ฝากรักสลักร้าย (ลีโอ & อร) และ แนบรักสลักใจ (คาร์ล & มะลิ) ซีรีส์ MY Mafia Boss (NC25+)/ ภรปภัช&ดากานดา(ทำมือ ใหม่..แถมฟรีปกพลาสติกใส )

ผู้แต่ง  ภรปภัช&ดากานดา

สภาพหนังสือ   หนังสือใหม่

ในชุด ซีรีส์ MY Mafia Boss ประกอบด้วย 2 เล่ม

1.ฝากรักสลักร้าย (ลีโอ & อร)/ภรปภัช

ห้าปีก่อน...เธอช่วยคนแปลกหน้าจากการถูกลอบทำร้าย

แต่เขากลับตอบแทนน้ำใจด้วยการทำลายความสาวของเธอจนย่อยยับ

เหลือทิ้งไว้เพียงลูกแฝดในท้องและเงินก้อนใหญ่

ห้าปีต่อมา...เขากลับปรากฎตัวต่อหน้าในฐานะประธานบริษัท

ส่วนเธอเป็นแค่เลขานุการเฉพาะกิจที่มีอีกสองชีวิตให้คอย ‘ปกปิด’ และ ‘ปกป้อง’

“คุณช่วย...ขยับห่างออกไปหน่อยได้มั้ยคะ อรอึดอัด”

คุณแม่ลูกแฝดกระซิบเบาๆ กับคนตรงหน้าเพราะกลัวว่าจะไปรบกวนการนอนของเด็กๆ ทั้งสองคนที่หลับตาพริ้มอยู่อีกเตียงหนึ่ง แต่นอกจากเขาจะไม่ขยับออกห่างแล้ว ยังกอดรัดเธอให้แน่นขึ้นไปอีกนิด

“เตียงลูกเล็กแค่นี้เองจะให้ผมขยับไปไหนได้ล่ะทูนหัว ถ้าคุณอยากนอนให้สบายกว่านี้ก็คงต้องขึ้นมาอยู่บนตัวผมแล้วล่ะ สนใจรึเปล่าล่ะ” มุมปากหยักยกยิ้มเจ้าเล่ห์พลางมองใบหน้างดงามที่อยู่ห่างเพียงเสี้ยวลมหายใจอย่างสื่อความหมาย

“ไม่ค่ะ” เธอรีบส่ายหน้าและพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้เขาทันที

“หันกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าคุณยังไม่อยากให้ผมแสดงหนังสดต่อหน้าลูก ไม่รู้หรือไงว่าก้นงอนๆ ของคุณ กำลังทำให้ผม 'คึก' ขนาดไหน”

เสียงเขากระซิบแหบพร่าพร้อมกับบดเบียดสัดส่วนที่คึกคักเป็นพิเศษเข้ากับบั้นท้ายกลมกลึงจนเธอขนลุกเกรียว

2.แนบรักสลักใจ (ลีโอ & อร)/ดากานดา

ตลอดเวลาที่ผ่านมา...เขาผลักใสเธอออกจากชีวิตอย่างร้ายกาจ

ไม่ติดต่อ ไม่สนใจ ราวเธอไม่เคยมีตัวตน 

ปล่อยให้เธอเจ็บปวด อ้างว้างและแสนเดียวดาย

กระทั่งวันนี้...วันที่ร่างกายและหัวใจเข้มแข็ง

เขากลับเข้ามาเอ่ยอ้างว่า เธอคือ ‘สมบัติส่วนตัว’

“ลิโตแล้ว” กลีบปากอิ่มสวยเม้มเข้าหากันบอกความอวดดีตกเป็นจำเลยแก่ตาคมกล้า 

ก่อนเจ้าของใบหน้าคมสันจะตวัดไปมองสบดวงตาแวววาวดื้อรั้น

“25 ปีแล้ว” เธอบอกย้ำราวกับกลัวเขาจะลืม 

“ฉันควรคุยกับเธออย่างที่คนโตๆ แล้วเขาคุยกันงั้นสินะ”

กายสูงสง่าผึ่งผายเกินชายไทยก้าวเนิบนาบขณะที่ตามองสบกัน 

มัลลิกากานต์ยังไม่ทันคิดเรื่องขยับตัว คนตัวสูงที่เธอนึกค่อนขอดก็หยุดตรงหน้าในระยะประชิด 

มิหนำซ้ำมือหนาค้ำลงกับพนักโซฟา กักตัวเธอไว้ตรงกลางสองแขนกำยำ 

เธอแทบผวา ใจเต้นกระหน่ำ ขณะบังคับตัวเองให้นั่งนิ่ง เชิดหน้า สบตาสีเหล็กไม่หลบ ราวกับมันเป็นเกม

เกมเด็กๆ ที่ใครหลบตาก่อนคนนั้นแพ้

คมคายหลุบตาลงมองกลีบปากชมพู เสียงห้าวเอ่ยเนิบนาบ

“รู้ไหมคนโตๆ แล้วเขาคุยกันยังไง”