ดวงใจธรณ์และเจ้าสาวของนักรบ(NC25+) / SHASHA ( ทำมือ ใหม่ แถมฟรีปกพลาสติกใส.)

ผู้แต่ง  SHASHA

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

‘ดวงใจธรณ์’ คนสุดท้ายของเซทอัศวหาญญ์วรกุล

ธรณ์ อัศวหาญญ์วรกุล เจ้าของ #Iamalreadytorn เคยช้ำรักครั้งใหญ่จากไอลดา เขาถูกบอกเลิกในวันที่เตรียมการจะขอเธอแต่งงาน ไม่นานจากนั้นไอลดาเลือกหัสดินทร์ ชายมีสกุลรุนชาติแสนอบอุ่น ผู้ใหญ่ สายเปย์ และใจดี เป็นคู่ครองของเธอ

ธรณ์อาจยิ้มแย้ม พูดคุยอย่างคนไม่คิดอะไรมาก แต่หัวใจของเขาช้ำรัก ย่อยยับแทบไม่มีดี และเขาไม่เคยเปิดรับใครใหม่ คล้ายกับจะรอหญิงสาวที่ตีจากเขาไปอยู่ทุกคืนวัน สี่ปีที่เขาเฝ้ารอ ในที่สุดไอลดาก็เริ่มมีปัญหาระหองระแหงกับสามี ความหวังของธรณ์จึงเรืองรองขึ้น แต่แล้วเขาก็ถูกสกัดหนทางเป่าถ่านไฟเก่าจากพรรณวษา หญิงสาวที่เป็นเพื่อนรักเพื่อนแท้ของไอลดา

เธอไม่เคยชอบหน้าธรณ์ ธรณ์เองก็รู้สึกไม่ต่างจากพรรณวษาเท่าไรนัก ไม่ว่าจะเป็นเมื่อก่อนหรือแม้แต่ตอนนี้

และเมื่อมีเหตุให้ต้องใกล้ชิดกันอีก ได้ปะทะฝีปาก คารม พบหน้ากันบ่อยขึ้น ต่างฝ่ายก็ทำเอาหัวใจของกันและกันสั่นไหวขึ้นมาจนได้ และในวันที่หัวใจของธรณ์เริ่มไม่มั่นคงต่อไอลดา ไอลดาก็แยกทางกับสามีในที่สุด ไอลดาพร้อมจะกลับมาหาเขาแล้ว และสัญญาจะเป็นดวงใจของเขาไปตลอดชีวิต จะไม่ทำให้เขาต้องเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีกต่อไป

แล้วดวงใจของธรณ์เล่า พร้อมจะยกกลับคืนให้ไอลดาได้อีกไหม หรือมีเงาของใครเข้ามาจับจองอยู่ข้างในนั้นแล้ว

เจ้าสาวของนักรบ
บุณย์นราถูกฉุดออกมาจากห้องหอในคืนแต่งงาน ซ้ำยังถูกข่มเหงจากชายโฉดจนย่อยยับ หากแค่นั้นเรียกว่าโชคร้ายแล้ว การต้องมาเจอชายคนนั้นอีกครั้งในสถานะของประธานบริษัทที่เธอเพิ่งได้งานยิ่งไม่โชคร้ายยิ่งกว่าหรืออย่างไร

    เพราะทันทีที่เห็นหน้าเธอ เขาก็มีคำสั่งให้ไล่เธอออกในวันแรกที่เจอหน้ากัน แต่กลับยื่นขอเสนออันสุดแสนร้ายกาจให้เธอ ราวกับรู้ว่าบุณย์นรากำลังอับจนซึ่งหนทาง

บางส่วนจากเนื้อหา

    “ไล่ฉันออกทำไม แกล้งฉันใช่ไหม รับมาแล้วก็ไล่ออกแบบนี้ กะจะให้ฉันหมดหนทางทำมาหากินเลยใช่ไหม ทำร้ายฉันสารพัดขนาดนั้น ยังไม่พอใจนายอีกหรือไง” ได้ยินเสียงถามดังออกจากปากเธอแล้ว นักรบก็มองตอบหยัน ๆ แล้วถึงได้เกิดความคิดหนึ่งขึ้นในหัวของเขาเอง ผลักหญิงสาวออกให้ห่างจากตัวเอง แล้วเอ่ยว่า

“ตำแหน่งที่เธอทำอยู่ ที่นี่ไม่ได้เปิดรับ”

ได้ยินแบบนั้นแล้ว บุณย์นราตากระตุกถี่ยิบขึ้นเหมือนกัน มันมีด้วยหรือ ไม่เปิดรับ แล้วประกาศออกไปทำไมว่ารับคน

“ไม่รับพนักงานที่ว่า แล้วที่นี่รับตำแหน่งอะไร”

จบคำถามของเธอปุ๊บ เสียงตอบห้วนสั้นก็ดังขึ้นในทันที

          “แม่บ้าน”

          ขุนพลเลิกคิ้วมองนายนิด ๆ ส่วนบุณย์นราได้ยินก็นิ่งไป เมื่อได้ยินแบบนั้น อันที่จริงไม่ได้รังเกียจงาน แต่ก็ติดเรื่องวุฒิ เรื่องเงินเดือน เธอมาสมัครงานเพราะอยากได้เงิน แล้วไอ้ที่เรียนมาสี่ปีจะมีประโยชน์อะไร ถ้าเรียนมาแทบตาย แล้วให้ไปเป็นแม่บ้าน อีกอย่างแม่บ้านก็ไม่มีโอกาสก้าวหน้าเอาเสียเลย

คิดได้อย่างนั้นก็จ้องตาเขานิ่ง ทำอย่างไรดี ตอนนี้เธอจนตรอกแล้ว มีแต่ต้องเดินไปข้างหน้าเท่านั้น แล้วเลยกลั้นใจถามออกไป เสียงอ่อยลงเล็กน้อย

          “แม่บ้าน เงินเดือนเท่าไร”

“ห้าหมื่น”

ได้ยินเงินเดือนบุณย์นรายืนนิ่งเหมือนถูกแช่แข็ง

นักรบเห็นอาการของคนตรงหน้า ก็ออกแปลกใจอยู่ไม่น้อย

ไหนขุนพลบอกเพดานเงินพวกเด็กจบใหม่ไว้ที่หมื่นห้าไงวะ นี่เขาให้ตั้งห้าหมื่น ทำไมยายนี่ได้ยินยังทำเฉยอยู่ เลยกระแอมทีหนึ่ง เสริมเสียงแข็ง ๆ ต่ออีกว่า “อาหารที่พักมี ฟรีไวไฟ แต่ต้องอยู่ประจำที่บ้านตลอด ไม่รับแบบไปเช้าเย็นกลับ”

บุณย์นราตัดสินใจได้ตั้งแต่ได้ยินตัวเลขครึ่งแสนนั่นแล้ว อารมณ์เดือดดาลของเธอก็สงบลงเกินครึ่งไปแล้วด้วย เลยถามเสียงอ่อนกลับไปถึงขอบเขตงาน

          “แม่บ้านที่ว่านี่ต้องทำอะไรบ้าง”

          “ทำอาหารกับงานสวนแค่นั้นมั้ง ห้าหมื่นน่ะ” นักรบถามกลับหน้าตาย บุณย์นรามองอย่างคืบแคลงแล้วถามกลับเหมือนกัน

          “นั่นสิ แม่บ้านอะไร ทำไมเงินเดือนตั้งห้าหมื่น”

          “แม่บ้านที่รับก็คือต้องทำงานในบ้านทั้งหมด รวมถึงงาน...บนเตียง”