พิมทอง (NC25) / nuptong (ทำมือ – ใหม่ .แถมฟรีปกพลาสติกใส.)

ผู้แต่ง  Nuptong

สำนักพิมพ์   ทำมือ

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

แม้จะเจ็บปวดใจแค่ไหนก็ไม่อาจหลีกหนีความจริงได้ ความจริงที่ว่าเธอกับไอ้แผนเป็นอดีตไปแล้ว อดีตที่ไม่อาจหวนคืน พิมทองปล่อยเสียงสะอื้นไห้ใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างเรือน ปลดปล่อยความเจ็บปวดด้วยน้ำตา จนกระทั่งไม่มีน้ำตาจะไหลจึงตัดใจเดินไปหาไอ้ทัพ

“พี่เป็นอะไร ทำไมเหงื่อโซมอย่างนี้ล่ะ” อากาศก็ไม่ได้ร้อน พิมทองเอามือแตะหน้าผากและซอกคอก็ปกติ ใช่ว่าจะร้อนด้วยพิษไข้

“พี่ฝันร้าย” ฝันเดิมๆ ฝันว่าถูกกรีดอกควักหัวใจ และใบหน้าพิมทองนองน้ำตากำลังร้องไห้ราวกับเจ็บปวด

“ฝันร้ายจะกลายเป็นดี พี่เจ็บจนฝันร้าย อย่าคิดมากนะจ๊ะ”

“ขอให้เป็นอย่างนั้นเถิด”

“กินข้าวนะจ๊ะพี่ ข้าวต้มกำลังร้อนๆ”

“แม่พิมกินด้วยกันสิจ๊ะ”

“พี่กินก่อนเถิด กินให้มากๆ จะได้มีแรง อ้าปากสิจ๊ะ”

ไอ้ทัพอ้าปากอย่างว่าง่ายเอาใจเมีย ขณะดวงตาไม่คลาดคลาจากใบหน้าหวานซึ้งปนเศร้า ดวงตาแดงก่ำบวมเป่งนั้นเดาได้ไม่ยากว่าแอบไปร้องไห้มา ไอ้ทัพลอบถอนหายใจ

“หากพี่หายดีแล้ว แม่พิมต้องกลับทุ่งกระโจมกับพี่”

“จ้ะ พี่รีบรักษาตัวให้หายเร็วๆ เถิด”

ไอ้ทัพรับรู้ถึงความหม่นหมองของเมียรัก รอยยิ้มที่เธอมอบให้เขานั้นตั้งใจฝืนให้ดูสดชื่น เขาเห็นใจ และเข้าใจความรู้สึกนั้นดี แต่ไม่เสียใจให้กับสิ่งที่ทำลงไปแล้ว ไอ้ทัพยอมรับว่ารักของเขาเป็นรักที่เห็นแก่ตัว

“พี่เห็นแก่ตัวมาก หากเวลาหมุนย้อนกลับไป พี่ก็คงทำเช่นเดิม เพราะพี่รักเอ็ง”

“หากย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะไม่รักพี่แผนเช่นกัน” พิมทองเพิ่งตาสว่าง และคิดได้ว่าเธอโชคดีที่ไอ้ทัพมาหลงรักและฉุดไปทำเมีย ถึงตอนนี้ไม่ได้รักเขา แต่อนาคตนั้นต้องรักอย่างที่มารดากล่าวไว้ ต้องมีสักวันที่เธอรักไอ้ทัพได้ ให้เวลากับหัวใจ ไม่ต้องเร่งรีบ

หากไม่โดนไอ้ทัพฉุดไปทำเมีย เธออาจรอคอยไอ้แผนวันแล้ววันเล่า โดยไม่มีจุดหมาย และในที่สุดคงเจ็บปวดเพียงลำพัง เมื่อประจักษ์ภายหลังว่าเขาไม่ได้รักเธอ