รวมเรื่องสั้น ชุดบำเรอรัก มี 4 เรื่อง 1 เล่ม (เมียเก็บอุ้มรัก,สามีบำเรอ,นางบำเรอคั่นเวลา,นางบำเรอแสนสวาท) (NC18+) / ขยาทิมาต (ทำมือใหม่ แถมฟรีปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง    ขยาทิมาต

สำนักพิมพ์  ทำมือ

สภาพหนังสือ  หนังสือใหม่

รวมเรื่องสั้นชุดท่านประธาน มี 4 เรื่อง 1 เล่ม ราคา 342 บาท

1.เมียเก็บอุ้มรัก

อนล...เขาแอบหลงรักสาวน้อยคนหนึ่ง ก่อนจะอุปถัมภ์ให้เธอได้มีการศึกษาและชีวิตที่ดี

 พีรดา...เธอมีชีวิตอยู่เพื่อตอบแทนคำสัญญาและบุญคุณของผู้ปกครองที่เธอแอบรัก

 จากคำสัญญาเรียกร้องขอ ‘หนึ่งชีวิตน้อยๆ’ เป็นสิ่งตอบแทน สู่บทบาทการภรรยายอดรักยอดปรารถนาของเขาชั่วนิรันดร์

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 “อย่าอายไปหน่อยเลย ของแบบนี้น่ะมันเป็นเรื่องธรรมดา พรีมเองก็ควรจะเริ่มแก้ผ้าได้แล้วนะ พี่ไม่ชอบคนชักช้า ไม่ทันกิน”

 ดีจริงๆ เด็กนี่ก็รีบกุลีกุจอแก้ผ้า ใครจะคิดว่าเด็กท่าทางเรียบร้อยหัวอ่อนตรงหน้าจะเต็มไปด้วยความดื้อด้าน

 และไม่นานเกินรออีกฝ่ายก็แก้ผ้าออกจนหมดสิ้น ถึงกลับเผลอกลั้นใจกับภาพที่เห็น โนมเนื้ออวบใหญ่ รับกับเอว และสะโพกที่ผายแบบพอดิบพอดี

 หุ่นนาฬิกาทราย ซ่อนรูปเหลือเกิน

 “ขยับมาตรงนี้”

 พีรดาคลานเข่าไปอย่างว่าง่าย แม้จะอายแสนอายที่ต้องมาแก้ผ้าอยู่ด้วยกันกับเขา แต่พอคิดถึงบุญคุณและหน้าที่ รวมไปถึงความรักและภักดี ก็คิดแล้วว่าจะไม่มีวันเสียใจ

 “จูบพี่สิ ทำให้พี่ต้องการพรีม...”

 “ค่ะ...” รับคำทั้งที่จมูกก็คลอเคลียกันไม่ได้ห่าง มือค่อยๆ ประคองกระชับแก้มสากก่อนจะสัมผัสริมฝีปากลงไปอย่างแผ่วเบา

 ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว และเธอก็ตั้งใจจะทำมันให้ดีที่สุด

 ทันทีที่ปากจิ้มลิ้มบดคลึงเข้าหา ปากก็โรมรันเข้าใส่อย่างร้อนแรง ลิ้นเกี่ยวแน่นพันตู และมือใหญ่ก็จับศีรษะเล็ก รวบท้ายทอยให้เธอจูบตอบเขาอย่างไม่มีทางถอยหนี

 “อื้อ...พี่ไฟคะ”

 ยิ่งได้ยินเธอคร่ำครวญชื่อตัวเอง ยิ่งมือเล็กจับมือเขาให้ไล้ไปตามโนมเนื้อ ความอดทนและทุกอย่างก็เป็นอันสิ้นสุด

2.สามีบำเรอ

บุรัสกร...เธอคือคุณหนูอารมณ์ร้าย และเขาก็คือผู้ชายของเธอ

 ศรา...เขาเป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว ก่อนจะลงเอยด้วยการเป็นสามีบำเรอให้เธอด้วย

“ฉันสามารถรับผิดชอบตัวเองได้ โอเคนะ”

 “ผมไม่ให้ไปไง!”

 ครั้งนี้เธอถูกกระชากเข้าไปใกล้คนที่ขยับขึ้นมาอยู่กลางเตียงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

 ศราหล่อเหลา ข้อนี้เธอไม่เคยกังขา และยามเขาโกรธเกรี้ยวแบบนี้ เสน่ห์ของเขาก็เหมือนจะแผ่กระจายออกมาจนมิดห้อง

 “ทำไม...ทำไมนายต้องมาบังคับฉันด้วย นายไม่เอาฉันก็ไม่ได้หมายความว่าผู้ชายคนอื่นจะไม่ต้องการฉันนี่” เธอรู้สึกถึงมือแกร่งที่โอบรัด

 “ผมต้องการคุณไง แต่ผมทำไม่ได้...”

 “งั้นก็ปล่อย” เธอพยายามแกะมือแกร่ง แต่กลับยิ่งถูกกอดแน่นขึ้น

 “ผมขอร้อง อย่าทำแบบนี้ อย่าทำลายชีวิตตัวเอง”

 “ฉันแค่นอนกับคน แค่มีเซ็กซ์ ฉันไม่ได้ทำลายชีวิตอะไรเลย มีแต่สนุก มีแต่มีความ...อื้อ...” เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะกระแทกริมฝีปากเข้าใส่

 แล้วไม่นานปากก็เม้มกันเบาๆ เธองับปากเขา เขาไล้เลียริมฝีปากเธอ ร่างกายผวาเข้าใส่กัน แล้วลิ้นสากก็จู่โจมเข้าไปในโพรงปากของเธอ สายตากลับมาประสานกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

 “ผมจะนอนกับคุณเอง”

3.นางบำเรอคั่นเวลา

ตรัยคุณ...เขามองเธอเป็นเพียงแค่เด็กน้อยคนหนึ่ง

ดาหลา...เธอมองเขาเป็นทุกอย่าง จนยอมแม้ตัวเองจะเป็นแค่เพียง ‘นางบำเรอคั่นเวลา’

“ทำไมเป็นเธอ” ตรัยคุณเอ่ยถามเสียงเครียด ไม่คิดว่าจะได้เจอคนที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ

 “คือ...” ดาหลาก็จนใจจะตอบ ช้อนตาขึ้นมองคนตรงหน้า ก่อนจะรีบก้มลงหลบตา บีบไม้บีบมือตัวเองแน่น

 “เอ้า! ตอบสิ ทำไมเป็นเธอ” เขาเท้าสะเอวจ้องคนที่กล้ามากนะ กล้าถึงขนาดอาบน้ำ ใส่แค่เสื้อคลุมรอผู้ชายอยู่ในห้องของเขา

 “พี่ดีดี้ไม่ว่างค่ะ” เธอตอบออกไปเบาๆ ตอนนี้จิกมือตัวเองจนแทบไม่หลงเหลือความรู้สึก

 พี่ดีดี้หรือดาลัดคือพี่สาวแท้ๆ ของเธอ และก็เป็นคนที่   ตรัยคุณแอบชอบมาตลอด

 “พูดง่ายดีนี่ เธอรู้หรือเปล่าว่าฉันกับพี่สาวเธอตกลงทำอะไรกัน”

 “หนูทราบค่ะพี่ตรัย...” ก็ถ้าไม่รู้มาก่อน เธอจะมาแก้ผ้าใส่แค่เสื้อคลุมรอในคอนโดเขาเหรอ

 “ทราบ แล้วเธอก็มาเนี่ยนะ” ไม่รู้สิ เห็นเธอตั้งแต่เด็กๆ มั้ง มันก็เลยอดที่จะผิดหวังขึ้นมาไม่ได้

 กับดาลัดคนพี่ เขาเห็นอีกฝ่ายเป็นหญิงสาวมาตลอด แต่กับดาหลา เขารู้สึกเหมือนเธอเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง

 “พี่ตรัยรับหนูเป็นนางบำเรอแทนเถอะนะคะ” รู้อยู่ว่าคนที่เขาสนใจคือพี่สาว

 แล้วพี่ตรัยก็ตกลงเรื่องนี้กับพ่อและก็พี่ดีดี้ไปแล้วด้วย

 แต่สิ่งที่พี่ตรัยไม่รู้คือพี่ดีดี้เขาไม่ได้ชอบพี่ตรัย แล้วเขาก็หนีไปกับแฟนตั้งแต่เมื่อวันก่อนแล้ว ตอนนี้พ่อก็ไม่รู้ว่าไปอยู่บ่อนไหน คงกำลังถลุงเงินค่าจ้างที่พี่ตรัยใช้จ้างพี่ดีดี้ไปจนหมดแล้ว

 “ฉันไม่เอา!” เขาสะบัดมือออกจากไหล่เล็กราวกับแตะต้องของร้อน

 “ทำไมคะ” เธอลุกขึ้นเผชิญหน้ากับคนที่ปฏิเสธด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

 ในสายตาพี่ตรัย เธอคงไม่มีความน่าเสน่หาเลยสินะ

 “ก็เพราะว่าเธอเด็กไป...”

 เด็กอะไร เธอเด็กกว่าพี่ดีดี้แค่ 4 ปีกว่าเท่านั้นเอง

 “เธอยังไม่ยี่สิบเลยไม่ใช่เหรอ” ในขณะที่เขาน่ะ 34 เข้าไปแล้วนะ ที่สำคัญเขามองเธอเป็นเด็กในซอยมาตลอด จะให้คิดเกินเลยมันก็เหมือนผู้ใหญ่รังแกเด็ก

 “ไม่ใช่ค่ะ หนูยี่สิบเอ็ดแล้วค่ะ” ปีหน้าก็จะเรียนจบแล้วด้วยซ้ำ แม้จะเป็นความยากลำบาก แต่เธอก็คือหนึ่งในความภูมิใจของพี่ดีดี้ ที่ยอมเสียสละดรอปเรียนทันทีที่มารดาจากไป

 “ก็นั่นล่ะ...” เขาจะจำได้ไง แค่คุ้นๆ ว่าไม่กี่ปีก่อนเธอยังวิ่งเล่นในซอยกับเด็กๆ แถวบ้านอยู่เลย

 “พี่ตรัยรังเกียจที่หนูไม่สวยเท่าพี่ดีดี้ใช่ไหมคะ”

 ดาลัดพี่สาวของเธอสูงยาวเข่าดี หุ่นนางแบบ ในขณะที่เธอก็แค่มาตรฐานหญิงไทยธรรมดาๆ คงไม่คู่ควรกับไฮโซแบบพี่ตรัยสินะ

 “เฮ้อ...”

 นี่ไง...เขาถอนใจแทนการจะตอบ แถมยังเดินไปเปิดไฟในห้องจนสว่างโร่ ปิดเพลง เป็นอันสิ้นสุดความโรแมนติกที่เขานั่นแหละให้คนเตรียมเอาไว้ก่อนที่จะกลับมา

 “หนูอาจจะไม่สวยเท่าพี่ดีดี้ แต่หนูมั่นใจว่าจะให้ความสุขคุณได้นะคะ” ดาหลาลองเปลี่ยนไปใช้คำว่า ‘คุณ’ เผื่อมันจะปลุกเร้าความเป็นนักล่าของเขาขึ้นมาบ้าง

 “เธอยังเด็กมากในสายตาฉัน”

4.นางบำเรอแสนสวาท

ดนตร์...เขาเป็นเจ้านายและก็เป็นสามีสุดที่รัก

เทียนหยดน้ำ...เธอเป็นเพียงแค่นางบำเรอแสนสวาทเท่านั้น

“พี่เป็นของเทียน บอกตลอดแต่ก็ไม่เคยจะจำใช่ไหมคนเก่ง” เขางับปากที่เผยอ แก้มแดงๆ นั่นชวนให้น่ารังแกเหลือเกิน

 “เทียนคิดว่า...” เธอหลุบตาลงต่ำแล้วก็ใช้นิ้วเกลี่ยไปกับกล้ามอกแข็งๆ แบบเขินๆ 

 “พี่อนุญาตให้เป็นเจ้าของแค่ตอนอยู่บนเตียงน่ะเหรอ” เขากดหอมไปบนบ่าเล็ก ก็เพราะเธอน่ารักขนาดนี้ไง เขาถึงอยากจะแยกเขี้ยวใส่ทุกคนที่กล้ามองเธอ

 “ค่ะ เทียนคิดว่าแบบนั้น” เธอทิ้งศีรษะซบไปกับบ่ากว้าง ถือโอกาสนี้ไม่ยอมสบตาคนที่ฟึดฟัดเบาๆ อยู่ที่ข้างหลัง

 “คุณแม่อยากให้พี่แต่งงานและก็มีหลานให้ท่านสักที”

 คำว่าใจตกไปอยู่ตาตุ่มมันให้ความรู้สึกแบบนี้นี่เอง เทียนหยดน้ำเผลอตัวแข็งด้วยความหวั่นไหว แต่ก็ยังแกล้งทำเป็นฝืนหันไปยิ้มแล้วก็ตอบออกไปทั้งที่ตรงข้ามกับความรู้สึก

 “แล้วคุณดนตร์จะแต่งงานเมื่อไหร่คะ” เธอร้าวรานใจ แต่มันก็ถึงเวลาที่ต้องยอมรับความจริงไหม สองปีมานี้คืออยู่ในโลกแห่งความฝันมายาวนานเกินไปแล้ว

 “แล้วเทียนก็จะยอมให้พี่แต่งงานจริงๆ เหรอ” ดนตร์เองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเกิดอ่อนไหวขึ้นมาเพียงเพราะเธอทำเหมือนว่าจะยอมรับได้

 “ค่ะ เทียนทราบมาตลอดว่าวันหนึ่งก็คงต้องยอมรับความจริงข้อนี้” เธอพยายามควบคุมไม่ให้เสียงเครือ ก็ใครใช้ให้เธอใฝ่สูงไปหลงรักคนที่ไม่ได้คู่ควรกับตัวเอง

 “แล้วเทียนก็จะยังอยู่กับพี่ใช่ไหม” เขาอยากถามเพื่อให้แน่ใจบางอย่าง ไม่ได้เห็นแก่ตัวขนาดจะบังคับให้เธอมาเป็นเมียน้อย เมียเก็บหรืออะไร

 แต่อย่างน้อยถ้าเธอตอบว่าใช่ ก็ยังได้มั่นใจอย่างหนึ่งว่าเธอคงรักเขามาก จนเอาความสุขและความต้องการของเขาเอาไว้เหนือสิ่งใด และสิ่งนี้ก็คือเหนือกว่าความสุขของตัวเอง