ซีรีส์แสนรักแสนชัง (พันธะชังคุณหมอร้าย+วิวาห์ชังคุณหมอร้าย) (NC18+) / ณิการ์(ยักษ์) ,ขยาทิมาต (ทำมือใหม่ แถมฟรีปกพลาสติกใส)

ผู้แต่ง   ณิการ์(ยักษ์) , ขยาทิมาต

สำนักพิมพ์  ทำมือ

สภาพหนังสือ  หนังสือใหม่

ประกอบด้วย 2 เรื่อง

1.พันธะชังคุณหมอร้าย #ณิการ์(ยักษ์) ราคา 289.- บาท

แต่งงานยังไม่ทันข้ามวันสามีก็ย้ายออกไปอยู่ข้างนอก

เนี่ยเหรอชีวิตหลังแต่งงานของเธอ

"อุรณา" ไม่เคยคิดว่าชีวิตแต่งงานตัวเองกับนายแพทย์หนุ่ม "พชรพล" จะเป็นแบบนี้ เขา 'ชัง' เธอเธอรู้ และเธอ 'รัก' เขาเขารู้แต่เขาไม่สนใจ

“ทำยังไงดี ไม่อยากหย่าแล้วสิ”

“แต่ฉันจะหย่าและปล่อยมือฉันด้วยค่ะ มันไม่เหมาะสม”

“งั้นก็ฟ้องหย่าสิ และจะจับแล้วจะทำไม ก็นี่มือของเมียพี่” เขาตอบหน้าตาไร้อารมณ์แต่แฝงความเจ้าเล่ห์ไว้ในดวงตาดุดัน ส่วนอุรณาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงพูดออกมาแบบนี้ ก็ในเมื่อเขาต้องการมาตลอดนี่ พอจะ ‘หย่า’ ให้แล้วทำไมไม่ยอมล่ะ หรือเพราะเห็นว่าเธอ ‘ท้อง’ จึงเปลี่ยนใจงั้นเหรอ

“เมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วค่ะ กรุณาปล่อยมือดิฉันด้วยค่ะ” เธอดึงมือตัวเองออกจากอุ้งมือหนาของคนเย็นชา

คำพูดเย็นชาของภรรยาที่ไม่ได้เจอกันนานทำให้พชรพลรู้สึกเจ็บจุกเล็กน้อย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเดือดดาลหรือโกรธเธอเลยสักนิด แต่ตรงกันข้ามเสียมากกว่า เขาชอบที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้มากกว่าเมื่อก่อนที่หวาดกลัวตัวเองและเชื่อฟังตัวเองทุกอย่าง

“ตอนนี้ก็ใช่ทูนหัว” แล้วพชรพลก็ทำสิ่งที่อีกฝ่ายคาดไม่ถึงและไม่คิดว่าเขาจะทำก็เกิดขึ้น พชรพลโน้มหน้าลงไปใกล้แล้วใช้มือตวัดโอบลำคอระหงรั้งให้เธอแหงนเงยขึ้นหาตัวเองที่ก้มลงมาหาแล้วทาบทับบดจูบกลางงานโดยไม่สนใจสายตาของแขกเหรื่อในงานที่มองมา

“อ่ะ...อื้อ เผียะ!” เธอดันหน้าเขาออกห่างพร้อมฟาดตวัดมือใส่แก้มสากของคนตัวโต

“เดี๋ยวนี้กล้าตบหน้าพี่แล้วเหรอ เดี๋ยวนี้เก่งขึ้นนะ ไปคุยกันที่บ้านดีไหม หรือเปิดห้องคุยกัน เผียะ!” แล้วมือเล็กก็ตวัดใส่หน้าของคนหน้านิ่งอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นเดินหนีพร้อมกับที่ขวัญพนัสเดินกลับมาพอดี

2.วิวาห์ชังคุณหมอร้าย #ขยาทิมาต ราคา 279.- บาท

อธิป...เขาเป็นคุณหมอใจร้ายที่เธอแสนรัก

พริมา...เธอเป็นภาระแสนชังที่เขาอยากกำจัดให้พ้นทาง

วิวาห์ชังจากคุณหมอใจร้ายได้ก่อกำเนิดพันธะรักที่จะพันธนาการเธอกับเขาเอาไว้ชั่วนิรันดร์

“นี่ค่าตัวของเธอ ครั้งที่แล้วทำไมไม่เอาไป”

เงินหนึ่งบึกถูกโยนมาที่กลางเตียง

“พี่เสร็จธุระกับพรีมแล้วใช่ไหมคะ” เธอลุกขึ้นยืนแล้วก็คว้ารวบเอาเสื้อผ้าที่ถูกเหวี่ยงไปทั่วทุกที่ขึ้นมากอด

อยากกลับบ้านแล้ว ไม่อยากอยู่กับคนที่ชอบทำร้ายจิตใจ

“ยัง”

เขาจะรั้งเธอเอาไว้แกล้ง ไว้เพื่อความสนุกของเขาใช่ไหม

“นี่อีกที่เธอต้องจัดการ”

พริมามองแผงยาคุมแบบฉุกเฉินและแบบปกติที่ถูกยัดลงมาในมือ

“พรีมไม่กิน!” ยิ่งยาคุมฉุกเฉิน เธอยิ่งจะไม่กิน นี่มันเรื่องเขาไม่รับผิดชอบการกระทำ แล้วทำไมเธอจะต้องกินยาพวกนี้ด้วยล่ะ

“ไม่ได้! เธอคิดจะท้องเพื่อจับฉันให้ได้เลยสินะ”

“พรีมไม่มีความจำเป็นต้องจับพี่ ยังไงเราก็ต้องแต่งงานกัน” เธอปายาคุมออกไปไกลๆ

“พริมา!” อธิปไม่ชอบใจที่ถูกโยนของใส่

“และหน้าที่ของเราก็คือการรีบมีหลานให้คุณลุงคุณป้า แล้วเรื่องบ้าๆ ระหว่างเรานี่จะได้จบๆ ลงสักที” เธอพยายามจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่กลับถูกเขาคว้าดึงข้อมือเอาไว้

“เธออยากได้ฉันเป็นผัวจนตัวสั่น อย่ามาทำเป็นพูดว่าอยากจะให้มันจบหน่อยเลย”

“ปล่อยค่ะ” เธอพยายามจะบิดข้อมือ แต่กลับถูกบีบแน่นยิ่งขึ้นไปอีก

“ไปเก็บยามากิน!” เขาชี้ไปที่แผงยาที่อยู่ไม่ไกล

“ไม่ค่ะ! แล้วพี่ต่างหากที่เป็นคนอยากได้พรีมจนตัวสั่น พี่ต่างหากที่เป็นคนมายุ่งกับพรีม ทั้งที่พรีมก็ไม่ได้อยากมาให้พี่ทำอะไรด้วยสักหน่อย” เธอไม่กลัวเขาหรอก ในเมื่อเขาทำร้ายจิตใจเธอก่อน แล้วทำไมเธอจะต้องเป็นฝ่ายกลัวเขาด้วย

“ปากดีนี่!” เขาจับข้อมือเล็กทั้งสองข้าง ก่อนจะดึงเธอเข้ามาใกล้ เมื่อเธอยังขัดขืนก็จงใจใช้กำลังจนเสื้อผ้าในมืออีกฝ่ายตกลงไปบนพื้นอีกครั้ง

“ปล่อยพรีมนะ” เธอถูกลากถูกดึงไปหยิบยาสองแผงนั่น ก่อนที่คุณหมอใจร้ายจะแกะแผงยาคุมฉุกเฉินและจับมันยัดเข้ามาในปากของเธอ

“อื้อ...อื้อ...”

คนใจร้ายปิดปากเธอแน่นจนจะหายใจไม่ออก พอเธอดื้อรั้น เขาก็ดึงคอเธอให้แหงนขึ้นหวังจะให้ยาไหลลงคอเธอ

อธิปมองคนที่ไอจนหน้าดำหน้าแดง น้ำตาไหลพราก เริ่มนึกสงสาร แต่เขาไม่ชอบให้คนมาดื้อมาขัดใจ โดยเฉพาะคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมีย

แต่สุดท้ายความใจอ่อนก็มีมากกว่า เขายอมที่จะค่อยๆ ปล่อยมือออก มองสบตากับคนที่จ้องราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ เขาเองก็ผิด

“พี่...”

“ถุย!”

คุณหมอหนุ่มกำลังจะขอโทษ แต่กลับถูกถ่มยาเม็ดเล็กๆ ออกมาใส่หน้า แล้วระหว่างที่กำลังตกตะลึง มือเล็กก็คว้ายาคุมที่เหลือทั้งหมด วิ่งไปที่ระเบียงและโยนมันออกไป

“นี่ทำอะไรน่ะ” เขาจับมืออีกฝ่าย เพราะไม่คิดว่าคนหัวอ่อนแบบยายนี่จะกล้าทำ

“ทำสิ่งที่อยากทำค่ะ” เธอบิดข้อมือก่อนจะเดินย้อนกลับมาเก็บเสื้อผ้าในห้อง แต่แล้วยังไม่ทันได้ไปไหน คนที่ยืนอยู่ด้านหลังก็แย่งเสื้อผ้าเธอไปถือ

อธิปมองคนที่หันมามองอย่างเอาเรื่อง นี่เป็นมุมใหม่ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

“นี่คุณจะทำอะไร” เธอมองคนที่เดินย้อนกลับไปทางระเบียงก่อนที่เขาจะปาเสื้อผ้าทั้งหมดของเธอไปทางเดียวกับที่เธอปายาคุมลงไป

เธอวิ่งไปจะตามคว้า แต่มันก็ร่วงหายไปกับความมืดจนหมด

“ไอ้คนบ้า คุณทำแบบนี้ทำไม” เธอตรงเข้าไปทุบตีอกกว้างอย่างโมโหสุดขีด

“ก็ทำในสิ่งที่อยากทำ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน เธอเคยได้ยินไหมพริมา!”