ้มรับกับการตอบสนองของคนรัก ทุกสัมผัสที่เขามอบให้มันมาจากความรักจากหัวใจ เขาเฝ้ารอพุฒตาลอย่างใจเย็น ทั้งๆ ที่อยากปีนข้ามระเบียงไปหาวันละหลายสิบรอบ แต่ก็จำต้องรอเพื่อให้เธอเป็นฝ่ายปีนมาหาและวันนั้นก็มาถึง

3.      โปรยปกหลัง ลมหายใจแห่งวายุ

เขาคือเพื่อนพี่ชายที่แอบหลงรักน้องสาวของเพื่อนโดยไม่รู้ตัว
ส่วนเธอคือเด็กสาวที่เอาแต่แอบหลงรักรุ่นพี่! โดยมองข้ามใครบางคนไปเช่นกัน เรื่องชุลมุนของคนแอบรักจึงเริ่มต้นขึ้น

----------------------------------

สามเดือน! คือเวลาที่ฉันอยากมาอยู่ใกล้กับเขาก่อนจะห่างกันไป

สามเดือน! คือเวลาที่มันสั้นมากสำหรับฉัน แต่เพราะไม่อาจปลอมตัวไปเป็นคนรับใช้เหมือนในละคร นั่นเพราะเป้าหมายอยู่คอนโดมิเนียม จะไปสมัครเป็นแม่บ้านก็เต็ม ถามย้ำกี่ทีนิติบุคคลก็ยังไม่รับเพิ่ม ยามรักษาความปลอดภัยเองก็ด้วย จะไปซื้อห้องอยู่ข้างๆ หรือชั้นเดียวกันเพื่อส่งสายตาปิ๊งๆ หรือหาจังหวะขอความช่วยเหลือห้องก็เต็มอีก…เฮ้อ! 

รักครั้งนี้ของฉันมันช่างมีอุปสรรคเหลือเกิน ทางออกเดียวที่คิดได้ในตอนนั้นคือมาใกล้ชิดกับพลังงานลึกลับที่มีอิทธิพลต่อ

ใจฉันที่ทำงานมันเสียเลย ถึงขนาดไปบนบานศาลกล่าวก็ยอม นี่คงต้องหาเวลาไปวิ่งแก้บนสักวัน...อิอิ 

เนื่องจากมีเวลาแค่สามเดือน ฉันจึงต้องทำทุกวันให้มีค่ามากที่สุด ฉันเริ่มวางแผนอันชั่วร้ายในหัว คิดไปคิดมาจึงเตะปลั๊กพ่วงและนั่นทำให้คอมพิวเตอร์ฉันดับสนิททันที

“พี่อ้อยคะ คอมหนูพังจะติดต่อฝ่ายไอทีได้ที่เบอร์ไหนบ้างคะ” สีหน้าและแววตาของฉันใสซื่อสุดๆ แต่ในใจนั้นลิงโลด เพราะฉันจะได้เจอคนที่อยากเจอแบบใกล้ๆ ได้สบตา ได้คุย ได้บอกว่าฉันก็ทำงานที่นี่เหมือนกัน อยากรู้จังว่าถ้าเขารู้จะทำหน้ายังไงนะ 

4.      โปรยปกหลัง บุพเพลงทัณฑ์ 

เมื่อ ‘ญาตาวี’ ถูกบังคับให้แต่งงานกับตาแก่อ้วนๆ ลุงพุง ปากเหม็น เพื่อใช้หนี้ ชีวิตเธอไม่ใช่นางเอกนิยายที่จะมีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วย ในเมื่อจะต้องตกนรกขนาดนี้แล้ว เธอจึงขอใช้ชีวิตที่เหลือแบบสุดโต่ง เพราะไม่อยากให้จิ้นที่ทะนุถนอมต้องถูกทะลวงด้วยตาแก่ร่างอ้วน นั่นทำให้คืนสุดท้ายก่อนที่จะไม่โสด เธอได้ตัดสินใจที่จะมอบจิ้นให้โฮสต์หล่อล่ำนามว่า ‘มาร์ค’

--------------------------------------

“สวัสดีครับ ผมชื่อมาร์คเป็นคนรักของดาหลาครับ” มาร์คเดินเข้ามาโอบไหล่ญาตาวีไว้พร้อมกับแนะนำตัวออกมาทันที แม้จะเสียมารยาท แต่เขาก็ไม่อยากเสียชั้นเชิงให้เด็กมัธยมปลายที่ริจะมาเป็นคู่แข่งทางใจแน่นอน 

“นี่…พูดแบบนี้อีกแล้วนะ”

“พูดแบบนี้อีกแล้ว แสดงว่าพี่ชายคนนี้โกหกเรื่องที่พูดเมื่อกี้นี้ใช่ไหมครับ” จิรกรเอ่ยอย่างมีความหวัง นั่นเพราะเขาชอบญาตาวีจริงๆ ชอบตั้งแต่เมื่อปีก่อนที่ย้ายเข้ามาอยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้แล้วได้รู้จักกับญาตาวี จากนั้นก็ตามจีบมาทุกวันจนถึงตอนนี้

“เผอิญว่าพี่ไม่ใช่คนที่ชอบพูดโกหกด้วยสิครับ”

“คุณ…พอได้แล้ว” ญาตาวีเอ่ยปรามเพราะกลัวเรื่องจะบานปลาย วิธีที่มาร์คใช้มันอาจไม่ได้ผลเหมือนตอนที่ใช้กับสมาน นั่นเพราะจิรกรคงรู้ทัน

“สรุปนี่มันยังไงกันแน่ครับพี่ดาหลา ผู้ชายคนนี้เขาเป็นใครกันฮะ”

“เขาเป็น…อื้อ” คำพูดใดๆ ของญาตาวีนั้นหายไป นั่นเพราะเวลานี้เธอถูกมาร์คมอบจูบให้ จูบที่เกิดขึ้นโดยที่เธอนั้นไม่ทันตั้งตัวและยังเกิดขึ้นต่อหน้าจิรกรอีกด้วย

แม้จะตกใจในครั้งแรก แต่สัมผัสที่มาร์คมอบให้ตอนนี้กลับทำให้ญาตาวีหวนคิดถึงเรื่องราวของเธอกับเขาที่เกิดขึ้นในคืนนั้น จูบแบบนี้ สัมผัสแบบนี้ ความรู้สึกแบบนี้ ทำไมมันถึงได้เหมือนกันกับเขาในคืนนั้นเสียเหลือเกิน แม้จะยังไม่มั่นใจว่ามาร์คจะใช่คนคนเดียวกันหรือเปล่า

ความรู้สึกมากมายถาโถมเข้าหา แม้จะลังเลแต่ความคิดถึงและโหยหาที่ซ่อนอยู่ในความรู้สึก ซึ่งญาตาวีเองก็ไม่รู้ตัวเช่นกันกำลังทำให้เธอโอนอ่อนไปกับสัมผัสของมาร์ค จากที่ยืนนิ่งงันเป็นหุ่นปล่อยให้มาร์คจูบแค่ฝ่ายเดียว เธอก็เริ่มตอบสนองด้วยการจูบเขากลับไปบ้าง ญาตาวีปล่อยให้ทุกอย่างเกิดขึ้นไปตามความรู้สึกของตัวเอง

การตอบสนองของญาตาวีที่ค่อยๆ เปลี่ยนไปนั้น ส่งผลต่อความรู้สึกของมาร์คตรงๆ หัวใจเขาเต้นแรงมาก มาร์คยิ้มและแทบจะอุ้มเธอเข้าไปในบ้านเสียตอนนี้ โดยลืมไปว่ามีสายตาของจิรกรจ้องมองอยู่